Barnburners en Hunkers

De Barnburners en hunkers waren twee facties die vochten om de dominantie van de Democratische Partij in de staat New York in de jaren 1840. De twee groepen waren misschien obscure voetnoten in de geschiedenis die vooral werden herinnerd om hun kleurrijke bijnamen, maar de verdeeldheid tussen de twee groepen speelde een belangrijke rol bij de presidentsverkiezingen van 1848.

Het probleem dat ten grondslag lag aan het uiteenvallen van de partij was geworteld, net als vele politieke geschillen van de dag, in het groeiende nationale debat over slavernij. In de vroege jaren 1800 werd de kwestie van de slavernij vooral ondergedompeld in het nationale politieke debat. Gedurende een periode van acht jaar waren zuidelijke wetgevers er zelfs in geslaagd om elke vorm van slavernij in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden te onderdrukken door een beroep te doen op de beruchte gag-regel.

Maar toen het door de Mexicaanse oorlog verworven grondgebied de Unie binnenkwam, werden verhitte debatten waarover staten en gebieden slavernij mogelijk zouden maken een groot probleem. De geschillen die zich afspeelden in de zalen van het Congres reisden ook naar staten waar slavernij al tientallen jaren verboden was, waaronder New York.

Achtergrond van de Barnburners

De Barnburners waren New York State Democrats die tegen slavernij waren. Ze werden beschouwd als de meer progressieve en radicale vleugel van de partij in de jaren 1840. De groep was na de verkiezing van 1844 versplinterd van de Democratische Partij, toen de voorkeurskandidaat, Martin Van Buren, de nominatie verloor.

De kandidaat van de Democraat in 1844 die de Barnburner-fractie beledigde, was James K. Polk, een kandidaat voor een donker paard uit Tennessee die slaven bezat en pleitte voor territoriale expansie. De Barnburners waren anti-slavernij en zagen territoriale uitbreiding als een kans voor pro-slavernijpolitici om meer slavenstaten aan de Unie toe te voegen.

De bijnaam Barnburners is afgeleid van een oud verhaal. Volgens een woordenboek van jargontermen gepubliceerd in 1859, kwam de bijnaam voort uit een verhaal over een oude boer die een schuur met ratten had besmet. Hij was vastbesloten de hele schuur af te branden om de ratten kwijt te raken.

De implicatie was dat de politieke Barnburners zo geobsedeerd waren door één kwestie (in dit geval slavernij) dat ze een politieke partij zouden afbranden om hun zin te krijgen. De naam is blijkbaar ontstaan ​​als een belediging, maar leden van de factie leken er trots op te zijn.

Achtergrond van de Hunkers

De Hunkers waren de meer traditionele vleugel van de Democratische Partij, die in de staat New York dateerde uit de politieke machine die Martin Van Buren in de jaren 1820 had opgezet.

De bijnaam Hunkers, volgens Bartlett's Woordenboek van amerikanismen, aangegeven "degenen die vasthouden aan de woning, of oude principes."

Volgens sommige verhalen was het woord "hunker" een combinatie van "honger" en "hanker", en gaf aan dat de Hunkers er altijd op uit waren politieke functies te bereiken, ongeacht de kosten. Dat komt ook tot op zekere hoogte overeen met de algemene overtuiging dat de Hunkers de traditionele Democraten waren die het Spoils-systeem van Andrew Jackson hadden gesteund.

Barnburners en Hunkers in de verkiezing van 1848

De verdeling over slavernij in Amerika was grotendeels geregeld door het compromis van Missouri in 1820. Maar toen de Verenigde Staten na de Mexicaanse oorlog nieuw grondgebied verwierven, bracht de kwestie of nieuwe gebieden en staten slavernij zouden toestaan ​​de controverse weer op de voorgrond.

Destijds waren abolitionisten nog steeds aan de rand van de samenleving. Het zou pas in de vroege jaren 1850 zijn, toen oppositie tegen de Fugitive Slave Act en de publicatie van Oom Tom's hut maakte de abolitionistische beweging acceptabeler.

Toch waren sommige politieke figuren al sterk gekant tegen de verspreiding van de slavernij en waren ze actief op zoek naar een evenwicht tussen vrije en slavenstaten.

In de machtige Democratische Partij van de staat New York was er een tweedeling tussen degenen die de verspreiding van de slavernij wilden stoppen en degenen die minder bezorgd waren, omdat ze het als een verre kwestie beschouwden.

De anti-slavernij factie, de Barnburners, brak vóór de verkiezing van 1848 van de partij stamgasten, de Hunkers. En de Barnburners stelden hun kandidaat, Martin Van Buren, een voormalige president, voor op het Free Soil Party ticket.