Biografie van Diane Nash, leider van de burgerrechten en activist

Diane Judith Nash (geboren op 15 mei 1938) was een sleutelfiguur in de US Civil Rights Movement. Ze vocht om het stemrecht voor Afro-Amerikanen veilig te stellen, evenals lunchbalies en interstate reizen tijdens de vrijheidstochten te desegregeren. 

Snelle feiten: Diane Nash

• Bekend om: Burgerrechtenactivist die mede-oprichter is van de Student Geweldloze Coördinatiecommissie (SNCC)
• Geboren: 15 mei 1938 in Chicago, Illinois
• Ouders: Leon en Dorothy Bolton Nash
• Onderwijs: Hyde Park High School, Howard University, Fisk University
• Belangrijkste prestaties: Vrijheid berijdt coördinator, organisator van stemrechten, eerlijke huisvesting en pleitbezorger van geweld en winnaar van de Rosa Parks Award van de Southern Christian Leadership Conferences
• Echtgenoot: James Bevel
• Kinderen: Sherrilynn Bevel en Douglass Bevel
• Beroemd citaat: “We hebben zuidelijke blanke racisten een nieuwe reeks opties gepresenteerd. Dood ons of desegregeer. '

Vroege jaren

Diane Nash werd in Leon geboren in Chicago en Dorothy Bolton Nash in een tijd dat Jim Crow, of rassensegregatie, legaal was in de VS. In het zuiden en in andere delen van het land woonden zwarten en blanken in verschillende buurten, bezochten ze verschillende scholen en zat in verschillende secties van bussen, treinen en bioscopen. Maar Nash werd geleerd zichzelf niet minder te zien dan. Vooral haar grootmoeder, Carrie Bolton, gaf haar een gevoel van eigenwaarde. Zoals Nash's zoon, Douglass Bevel, in 2017 herinnerde:

“Mijn overgrootmoeder was een vrouw met veel geduld en vrijgevigheid. Ze hield van mijn moeder en vertelde haar dat niemand beter was dan zij en liet haar begrijpen dat ze een waardevol persoon was. Er is geen vervanging voor onvoorwaardelijke liefde, en mijn moeder is gewoon een sterk bewijs van wat mensen die het hebben in staat zijn. "

Bolton zorgde vaak voor haar toen ze een klein kind was omdat beide ouders van Nash werkten. Haar vader diende in de Tweede Wereldoorlog en haar moeder werkte tijdens de oorlog als keypunch-operator. 

Toen de oorlog eindigde, scheidden haar ouders, maar haar moeder hertrouwde met John Baker, een ober voor de Pullman-spoorwegmaatschappij. Hij behoorde tot de Brotherhood of Sleeping Car Porters, de meest invloedrijke unie voor Afro-Amerikanen. De vakbond gaf werknemers een hoger loon en meer voordelen dan werknemers zonder een dergelijke vertegenwoordiging. 

De baan van haar stiefvader bood Nash een uitstekende opleiding. Ze ging naar katholieke en openbare scholen en studeerde af aan Hyde Park High School aan de zuidkant van Chicago. Daarna ging ze naar Howard University in Washington, D.C., en vanaf daar naar Fisk University in Nashville, Tennessee, in 1959. In Nashville zag Diane Nash Jim Crow van dichtbij. 

"Ik begon me erg beperkt te voelen en had er echt een hekel aan," zei Nash. "Elke keer als ik me aan een segregatieregel hield, had ik het gevoel dat ik het er op de een of andere manier mee eens was dat ik te inferieur was om door de voordeur te gaan of de faciliteit te gebruiken die het gewone publiek zou gebruiken." 

Het systeem van rassenscheiding inspireerde haar om activist te worden en ze hield toezicht op geweldloze protesten op de Fisk-campus. Haar familie moest zich aanpassen aan haar activisme, maar uiteindelijk ondersteunden ze haar inspanningen.

Een beweging gebaseerd op geweldloosheid

Als Fisk-student omarmde Nash de filosofie van geweldloosheid, geassocieerd met Mahatma Gandhi en de eerwaarde Martin Luther King Jr. Ze volgde lessen over het onderwerp van James Lawson, die naar India was gegaan om de methoden van Gandhi te bestuderen. Haar geweldloosheidstraining hielp haar om Nashville's lunchcounter sit-ins gedurende een periode van drie maanden in 1960 te leiden. De betrokken studenten gingen naar “alleen blanken” lunchbalies en wachtten om bediend te worden. In plaats van weg te lopen wanneer hun de dienst werd geweigerd, vroegen deze activisten om met managers te spreken en werden ze vaak gearresteerd terwijl ze dit deden.  

Vier studenten, waaronder Diane Nash, behaalden een sit-in overwinning toen het Post House Restaurant hen op 17 maart 1960 bediende. De sit-ins vonden plaats in bijna 70 Amerikaanse steden en ongeveer 200 studenten die deelnamen aan de protesten reisden naar Raleigh, NC, voor een organiserende bijeenkomst in april 1960. In plaats van te fungeren als een uitloper van Martin Luther King's groep, de Southern Christian Leadership Conference, vormden de jonge activisten de Student Geweldloze Coördinatiecommissie. Als mede-oprichter van SNCC verliet Nash de school om toezicht te houden op de campagnes van de organisatie.

Sit-ins bleven het volgende jaar doorgaan, en op 6 februari 1961 gingen Nash en drie andere SNCC-leiders naar de gevangenis nadat ze de "Rock Hill Nine" of "Friendship Nine" hadden gesteund, namen negen studenten op na een lunchbalie sit-in Rock Hill, South Carolina. De studenten wilden na hun arrestatie geen borg betalen omdat ze geloofden dat het betalen van boetes de immorele praktijk van segregatie ondersteunde. Het onofficiële motto van studentenactivisten was "gevangenis, geen borgtocht".

Hoewel alleen lunchtellers voor blanken een grote focus van SNCC waren, wilde de groep ook de segregatie op interstate-reizen beëindigen. Zwart-witte burgerrechtenactivisten hadden Jim Crow geprotesteerd in autobussen door samen te reizen; ze stonden bekend als de vrijheid renners. Maar nadat een blanke menigte in Birmingham, Ala., Een vrijheidsbus had gebombardeerd en de activisten aan boord had verslagen, riepen organisatoren toekomstige ritten af. Nash stond erop dat ze doorgaan.

"De studenten hebben besloten dat we geweld niet mogen overwinnen," vertelde ze burgerrechtenleider de Eerwaarde Fred Shuttlesworth. "We komen naar Birmingham om de vrijheidsrit voort te zetten." 

Een groep studenten keerde terug naar Birmingham om precies dat te doen. Nash begon vrijheidstochten te organiseren van Birmingham naar Jackson, Mississippi, en organiseerde activisten om eraan deel te nemen.

Later dat jaar protesteerde Nash tegen een supermarkt zonder Afrikaanse Amerikanen. Terwijl zij en anderen op de piket stonden, begon een groep blanke jongens eieren te gooien en enkele demonstranten te slaan. De politie arresteerde zowel de witte aanvallers als de zwarte demonstranten, waaronder Nash. Zoals ze in het verleden had gedaan, weigerde Nash borgtocht te betalen, dus bleef ze achter de tralies terwijl de anderen vrij kwamen.