'Het huwelijksvoorstel' van Anton Chekhov

Anton Tsjechov staat bekend om zijn briljante, lange stukken, maar in zijn jongere jaren wou hij korte, one-act komedies schrijven zoals 'The Marriage Proposal'. Gevuld met humor, ironie en briljant ontwikkelde en gepassioneerde personages, laat dit driepersoonsspel de jonge toneelschrijver op zijn best zien.

De komedies van Anton Tsjechov

Anton Tsjechovs volledige meesterwerken kunnen als komedies worden beschouwd, maar ze zijn gevuld met stoute momenten, mislukte liefdes en soms zelfs de dood.

Dit geldt vooral in zijn stuk "The Seagull" - een komisch drama dat eindigt met een zelfmoord. Hoewel andere toneelstukken zoals "Uncle Vanya" en "The Cherry Orchard" niet uitmonden in een dergelijke explosieve resolutie, doordringt een gevoel van hopeloosheid elk van de stukken van Tsjechov. Dit staat in schril contrast met sommige van zijn meer gemoedelijke komedies met één handeling.

'Het huwelijksaanzoek' is bijvoorbeeld een heerlijke farce die heel donker had kunnen eindigen, maar de toneelschrijver behoudt in plaats daarvan zijn energieke eigenzinnigheid en sluit af met een succesvolle, hoewel strijdlustige, betrokkenheid.

De tekens van "Een huwelijksaanzoek"

De hoofdpersoon, Ivan Vassilevitch Lomov, is een zwaargebouwde man van midden dertig, gevoelig voor angst, koppigheid en hypochondrie. Deze gebreken worden verder versterkt omdat hij een nerveus wrak wordt wanneer hij probeert een huwelijk voor te stellen.

Stepan Stephanovitch Chubukov bezit land naast Ivan. Een man van begin zeventig verleent hij graag toestemming aan Ivan, maar roept al snel de verloving af wanneer er een argument over eigendom ontstaat. Zijn voornaamste zorgen zijn het behouden van zijn rijkdom en het gelukkig houden van zijn dochter.

Natalya Stepanovna is de vrouwelijke hoofdrol in dit driepersoonsspel. Ze kan joviaal en gastvrij zijn, maar toch koppig, trots en bezitterig, net als haar mannelijke collega's.

Samenvatting van het plot van "Een huwelijksaanzoek"

Het stuk speelt zich af op het platteland van Rusland in de late jaren 1800. Wanneer Ivan aankomt in het huis van de familie Chubukov, neemt de oudere Stepan aan dat de goedgeklede jongeman is gekomen om geld te lenen.

In plaats daarvan is Stepan verheugd als Ivan om de hand van zijn dochter vraagt ​​in het huwelijk. Stepan schenkt van harte zijn zegen en verklaart dat hij al van hem houdt als een zoon. De oude man vertrekt dan om zijn dochter te halen, en verzekert de jongere man dat Natalya het voorstel genadig zal aanvaarden.

Terwijl hij alleen is, geeft Ivan een soliloquy, waarin hij zijn hoge niveau van nervositeit verklaart, evenals een aantal lichamelijke kwalen die onlangs zijn dagelijks leven hebben geteisterd. Deze monoloog zet alles op wat zich daarna ontvouwt.

Alles gaat goed wanneer Natalya de kamer binnenkomt. Ze praten aangenaam over het weer en de landbouw. Ivan probeert het onderwerp van het huwelijk ter sprake te brengen door eerst aan te geven hoe hij haar familie sinds haar jeugd kent.

Terwijl hij zijn verleden raakt, noemt hij het bezit van zijn familie van de Ossenweiden. Natalya stopt het gesprek om te verduidelijken. Ze gelooft dat haar familie altijd de weiden heeft bezeten, en dit meningsverschil ontketent een bijtend debat, dat tempert en de hartverscheuring van Ivan stuurt.

Nadat ze tegen elkaar schreeuwen, voelt Ivan zich duizelig en probeert hij zichzelf te kalmeren en het onderwerp terug te veranderen in het huwelijk, om vervolgens weer ondergedompeld te worden in het argument. De vader van Natalya neemt deel aan de strijd, kiest een zijde met zijn dochter en eist boos dat Ivan onmiddellijk vertrekt.

Zodra Ivan weg is, onthult Stepan dat de jongeman een voorstel heeft gedaan aan Natalya. Geschokt en blijkbaar wanhopig om te trouwen, staat Natalya erop dat haar vader hem terugbrengt.

Zodra Ivan is teruggekeerd, probeert ze het onderwerp naar romantiek te buigen. In plaats van het huwelijk te bespreken, beginnen ze echter ruzie te maken over welke van hun honden de betere hond is. Dit schijnbaar onschuldige onderwerp komt in weer een verhit argument terecht.