Biografie van Ernest Hemingway, Pulitzer en Nobelprijswinnende schrijver

Ernest Hemingway (21 juli 1899 - 2 juli 1961) wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke schrijvers van de 20e eeuw. Het best bekend om zijn romans en korte verhalen, hij was ook een volleerd journalist en oorlogscorrespondent. Hemingway's handelsmerk proza ​​stijl-eenvoudig en reserve-beïnvloed een generatie van schrijvers.

Snelle feiten: Ernest Hemingway

• Bekend om: Journalist en lid van de Lost Generation-groep van schrijvers die de Pulitzer-prijs en de Nobelprijs voor literatuur hebben gewonnen
• Geboren: 21 juli 1899 in Oak Park, Illinois
• Ouders: Grace Hall Hemingway en Clarence ("Ed") Edmonds Hemingway
• Ging dood: 2 juli 1961 in Ketchum, Idaho
• Onderwijs: Oak Park High School
• Gepubliceerde werken: De zon komt ook op, afscheid van wapens, dood in de middag, voor wie de bel luidt, de oude man en de zee, een beweegbaar feest
• Partner (s): Hadley Richardson (m. 1921-1927), Pauline Pfeiffer (1927-1939), Martha Gellhorn (1940-1945), Mary Welsh (1946-1961)
• Kinderen: Met Hadley Richardson: John Hadley Nicanor Hemingway ("Jack" 1923-2000); met Pauline Pfeiffer: Patrick (geb. 1928), Gregory ("Gig" 1931-2001)

Vroege leven

Ernest Miller Hemingway werd geboren op 21 juli 1899 in Oak Park, Illinois, het tweede kind van Grace Hall Hemingway en Clarence ("Ed") Edmonds Hemingway. Ed was huisarts en Grace, een zogenaamde operazanger, werd muziekleraar.

Naar verluidt hadden de ouders van Hemingway een onconventionele regeling, waarin Grace, een fervente feministe, alleen met Ed zou trouwen als hij haar kon verzekeren dat ze niet verantwoordelijk zou zijn voor het huishouden of koken. Ed stemde in; naast zijn drukke medische praktijk, leidde hij het huishouden, leidde hij de bedienden en kookte hij zelfs maaltijden als dat nodig was.

Ernest Hemingway groeide op met vier zussen; zijn langverwachte broer arriveerde niet voordat Ernest 15 jaar oud was. De jonge Ernest genoot van gezinsvakanties in een huisje in het noorden van Michigan, waar hij de liefde voor het buitenleven ontwikkelde en van zijn vader leerde jagen en vissen. Zijn moeder, die erop stond dat al haar kinderen een instrument leerden bespelen, bracht hem waardering voor de kunst bij.

Op de middelbare school werkte Hemingway mee aan de schoolkrant en nam hij deel aan de voetbal- en zwemteams. Dol op geïmproviseerde bokswedstrijden met zijn vrienden, speelde Hemingway ook cello in het schoolorkest. Hij studeerde in 1917 af aan de Oak Park High School.

Eerste Wereldoorlog

Ingehuurd door de Kansas City Star in 1917 begon Hemingway, als verslaggever van de politieslag, verplicht om zich aan de stijlrichtlijnen van de krant te houden en ontwikkelde de beknopte, eenvoudige schrijfstijl die zijn handelsmerk zou worden. Die stijl was een dramatische afwijking van het sierlijke proza ​​dat de literatuur van de late 19e en vroege 20e eeuw domineerde.

Na zes maanden in Kansas City verlangde Hemingway naar avontuur. Niet in aanmerking komen voor militaire dienst vanwege een slecht gezichtsvermogen, meldde hij zich in 1918 aan als ambulancechauffeur voor het Rode Kruis in Europa. In juli van dat jaar raakte Hemingway tijdens zijn dienst in Italië zwaar gewond door een exploderende mortiermantel. Zijn benen waren doorspekt met meer dan 200 schaalfragmenten, een pijnlijke en slopende verwonding die verschillende operaties vereiste.

Als de eerste Amerikaan die in de Eerste Wereldoorlog gewond is geraakt in Italië, kreeg Hemingway een medaille van de Italiaanse regering.

Terwijl hij herstelde van zijn wonden in een ziekenhuis in Milaan, ontmoette Heming en werd hij verliefd op Agnes von Kurowsky, een verpleegster bij het Amerikaanse Rode Kruis. Hij en Agnes maakten plannen om te trouwen zodra hij genoeg geld had verdiend.

Nadat de oorlog eindigde in november 1918, keerde Hemingway terug naar de Verenigde Staten om een ​​baan te zoeken, maar de bruiloft zou niet zijn. Hemingway ontving een brief van Agnes in maart 1919, waarin de relatie werd verbroken. Verwoest raakte hij depressief en verliet hij zelden het huis.

Schrijver worden

Hemingway bracht een jaar door bij zijn ouders thuis, herstellende van zowel fysieke als emotionele wonden. Begin 1920, meestal hersteld en graag in dienst, kreeg Hemingway een baan in Toronto om een ​​vrouw te helpen voor haar gehandicapte zoon te zorgen. Daar ontmoette hij de functies-editor van de Toronto Star Weekly, die hem huurde als een scenarioschrijver.

In de herfst van dat jaar verhuisde hij naar Chicago en werd schrijver voor The Cooperative Commonwealth, een maandelijks tijdschrift, terwijl nog steeds voor de Ster.

Hemingway verlangde echter naar het schrijven van fictie. Hij begon korte verhalen in te dienen bij tijdschriften, maar deze werden herhaaldelijk afgewezen. Al snel had Hemingway reden tot hoop. Via wederzijdse vrienden ontmoette Hemingway romanschrijver Sherwood Anderson, die onder de indruk was van de korte verhalen van Hemingway en hem aanmoedigde om een ​​schriftelijke carrière na te streven.

Hemingway ontmoette ook de vrouw die zijn eerste vrouw zou worden: Hadley Richardson. Een inwoner van St. Louis, Richardson was naar Chicago gekomen om vrienden te bezoeken na de dood van haar moeder. Ze slaagde erin zichzelf te onderhouden met een klein trustfonds dat haar moeder haar had nagelaten. Het paar trouwde in september 1921.

Sherwood Anderson, net terug van een reis naar Europa, spoorde het pasgetrouwde stel aan om naar Parijs te verhuizen, waar hij geloofde dat het talent van een schrijver kon floreren. Hij voorzag de Hemingways van introductiebrieven aan de Amerikaanse expatdichter Ezra Pound en modernistische schrijver Gertrude Stein. Ze vertrokken vanuit New York in december 1921.

Leven in Parijs

De Hemingways vonden een goedkoop appartement in een arbeiderswijk in Parijs. Ze leefden van de erfenis van Hadley en de inkomsten van Hemingway uit de Toronto Star Weekly, die hem in dienst had als buitenlandse correspondent. Hemingway verhuurde ook een kleine hotelkamer om te gebruiken als zijn werkplek.

Daar vulde Hemingway, in een uitbarsting van productiviteit, het ene notitieboek na het andere met verhalen, gedichten en verhalen over zijn jeugdreizen naar Michigan.

Hemingway kreeg eindelijk een uitnodiging voor de salon van Gertrude Stein, met wie hij later een diepe vriendschap ontwikkelde. Stein's huis in Parijs was een ontmoetingsplaats geworden voor verschillende kunstenaars en schrijvers uit die tijd, met Stein als mentor voor verschillende prominente schrijvers.

Stein promootte de vereenvoudiging van zowel proza ​​als poëzie als een weerslag op de uitgebreide schrijfstijl van de afgelopen decennia. Hemingway nam haar suggesties ter harte en schreef later Stein toe dat hij hem waardevolle lessen had geleerd die zijn schrijfstijl hadden beïnvloed.

Hemingway en Stein behoorden tot de groep van Amerikaanse buitenlandse schrijvers in Parijs in de jaren 1920, die bekend werden als de 'Lost Generation'. Deze schrijvers waren na de Eerste Wereldoorlog gedesillusioneerd geraakt met traditionele Amerikaanse waarden; hun werk weerspiegelde vaak hun gevoel van zinloosheid en wanhoop. Andere schrijvers in deze groep waren F. Scott Fitzgerald, Ezra Pound, T.S. Eliot en John Dos Passos.

In december 1922 onderging Hemingway wat kan worden beschouwd als de ergste nachtmerrie van de schrijver. Zijn vrouw reisde met de trein om hem te ontmoeten voor een vakantie en verloor een valise vol met een groot deel van zijn recente werk, inclusief kopieën. De papieren zijn nooit gevonden.

Gepubliceerd worden

In 1923 werden verschillende gedichten en verhalen van Hemingway geaccepteerd voor publicatie in twee Amerikaanse literaire tijdschriften, Poëzie en The Little Review. In de zomer van dat jaar werd het eerste boek van Hemingway, 'Three Stories and Ten Poems', uitgegeven door een Amerikaanse uitgeverij in Parijs.

Tijdens een reis naar Spanje in de zomer van 1923 was Hemingway getuige van zijn eerste stierengevecht. Hij schreef over stierenvechten in de Ster, lijkt de sport te veroordelen en tegelijkertijd te romantiseren. Op een andere excursie naar Spanje, behandelde Hemingway het traditionele "rennen van de stieren" in Pamplona, ​​waarbij jonge mannen die de dood in acht namen of op zijn minst verwonding door de stad liepen, achtervolgd door een menigte boze stieren.

De Hemingways keerden terug naar Toronto voor de geboorte van hun zoon. John Hadley Hemingway (bijgenaamd "Bumby") werd geboren op 10 oktober 1923. Ze keerden in januari 1924 terug naar Parijs, waar Hemingway bleef werken aan een nieuwe verzameling korte verhalen, later gepubliceerd in het boek 'In Our Time'.

Hemingway keerde terug naar Spanje om te werken aan zijn aankomende roman in Spanje: "The Sun Also Rises." Het boek werd gepubliceerd in 1926, met overwegend goede recensies.

Toch was het huwelijk van Hemingway in beroering. Hij was in 1925 een affaire begonnen met de Amerikaanse journaliste Pauline Pfeiffer, die voor Parijs werkte Mode. De Hemingways gescheiden in januari 1927; Pfeiffer en Hemingway huwden in mei van dat jaar. Hadley hertrouwde later en keerde terug naar Chicago met Bumby in 1934.

Terug naar de VS.

In 1928 keerden Hemingway en zijn tweede vrouw terug naar de Verenigde Staten om te leven. In juni 1928 beviel Pauline van zoon Patrick in Kansas City. Een tweede zoon, Gregory, zou in 1931 worden geboren. De Hemingways huurde een huis in Key West, Florida, waar Hemingway werkte aan zijn nieuwste boek 'A Farewell to Arms', gebaseerd op zijn ervaringen in de Eerste Wereldoorlog..

In december 1928 ontving Hemingway schokkend nieuws - zijn vader, wanhopig over de toenemende gezondheids- en financiële problemen, had zichzelf doodgeschoten. Hemingway, die een gespannen relatie met zijn ouders had gehad, verzoende zich met zijn moeder na de zelfmoord van zijn vader en hielp haar financieel te ondersteunen.

In mei 1928, Scribner's Magazine publiceerde zijn eerste aflevering van "A Farewell to Arms." Het werd goed ontvangen; echter, de tweede en derde aflevering, profaan en seksueel expliciet geacht, werden verbannen uit kiosken in Boston. Dergelijke kritiek diende alleen maar om de verkoop te stimuleren toen het hele boek in september 1929 werd gepubliceerd.

De Spaanse burgeroorlog

De vroege jaren 1930 bleken een productieve (zo niet altijd succesvolle) tijd voor Hemingway te zijn. Gefascineerd door stierenvechten reisde hij naar Spanje om onderzoek te doen naar het non-fictieboek 'Death in the Afternoon'. Het werd gepubliceerd in 1932 met over het algemeen slechte recensies en werd gevolgd door verschillende minder succesvolle succesvolle verhalenbundels.

Ooit de avonturier, Hemingway reisde naar Afrika op een schietsafari in november 1933. Hoewel de reis enigszins rampzalig was - botste Hemingway met zijn metgezellen en werd later ziek met dysenterie - het bood hem voldoende materiaal voor een kort verhaal, 'The Snows of Kilimanjaro, "evenals een non-fictieboek," Green Hills of Africa. "

Terwijl Hemingway in de zomer van 1936 op jacht en visreis was in de Verenigde Staten, begon de Spaanse burgeroorlog. Als supporter van de loyalistische (anti-fascistische) troepen schonk Hemingway geld voor ambulances. Hij tekende ook als journalist om het conflict voor een groep Amerikaanse kranten te verslaan en raakte betrokken bij het maken van een documentaire. In Spanje begon Hemingway een affaire met Martha Gellhorn, een Amerikaanse journalist en documentaires.

Pauline was moe van de overspelige manieren van haar man en nam haar zoons weg en verliet Key West in december 1939. Slechts maanden nadat ze van Hemingway was gescheiden, trouwde hij in november 1940 met Martha Gellhorn..

Tweede Wereldoorlog

Hemingway en Gellhorn huurden een boerderij in Cuba net buiten Havana, waar beiden aan hun schrijven konden werken. Reizend tussen Cuba en Key West, schreef Hemingway een van zijn meest populaire romans: "For Whom the Bell Tolls."

Een fictief verslag van de Spaanse burgeroorlog, het boek werd gepubliceerd in oktober 1940 en werd een bestseller. Ondanks het feit dat het in 1941 tot winnaar van de Pulitzer Prize werd uitgeroepen, won het boek niet omdat de president van Columbia University (die de prijs schonk) tegen de beslissing was.

Naarmate Martha's reputatie als journaliste groeide, verdiende ze opdrachten over de hele wereld, waardoor Hemingway boos werd over haar lange afwezigheden. Maar binnenkort zouden ze allebei globetrotting zijn. Nadat de Japanners Pearl Harbor in december 1941 hadden gebombardeerd, tekenden zowel Hemingway als Gellhorn oorlogscorrespondenten.

Hemingway werd toegelaten aan boord van een troepentransportschip, van waaruit hij de D-day invasie van Normandië in juni 1944 kon aanschouwen.

De Pulitzer- en Nobelprijzen

Terwijl hij tijdens de oorlog in Londen was, begon Hemingway een affaire met de vrouw die zijn vierde echtgenote-journaliste Mary Welsh zou worden. Gellhorn hoorde van de affaire en scheidde Hemingway in 1945. Hij en Welsh huwden in 1946. Ze wisselden af ​​tussen huizen in Cuba en Idaho.

In januari 1951 begon Hemingway een boek te schrijven dat een van zijn meest gevierde werken zou worden: "The Old Man and the Sea." Een bestseller, de novelle won ook Hemingway zijn langverwachte Pulitzer Prize in 1953.

De Hemingways reisden veel maar waren vaak het slachtoffer van pech. Ze waren betrokken bij twee vliegtuigongevallen in Afrika tijdens een reis in 1953. Hemingway raakte zwaargewond en liep zowel inwendig letsel als hoofdletsel op, evenals brandwonden. Sommige kranten meldden ten onrechte dat hij bij de tweede crash was overleden.

In 1954 werd Hemingway bekroond met de carrière-topping Nobelprijs voor literatuur.

Daling en dood

In januari 1959 verhuisden de Hemingways van Cuba naar Ketchum, Idaho. Hemingway, nu bijna 60 jaar oud, had verschillende jaren geleden met hoge bloeddruk en de gevolgen van jarenlang zwaar drinken. Hij was ook humeurig en depressief geworden en leek mentaal achteruit te gaan.

In november 1960 werd Hemingway opgenomen in de Mayo Clinic voor de behandeling van zijn lichamelijke en geestelijke symptomen. Hij ontving elektroshocktherapie voor zijn depressie en werd na een verblijf van twee maanden naar huis gestuurd. Hemingway werd nog depressiever toen hij zich realiseerde dat hij na de behandelingen niet kon schrijven.

Na drie zelfmoordpogingen werd Hemingway opnieuw toegelaten tot de Mayo Clinic en kreeg hij meer shockbehandelingen. Hoewel zijn vrouw protesteerde, overtuigde hij zijn artsen dat hij goed genoeg was om naar huis te gaan. Slechts enkele dagen nadat hij uit het ziekenhuis was ontslagen, schoot Hemingway zichzelf vroeg in de ochtend van 2 juli 1961 in zijn hoofd in zijn Ketchum-huis. Hij stierf onmiddellijk.

nalatenschap

Hemingway, een meer dan levensgrote figuur, bloeide op hoog avontuur, van safari's en stierengevechten tot oorlogsjournalistiek en overspelige zaken, en communiceerde dat aan zijn lezers in een onmiddellijk herkenbaar reserve, staccato-formaat. Hemingway is een van de meest prominente en invloedrijke van de 'Lost Generation' van buitenlandse schrijvers die in de jaren 1920 in Parijs woonden.

Liefst bekend als 'Papa Hemingway', ontving hij zowel de Pulitzer-prijs als de Nobelprijs in de literatuur, en verschillende van zijn boeken werden in films verwerkt. 

bronnen

• Dearborn, Mary V. "Ernest Hemingway: A Biography." New York, Alfred A. Knopf, 2017.
• Hemingway, Ernest. "Moveable Feast: The Restored Edition." New York: Simon and Schuster, 2014.
• Henderson, Paul. "Hemingway's Boat: Everything Hij Loved in Life, and Lost, 1934-1961." New York, Alfred A. Knopf, 2011.
• Hutchisson, James M. "Ernest Hemingway: A New Life." University Park: Pennsylvania State University Press, 2016.