Biografie van Mahmud of Ghazni, First Sultan in History

Mahmud van Ghazni (2 november 971 - 30 april 1030), de eerste heerser in de geschiedenis die de titel 'sultan' aannam, stichtte het Ghaznavid-rijk. Zijn titel betekende dat de moslimkalief de religieuze leider van het rijk bleef ondanks het feit dat hij de politieke leider was van een enorme strook land, die veel omvat van wat nu Iran, Turkmenistan, Oezbekistan, Kirgizië, Afghanistan, Pakistan en Noord-India is.

Snelle feiten: Mahmud of Ghazni

• Bekend om: Eerste sultan in de geschiedenis
• Ook gekend als: Yamin ad-Dawlah Abdul-Qasim Mahmud ibn Sabuktegin
• Geboren: 2 november 971 in Ghazna, Zabulistan, Samanid Empire
• Ouders: Abu Mansur Sabuktigin, Mahmud-i Zavuli 
• Ging dood: 30 april 1030 in Ghazna
• Eer: Pakistan noemde zijn korte afstand ballistische raket de Ghaznavi-raket ter ere van hem.
• Echtgenoot: Kausari Jahan
• Kinderen: Mohammad en Ma'sud (tweeling)

Vroege leven

Op 2 november 971 werd Yamin ad-Dawlah Abdul-Qasim Mahmud ibn Sabuktegin, beter bekend als Mahmud van Ghazni, geboren in de stad Ghazna (nu bekend als Ghazni), in het zuidoosten van Afghanistan. Zijn vader Abu Mansur Sabuktegin was Turkic, een voormalige Mamluk krijgers-slaaf uit Ghazni.

Toen de Samanid-dynastie, gevestigd in Buchara (nu in Oezbekistan), begon af te brokkelen, greep Sabuktegin in 977 de controle over zijn geboortestad Ghazni. Vervolgens veroverde hij andere grote Afghaanse steden, zoals Kandahar. Zijn koninkrijk vormde de kern van het Ghaznavidische rijk en hij wordt gecrediteerd voor het stichten van de dynastie.

Over Mahmud of Ghazni's jeugd is niet veel bekend. Hij had twee jongere broers; de tweede, Ismail, werd geboren als hoofdvrouw van Sabuktegin. Het feit dat zij, in tegenstelling tot de moeder van Mahmud, een vrijgeboren vrouw van nobel bloed was, zou de sleutel blijken te zijn in de kwestie van opvolging toen Sabuktegin stierf tijdens een militaire campagne in 997.

Aan de macht komen

Op zijn sterfbed ging Sabuktegin zijn militair en diplomatiek geschoolde oudste zoon Mahmud, 27, over in het voordeel van de tweede zoon, Ismail. Het lijkt waarschijnlijk dat hij Ismail koos omdat hij niet aan beide kanten afstamde van slaven, in tegenstelling tot de oudere en jongere broers.

Toen Mahmud, die gestationeerd was in Nishapur (nu in Iran), hoorde van de benoeming van zijn broer op de troon, marcheerde hij onmiddellijk naar het oosten om het recht van Ismail om te regeren aan te vechten. Mahmud overwon de aanhangers van zijn broer in 998, greep Ghazni, nam de troon voor zichzelf en plaatste zijn jongere broer onder huisarrest voor de rest van zijn leven. De nieuwe sultan zou regeren tot zijn eigen dood in 1030.

Het rijk uitbreiden

Mahmud's vroege veroveringen breidden het Ghaznavid-rijk uit tot ongeveer dezelfde voetafdruk als het oude Kushan-rijk. Hij gebruikte typische Centraal-Aziatische militaire technieken en tactieken, voornamelijk gebaseerd op een zeer mobiele ruitercavalerie, bewapend met samengestelde bogen.

Tegen 1001 had Mahmud zijn aandacht gevestigd op de vruchtbare landen van de Punjab, nu in India, die ten zuidoosten van zijn rijk lagen. De doelregio behoorde tot woeste maar kwetsbare hindoe Rajput-koningen, die weigerden hun verdediging tegen de moslimdreiging vanuit Afghanistan te coördineren. Bovendien gebruikten de Rajputs een combinatie van infanterie en op olifant gemonteerde cavalerie, een formidabele maar langzamere vorm van leger dan de cavalerie van de Ghaznavids.

Een enorme staat regeren

In de komende drie decennia zou Mahmud van Ghazni meer dan een dozijn militaire aanvallen uitvoeren in de Hindoe- en Ismaili-koninkrijken in het zuiden. Tegen de tijd van zijn dood strekte Mahmud's rijk zich uit tot aan de kust van de Indische Oceaan in het zuiden van Gujarat.

Mahmud benoemde lokale vazalkoningen om in zijn naam in veel van de veroverde gebieden te regeren, waardoor de betrekkingen met niet-moslimbevolking werden versoepeld. Hij verwelkomde ook Hindoe- en Ismaili-soldaten en officieren in zijn leger. Toen echter de kosten van voortdurende expansie en oorlogvoering de Ghaznavid-schat begonnen te belasten in de latere jaren van zijn bewind, beval Mahmud zijn troepen om zich op Hindoetempels te richten en hen van enorme hoeveelheden goud te ontdoen.

Binnenlands beleid

De Sultan Mahmud hield van boeken en vereerde geleerde mannen. In zijn thuisbasis in Ghazni bouwde hij een bibliotheek om te wedijveren met die van het hof van de Abbasidische kalief in Bagdad, nu in Irak.

Mahmud van Ghazni sponsorde ook de bouw van universiteiten, paleizen en grote moskeeën, waardoor zijn hoofdstad de parel van Centraal-Azië werd.

Laatste campagne en dood

In 1026 begon de 55-jarige sultan de staat Kathiawar binnen te vallen, aan de westkust van India (Arabische Zee). Zijn leger reed zo ver naar het zuiden als Somnath, beroemd om zijn prachtige tempel voor Lord Shiva.