Biografie van 'Black Bart' Roberts, zeer succesvolle piraat

Bartholomew "Black Bart" Roberts (1682 - 10 februari 1722) was een Welshe piraat en de meest succesvolle boekanier van de zogenaamde "Gouden Eeuw van Piraterij", die meer schepen veroverde en plunderde dan tijdgenoten zoals Blackbeard, Edward Low, Jack Rackham en Francis Spriggs gecombineerd. Op het hoogtepunt van zijn macht had hij een vloot van vier schepen en honderden piraten om te gaan met zijn organisatorische vaardigheden, charisma en durf. Hij werd in 1722 gedood door piratenjagers voor de Afrikaanse kust.

Snelle feiten: Bartholomew Roberts

• Bekend van: Zeer succesvolle piraat
• Ook gekend als: Black Bart, John
• Geboren: 1682 in de buurt van Haverfordwest, Wales
• Ging dood: 10 februari 1722 voor de kust van Guinee

Vroege leven

Over het vroege leven van Roberts is weinig bekend, behalve dat hij in 1682 in de buurt van Haverfordwest, Wales werd geboren en zijn echte voornaam mogelijk John was. Hij ging op jonge leeftijd de zee op en bewees zichzelf een bekwaam zeeman te zijn, want tegen 1719 was hij tweede stuurman op het slavenschip Princess.

De prinses ging medio 1719 naar Anomabu, in het huidige Ghana, om slaven op te halen. In juni werd de prinses gevangen genomen door de Welse piraat Howell Davis, die verschillende bemanningsleden, waaronder Roberts, dwong zich bij zijn band aan te sluiten.

Slechts zes weken nadat "Black Bart" werd gedwongen zich bij de bemanning te voegen, werd Davis gedood. De bemanning stemde en Roberts werd de nieuwe kapitein genoemd. Hoewel hij een terughoudende piraat was, omarmde Roberts de rol van kapitein. Volgens de hedendaagse historicus Capt. Charles Johnson (die misschien Daniel Defoe was), vond Roberts dat hij, als hij een piraat moest zijn, beter 'een commandant dan een gewone man' was. Zijn eerste daad was om de stad aan te vallen waar Davis was gedood om zijn voormalige kapitein te wreken.

Rich Haul

Roberts en zijn bemanning gingen naar de kust van Zuid-Amerika om buit te zoeken. Na enkele weken vonden ze een schatvloot op weg naar Portugal die zich klaarmaakte in All Saint's Bay bij Noord-Brazilië. In de buurt stonden 42 schepen en hun begeleiders, twee enorme krijgslieden met elk 70 kanonnen.

Roberts zeilde de baai in alsof hij deel uitmaakte van het konvooi en nam een ​​van de schepen aan zonder dat iemand het doorhad. Hij liet de kapitein van het schip het rijkste schip voor anker wijzen, zeilde toen omhoog en viel aan. Roberts veroverde het schip en beide schepen voeren weg; de escorteschepen konden ze niet vangen.

Dubbel gekruist

Kort daarna, terwijl Roberts een andere prijs achtervolgde, vertrokken enkele van zijn mannen, onder leiding van Walter Kennedy, met het schatschip en het grootste deel van de buit. Roberts was woedend. De overgebleven piraten bedachten een reeks artikelen en deden nieuwkomers zweren. Ze omvatten betalingen voor gewonden in de strijd en straffen voor degenen die andere misdaden hebben gestolen, verlaten of begaan.

De artikelen sloten Ieren uit om volwaardig lid van de bemanning te worden, waarschijnlijk vanwege Kennedy, die Iers was.

Overweldigende schepen

Roberts voegde snel wapens en mannen toe om zijn vroegere kracht te bereiken. Toen de autoriteiten in Barbados hoorden dat hij in de buurt was, rustten ze twee piratenjagers uit om hem binnen te brengen. Roberts zag een van de schepen en, niet wetende dat het een zwaar bewapende piratenjager was, probeerde het te nemen. Het andere schip opende het vuur en Roberts moest vluchten. Daarna was Roberts altijd hard om schepen van Barbados te veroveren.

Roberts en zijn mannen gingen in juni 1720 naar het noorden naar Newfoundland en vonden 22 schepen in de haven. De bemanningen en stedelingen vluchtten bij het zien van de vlag van de piraat. Roberts en zijn mannen plunderden de schepen, vernietigden en zonken op één na alle, die zij commandeerden. Ze voeren vervolgens naar de oevers, vonden verschillende Franse schepen en hielden er een. Met deze kleine vloot wonnen Roberts en zijn mannen die zomer veel meer prijzen in het gebied.

Daarna keerden ze terug naar het Caribisch gebied, waar ze tientallen schepen veroverden. Ze wisselden vaak van schip, selecteerden de beste schepen en rustten ze uit voor piraterij. Het vlaggenschip van Roberts werd meestal hernoemd Koninklijk fortuin, en hij zou vaak vloten van drie of vier schepen hebben. Hij begon zichzelf de 'admiraal van de Benedenwindse eilanden' te noemen. Hij werd gezocht door twee schepen van zogenaamde piraten op zoek naar aanwijzingen; hij gaf hen advies, munitie en wapens.

Vlaggen van Roberts

Vier vlaggen worden geassocieerd met Roberts. Volgens Johnson had hij, toen Roberts naar Afrika zeilde, een zwarte vlag met een skelet dat de dood vertegenwoordigde, met een zandloper in de ene hand en gekruiste in de andere. In de omgeving waren een speer en drie druppels bloed.

Een andere vlag van Roberts was ook zwart, met een witte figuur, die Roberts voorstelt, een vlammend zwaard vasthouden en op twee schedels staan. Daaronder stond ABH en AMH, wat staat voor "A Barbadian Head" en "A Martinico's Head." Roberts haatte de gouverneurs van Barbados en Martinique voor het sturen van piratenjagers achter hem aan en was altijd wreed naar schepen vanaf beide plaatsen. Toen Roberts werd gedood, volgens Johnson, kenmerkte zijn vlag een skelet en een man met een vlammend zwaard, wat de uitdaging van de dood betekent.

De vlag die meestal wordt geassocieerd met Roberts was zwart en vertoonde een piraat en een skelet met een zandloper ertussen.

deserteurs

Roberts werd vaak geconfronteerd met disciplineproblemen. Begin 1721 doodde Roberts een bemanningslid in een vechtpartij en werd later aangevallen door een vriend van die man. Dit veroorzaakte een tweedeling tussen de al ontevreden bemanning. Een factie wilde de kapitein van een van Roberts schepen, Thomas Anstis, overtuigen om Roberts te verlaten. Dat deden ze, op eigen houtje in april 1721.

Anstis bleek een niet-succesvolle piraat te zijn. Ondertussen was het Caribisch gebied te gevaarlijk geworden voor Roberts, die op weg was naar Afrika.

Afrika

Roberts naderde Senegal in juni 1721 en begon de scheepvaart langs de kust te plunderen. Hij verankerde in Sierra Leone, waar hij hoorde dat twee Royal Navy-schepen, de Slikken en de Weymouth, was in het gebied geweest maar was een maand eerder vertrokken. Ze namen de Onslow, een enorm fregat, hernoemde haar de Koninklijk fortuin, en gemonteerd 40 kanonnen.

Met een vloot van vier schepen en op het hoogtepunt van zijn kracht, kon hij iedereen straffeloos aanvallen. De komende maanden ontving Roberts tientallen prijzen. Elke piraat begon een klein fortuin te vergaren.

Wreedheid

In januari 1722 toonde Roberts zijn wreedheid. Hij zeilde voor Whydah, een bekend slavengebied, en vond een slavenschip, de Stekelvarken, voor anker. De kapitein was aan wal. Roberts nam het schip en eiste losgeld van de kapitein, die weigerde met piraten om te gaan. Roberts bestelde de Stekelvarken verbrand, maar zijn mannen hebben de slaven aan boord niet vrijgelaten.

Johnson beschrijft de 'ellendige keuze van de slaven om ten onder te gaan door vuur of water', en schreef dat degenen die overboord sprong door haaien in beslag werden genomen en 'ledematen van ledematen levend scheurden ... Een ongekende wreedheid!'

Het begin van het einde

In februari 1722 repareerde Roberts zijn schip toen een groot schip naderde. Het bleek te vluchten, dus stuurde Roberts zijn consorteschip, de Great Ranger, om het vast te leggen. Het andere schip was eigenlijk het Slikken, een grote krijgsman die hen had gezocht onder bevel van Capt. Challoner Ogle. Toen ze eenmaal uit het zicht van Roberts waren, de Slikken draaide zich om en viel de aan Great Ranger.

Na een gevecht van twee uur, de Great Ranger was kreupel en haar resterende bemanning gaf zich over. Ogle stuurde de Great Ranger hinkend weg met de piraten in ketens en ging terug voor Roberts.

Eindstrijd

De Slikken keerde terug op 10 februari om de te vinden Koninklijk fortuin nog steeds voor anker. Twee andere schepen waren daar: een aanbesteding voor de Koninklijk fortuin en een handelsvaartuig, de Neptunus. Een van Roberts 'mannen had gediend op de Slikken en herkende het. Sommige mannen wilden vluchten, maar Roberts besloot te vechten. Ze voeren uit om de te ontmoeten Slikken.

Roberts werd gedood in de eerste breedte toen grapeshot afvuurde vanuit een van de Slikkenzijn kanonnen scheurden zijn keel uit. Zijn mannen gehoorzaamd, gooiden zijn lichaam overboord. Zonder Roberts verloren de piraten hun hart en binnen een uur gaven ze zich over. Honderdtweeënvijftig piraten werden gearresteerd. De Neptunus was verdwenen, maar niet voordat hij het verlaten kleinere piratenschip plunderde. Ogle vertrok naar Cape Coast Castle aan de westkust van Afrika.

Een proces werd gehouden in Cape Coast Castle. Van de 152 piraten werden 52 Afrikanen terug verkocht als slavernij, 54 werden opgehangen en 37 werden veroordeeld om als contractarbeiders te dienen en naar West-Indië gestuurd. Degenen die konden bewijzen dat ze gedwongen waren om zich tegen hun wil bij de bemanning te voegen, werden vrijgesproken.

nalatenschap

"Black Bart" Roberts was de grootste piraat van zijn generatie: naar schatting heeft hij tijdens zijn driejarige carrière 400 schepen genomen. Hij is niet zo beroemd als sommige tijdgenoten, zoals Blackbeard, Stede Bonnet of Charles Vane, maar hij was een veel betere piraat. Zijn bijnaam lijkt te komen van zijn donkere haar en teint in plaats van een wrede aard, hoewel hij net zo meedogenloos kon zijn als elke hedendaagse.

Roberts dankte zijn succes aan vele factoren, waaronder zijn charisma en leiderschap, zijn durf en meedogenloosheid en zijn vermogen om kleine vloten maximaal te coördineren. Waar hij ook was, de handel kwam tot stilstand; angst voor hem en zijn mannen zorgden ervoor dat kooplieden in de haven bleven.

Roberts is een favoriet van echte piratenliefhebbers. Hij werd vermeld in "Treasure Island" van Robert Louis Stevenson. In de film 'The Princess Bride' verwijst de naam Dread Pirate Roberts naar hem. Hij verschijnt vaak in piratenvideospellen en is het onderwerp geweest van romans, geschiedenis en films.

bronnen

• Aldus David. ""Onder de zwarte vlag Random House, 1996.
• Johnson, Capt. Charles (Defoe, Daniel?). "Een algemene geschiedenis van de Pyraten. "Dover Publications, 1972/1999.
• Konstam, Angus. "The World Atlas of Pirates. "Lyons Press, 2009.
• "Bartholomew Roberts: Welsh Pirate." Encyclopedie Brittanica.