Op blote voeten in het park

Op blote voeten in het park is een romantische komedie geschreven door Neil Simon. Het ging in première op Broadway in 1963, met hoofdrolspeler Robert Redford. Het stuk was een hit, met meer dan 1500 uitvoeringen.

Het basisperceel

Corie en Paul zijn pasgetrouwden, vers van hun huwelijksreis. Corie is nog steeds in de ban van haar recente seksuele ontwaken en het avontuur dat gepaard gaat met jeugd en huwelijk. Ze wil dat hun gepassioneerde romantische leven op volle snelheid doorgaat. Paul vindt echter dat het tijd is om zich te concentreren op zijn ontluikende carrière als een opkomende advocaat. Wanneer ze het niet eens zijn over hun appartement, hun buren en hun zin in seks, ziet het nieuwe huwelijk zijn eerste patch van ruw weer.

De instelling

Kies een goede locatie voor je spel, en de rest schrijft zichzelf. Dat lijkt te gebeuren Op blote voeten in het park. Het hele stuk speelt zich af op de vijfde verdieping van een flatgebouw in New York, een zonder lift. In Act One zijn de muren kaal, staat de vloer vrij van meubels en is het dakraam gebroken, waardoor het op het meest ongelegen moment in het midden van hun appartement kan sneeuwen.

Als je de trap oploopt, raken de personages volledig uitgeput, waardoor hilarische, buiten adem ingangen worden verleend aan telefoonreparateurs, bezorgers en schoonmoeder. Corie houdt van alles aan hun nieuwe, disfunctionele huis, zelfs als je de verwarming moet uitschakelen om de plaats op te warmen en door te spoelen om het toilet te laten werken. Paul voelt zich echter niet thuis, en met de stijgende eisen van zijn carrière, wordt het appartement een katalysator voor stress en angst. De setting creëert in eerste instantie het conflict tussen de twee tortelduifjes, maar het is het buurpersonage dat de spanning bevordert.

De gekke buurman

Victor Velasco wint de prijs voor het meest kleurrijke personage in het spel en overtreft zelfs de heldere, avontuurlijke Corie. De heer Velasco is trots op zijn excentriciteit. Hij sluipt schaamteloos door de appartementen van zijn buurman om in de zijne in te breken. Hij klimt uit vijf verdiepingen hoge ramen en reist gewaagd over de richels van het gebouw. Hij houdt van exotisch eten en nog exotischer gesprekken. Wanneer hij Corie voor het eerst ontmoet, geeft hij graag toe dat hij een vieze oude man is. Hoewel, hij merkt wel dat hij pas vijftig is en dus 'nog steeds in die ongemakkelijke fase'. Corie is gecharmeerd van hem en gaat zelfs zover dat hij heimelijk een date regelt tussen Victor Velasco en haar preutse moeder. Paulus wantrouwt de buurman. Velasco vertegenwoordigt alles wat Paul niet wil worden: spontaan, provocerend, dom. Dat zijn natuurlijk allemaal eigenschappen die Corie waardeert.

Neil Simon's vrouwen

Als de overleden vrouw van Neil Simon op Corie leek, was hij een gelukkig man. Corie omarmt het leven als een reeks spannende missies, de een nog spannender dan de volgende. Ze is gepassioneerd, grappig en optimistisch. Als het leven echter saai of vervelend wordt, sluit ze zich af en verliest ze haar geduld. Voor het grootste deel is ze het tegenovergestelde van haar man. (Tot hij leert compromissen te sluiten en eigenlijk op blote voeten in het park te lopen ... terwijl hij bedwelmd is.) In sommige opzichten is ze vergelijkbaar met Julie de overleden vrouw uit Simon's 1992 Jake's Women. In beide komedies zijn de vrouwen levendig, jeugdig, naïef en aanbeden door de mannelijke hoofdrolspelers.

De eerste vrouw van Neil Simon, Joan Baim, heeft misschien enkele van die eigenschappen tentoongesteld die in Corie zijn gezien. Simon leek op zijn minst halsoverkop verliefd op Baim, zoals aangegeven in dit uitstekende artikel in de New York Times, "The Last of the Red Hot Playwrights", geschreven door David Richards:

'De eerste keer dat ik Joan zag, gooide ze softbal,' herinnert Simon zich. 'Ik kon haar niet raken, want ik kon niet stoppen met naar haar te kijken.' In september waren schrijver en raadgever getrouwd. Achteraf gezien lijkt het Simon als een periode van grote onschuld, groen en zomers en voor altijd verdwenen. "

"Ik merkte bijna één ding op zodra Joan en Neil getrouwd waren", zegt Joan's moeder, Helen Baim. "Het was bijna alsof hij een onzichtbare cirkel rond hen twee trok. En niemand ging die cirkel binnen. Niemand!

Een gelukkig einde natuurlijk

Wat volgt is een luchtige, voorspelbare slotact, waarin spanningen tussen de pasgetrouwden oplopen, met als hoogtepunt een korte beslissing om uit elkaar te gaan (Paul slaapt op de bank voor een betovering), gevolgd door het besef dat zowel man als vrouw een compromis moeten sluiten. Het is weer een eenvoudige (maar nuttige) les over moderatie.

is blootsvoets Grappig voor het publiek van vandaag?

In de jaren zestig en zeventig was Neil Simon de hitmaker van Broadway. Zelfs gedurende de jaren tachtig en negentig creëerde hij toneelstukken die levendige publiekstrekkers waren. Speelt af zoals Verloren in Yonkers en zijn autobiografische trilogie beviel ook de critici.

Hoewel volgens hedendaagse media-gekke normen, speelt zoals Op blote voeten in het park kan aanvoelen als de pilot-aflevering van een trage sitcom; toch is er nog veel om van zijn werk te houden. Toen het werd geschreven, was het stuk een komische kijk op een modern jong stel dat leert samen te leven. Nu is er genoeg tijd voorbijgegaan, zijn er voldoende veranderingen in onze cultuur en relaties opgetreden, dat Barefoot als een tijdcapsule voelt, een kijkje in een nostalgisch verleden waar het ergste waar paren over kunnen discussiëren een gebroken dakraam is, en alle conflicten kunnen zijn eenvoudig opgelost door jezelf voor schut te zetten.