Biografie van Giacomo da Vignola

Architect en kunstenaar Giacomo da Vignola (geboren op 1 oktober 1507 in Vignola, Italië) documenteerde klassieke proportionele wetten die ontwerpers en bouwers in heel Europa hebben beïnvloed. Samen met Michelangelo en Palladio transformeerde Vignola klassieke architectonische details in nieuwe vormen die nog steeds worden gebruikt. Ook bekend als Giacomo Barozzi, Jacopo Barozzi, Barocchio, of gewoon Vignola (uitgesproken als veen-YO-la), leefde deze Italiaanse architect op het hoogtepunt van het Renaissance-tijdperk, waarbij de Renaissance-architectuur werd omgezet in de meer sierlijke barokstijl. De tijd van Vignola in de 16e eeuw wordt maniërisme genoemd.

Wat is maniërisme?

Italiaanse kunst bloeide tijdens wat we de Hoge Renaissance noemen, een tijd van klassieke proporties en symmetrie gebaseerd op de natuur. Een nieuwe stijl van kunst ontstond in de jaren 1500, een die de regels van deze 15e-eeuwse conventies begon te breken, een stijl die bekend werd als het maniërisme. Kunstenaars en architecten werden aangemoedigd om vormen te overdrijven - een vrouwenfiguur kan bijvoorbeeld een langwerpige nek en vingers hebben die dun en stokachtig lijken. Ontwerp was op de wijze van Griekse en Romeinse esthetiek, maar niet letterlijk. In de architectuur werd het klassieke fronton meer gebeeldhouwd, gebogen en zelfs aan één uiteinde open. De pilaster zou de klassieke kolom nabootsen, maar deze zou decoratief zijn in plaats van functioneel. Sant'Andrea del Vignola (1554) is een goed voorbeeld van binnenlandse Corinthische pilasters. De kleine kerk, ook Sant'Andrea genoemd via Flaminia, is belangrijk voor zijn humanistische ovale of elliptische plattegrond, de aanpassing van Vignola van traditionele gotische ontwerpen. De architect uit Noord-Italië rekte de envelop van de traditie uit en de steeds krachtigere kerk betaalde de rekening. La villa di Papa Giulio III (1550-1555) voor Paus Julius III en Villa Caprarola (1559-1573), ook Villa Farnese genoemd, ontworpen voor kardinaal Alessandro Farnese zijn beide voorbeelden van Vignola's klassieke maniertjes - ovale binnenplaatsen versierd met balustrades, ronde trappen, en kolommen van verschillende klassieke orders.

Na de dood van Michelangelo in 1564 ging Vignola verder met werken in de Sint-Pietersbasiliek en bouwde hij twee kleinere koepels volgens de plannen van Michelangelo. Vignola nam uiteindelijk echter zijn eigen maniëristische ideeën mee naar Vaticaanstad, toen hij Sant'Anna dei Palafrenieri (1565-1576) plant in hetzelfde ovale plan dat in Sant'Andrea is begonnen..

Vaak wordt deze overgangsarchitectuur eenvoudig gekenmerkt als Italiaanse Renaissance, want het was grotendeels gecentreerd in Italië tijdens de late Renaissance-periode. Het maniërisme leidde de renaissancestijl in barokstijlen. Projecten begonnen door Vignola, zoals de kerk van Gesù in Rome (1568-1584) en voltooid na zijn dood, worden vaak beschouwd als barok in stijl. Decoratief classicisme, begonnen door de rebellen van de Renaissance, ging over in wat de fantasievolle barok werd.

Vignola's invloed

Hoewel Vignola een van de meest populaire architecten van zijn tijd was, wordt zijn architectuur vaak overschaduwd door de meer populaire Andrea Palladio en Michelangelo. Tegenwoordig is Vignola misschien het best bekend voor het promoten van klassieke ontwerpen, vooral in de vorm van kolommen. Hij nam de Latijnse werken van de Romeinse architect Vitruvius en creëerde een meer lokale routekaart voor ontwerp. Called Regola delli cinque ordini, de publicatie van 1562 was zo gemakkelijk te begrijpen dat het in vele talen werd vertaald en de definitieve gids voor architecten in de westerse wereld werd. Vignola's verhandeling, De vijf orden van architectuur, beschrijft de ideeën in de Ten Books of Architecture, De Architectura, door Vitruvius in plaats van het direct te vertalen. Vignola schetst gedetailleerde regels voor het doseren van gebouwen en zijn regels voor perspectief worden nog steeds gelezen. Vignola heeft gedocumenteerd (sommigen zeggen gecodificeerd) wat we Klassieke architectuur noemen, zodat zelfs de Neocalssische huizen van vandaag kunnen worden gezegd gedeeltelijk te zijn ontworpen naar het werk van Giacomo da Vignola.

In de architectuur zijn mensen bijna nooit verbonden door bloed en DNA, maar architecten zijn meestal verbonden door ideeën. Oude ideeën over ontwerp en constructie worden herontdekt en doorgegeven of doorgegeven, terwijl ze steeds zo licht veranderen, zoals de evolutie zelf. Wiens ideeën hebben Giacomo da Vignola geraakt? Welke Renaissance-architecten waren gelijkgestemd? Begin met Michelangelo, Vignola en Antonio Palladio waren de architecten om de klassieke tradities van Vitruvius voort te zetten. 

Vignola was een praktische architect die door paus Julius III werd gekozen om belangrijke gebouwen in Rome te bouwen. Vignola's kerkontwerpen combineren middeleeuwse, renaissance- en barokideeën en hebben eeuwenlang de kerkelijke architectuur beïnvloed.

Giacomo da Vignola stierf in Rome op 7 juli 1573 en is begraven in 's werelds belichaming van klassieke architectuur, het Pantheon in Rome.

Lees verder

• Canon van de vijf orden van architectuur
• De instructeur van de student in het tekenen en bewerken van de vijf orden van architectuur door Peter Nicholson, 1815
• De vijf orden van architectuur; het werpen van schaduwen en de eerste principes van constructie, gebaseerd op het systeem van Vignola door Pierre Esquié, 1890 (gratis gelezen van archive.org) 
• Een verhandeling over de vijf orden van architectuur: samengesteld uit de werken van William Chambers, Palladio, Vignola, Gwilt en anderen door Fred T. Hodgson. c. 1910 (gratis gelezen van archive.org)

Bron

• Foto van Sant'Andrea del Vignola door Andrea Jemolo / Electa / Mondadori Portfolio via Getty Images (bijgesneden)