Fats Waller, een jazzpianist, performer en componist, werd geboren op 21 mei 1904 in New York City. Hij bereikte buitengewone bekendheid als een jazzartiest toen de muziekvorm nog jong was. Hij gebruikte komedie om de massa aan te spreken, hitnummers te schrijven zoals "Ain't Misbehavin '" en te verschijnen in de film "Stormy Weather" uit 1943. Door zijn jazzmuziek te combineren met een vleugje slapstick, werd Waller een begrip.
Fats Waller werd geboren bij de eerwaarde Edward Martin Waller, een vrachtwagenchauffeur en pastor bij Abyssinian Baptist Church, en Adeline Locket Waller, een muzikant. Als kleine jongen toonde Waller al tekenen van belofte als muzikant, toen hij op zesjarige leeftijd piano speelde. Hij zou vervolgens een aantal andere instrumenten leren, waaronder de viool, het rietorgel en de basgitaar. Wallers interesse in muziek is deels toegeschreven aan zijn moeder, een kerkorgel-speler en zangeres die hem kennis liet maken met klassieke muziek. Bovendien was zijn grootvader, Adolph Waller, een bekende Virginia-violist.
Toen Waller opgroeide, raakte hij geïnteresseerd in jazzmuziek, die zijn pastor-vader afkeurde en de kunstvorm typeerde als 'muziek uit de werkplaats van de duivel'. Nadat hij op 10-jarige leeftijd het harmonium in de kerk had gespeeld, ging Waller ook piano spelen voor zijn schoolband. Hij was zo gefocust op muziek dat hij zelfs na school in een supermarkt werkte om lessen te betalen. Tegen de tijd dat hij DeWitt Clinton High School betrad, was het duidelijk dat jazz zijn lot was.
Hoewel zijn vader wilde dat hij in zijn voetsporen trad en een geestelijke werd, stopte Waller midden in zijn tienerjaren om een professionele organist te worden en landde een gestaag optreden in het Lincoln Theatre in Harlem. De dood van zijn moeder door een diabetes-gerelateerde beroerte in 1920 maakte Waller waarschijnlijk duidelijk hoe hij zijn leven wilde doorbrengen.
Amerikaanse jazzmuzikant Fats Waller glimlacht voor een CBS-radiomicrofoon rond 1935. Hulton Archive / Getty ImagesWaller vond zelfs muzikale mentoren, woonachtig in het huis van pianist Russell B.T. Brooks en kennismaken met James P. Johnson, bekend van het innoverende geluid van de jazzpiano, dat aan de oostkust opsteeg en zowel improvisatie als een verscheidenheid aan tempo's benadrukte.
'Concentreer je op de melodie,' zei Waller over het stapgeluid. "Als het goed is, hoef je het niet uit een kanon te schieten. Jimmie Johnson heeft me dat geleerd. Je moet vasthouden aan de melodie en het nooit laten vervelen."
De dood van zijn moeder was niet de enige reden dat 1920 een keerpunt betekende voor Waller. Dat jaar trouwde hij met zijn eerste vrouw, Edith Hatch. Het paar verwelkomde het volgende jaar zoon Thomas Waller Jr..
In 1922 begon Waller zijn eerste nummers van Okeh Records op te nemen, waaronder "Muscle Shoals Blues" en "Birmingham Blues". Terwijl zijn professionele leven van start ging, ondervond zijn persoonlijke leven een tegenslag toen zijn vrouw van hem scheidde in 1923. In 1924 debuteerde de eerste compositie van de jonge muzikant, 'Squeeze Me'. Twee jaar later trouwde Waller met zijn tweede vrouw, Anita Rutherford, met wie hij zonen Maurice Thomas Waller, geboren in 1927, en Ronald Waller, geboren in 1928 zou hebben.
Pianist Fats Waller (voorkant midden) poseert met Les Hite (voorkant in het wit) en zijn orkest samen met clubeigenaar Frank Sebastian en The Creole Dancing Revue in de nieuwe Cotton Club van Frank Sebastian rond 1935 in Culver City, Californië. Michael Ochs Archives / Getty ImagesGedurende deze tijd schreef en trad Waller op voor revues, waaronder 'Keep Shufflin' uit 1927. Hij smeedde ook een vruchtbare samenwerking met Andy Razaf en schreef zijn hits 'Honeysuckle Rose' en 'Ain't Misbehavin' met hem. Als leider van Fats Waller and His Buddies nam hij de nummers "The Minor Drag" en "Harlem Fuss" op en als soloartiest nam hij "Handful of Keys" en "Valentine Stomp" op.
Wallers bekendheid groeide toen hij zijn uitstapje maakte naar de radio, te zien in de New York City-programma's "Paramount on Parade" en "Radio Roundup" van 1930 tot 1931. Daarna bracht hij drie jaar door als uitvoerder van de Cincinnati-radioshow "Fats Waller's Rhythm" Club ', die in 1934 terugkwam naar New York om als regulier te verschijnen in het radioprogramma' Rhythm Club '. Dat jaar lanceerde hij ook de band Fats Waller en His Rhythm-sextet, die honderden nummers opnam, waarbij jazz werd gecombineerd met slapstick-comedy.
Waller wist zijn radiocarrière om te vormen tot een filmcarrière en verscheen in de films "Hooray for Love!" en 'King of Burlesque', die beide in 1935 debuteerden. Zowel in radio als film gebruikte hij slapstick-comedy om te lachen, maar hij werd het zat om typecast te zijn. Hij was serieus in zijn vak en wilde dat zijn fans hem op dezelfde manier zouden bekijken. In 1938 nam hij de complexe compositie "London Suite" op in een poging de publieke perceptie van zijn kunstenaarschap te veranderen.
In de late jaren 1940 reisde Waller zwaar en maakte hij langlauftrips van de oostkust naar de westkust voor live optredens en acteerrollen. In 1943 vertrok hij naar Los Angeles om te verschijnen in de film "Stormy Weather" met in de hoofdrol Lena Horne, Bill Robinson en de Nicholas Brothers. Dat jaar componeerde hij ook de muziek voor de Broadway-show 'Early to Bed', die een overwegend witte cast bevatte. Zelden of nooit was een Afro-Amerikaan ingehuurd om een witte musical te componeren.
Titel lobbykaart uit de film 'Stormy Weather' (20th Century Fox). John D. Kisch / Getty ImagesWaller profiteerde van de vele kansen die hem opkwamen, maar zijn waanzinnige schema en langdurig alcoholmisbruik begonnen zijn gezondheid te beïnvloeden. Eind 1943, toen hij optrad in een club genaamd de Zanzibar Room in Santa Monica, Californië, begon hij symptomen van ziekte te vertonen. Na het optreden ging hij aan boord van een trein in New York om naar huis terug te keren, maar zijn gezondheid veranderde in het ergste toen hij het gebied rond Kansas City, Missouri naderde. Op 15 december 1943 stierf de jazzlegende op 39-jarige leeftijd aan bronchiale longontsteking.