Anschluss was de Unie van Duitsland en Oostenrijk

De Anschluss was de unie van Duitsland en Oostenrijk om een ​​"Groot-Duitsland" te creëren. Dit werd uitdrukkelijk verboden door het Verdrag van Versailles (de nederzetting aan het einde van de Eerste Wereldoorlog tussen Duitsland en zijn tegenstanders), maar Hitler dreef het ondanks dit op 13 maart 1938 door. De Anschluss was een oude kwestie geboren uit nationale vragen identiteit, in plaats van de nazi-ideologie waarmee het nu wordt geassocieerd.

De kwestie van een Duitse staat

De kwestie Anschluss dateerde van vóór de oorlog en dateerde ver voor Hitler. Het was heel logisch in de context van de Europese geschiedenis. Eeuwenlang werd het Duitstalige centrum van Europa gedomineerd door het Oostenrijkse rijk - deels omdat wat Duitsland werd meer dan 300 kleine staten vormden die het Heilige Roomse Rijk vormden en deels omdat de Habsburgse heersers van dit rijk Oostenrijk in handen hadden. Napoleon heeft dit echter allemaal veranderd. Zijn succes zorgde ervoor dat het Heilige Roomse Rijk ophield en liet een veel kleiner aantal staten achter. Of je het gevecht tegen Napoleon crediteert voor de geboorte van een nieuwe Duitse identiteit of dit als een anachronisme beschouwt, een beweging begon die alle Duitsers van Europa verenigd in één Duitsland wilde. Aangezien dit vooruit, achteruit en vooruit werd geduwd, bleef een vraag over: als er een Duitsland was, zouden de Duitstalige delen van Oostenrijk worden opgenomen?

Duitsland en Oostenrijk, de Anschluss

Het Oostenrijkse (en later Oostenrijks-Hongaarse) rijk had een groot aantal verschillende volkeren en talen, waarvan slechts een deel Duits was. De angst dat nationalisme en nationale identiteit dit polyglot imperium uit elkaar zouden scheuren was reëel. Voor velen in Duitsland was het een plausibel idee om de Oostenrijkers op te nemen en de rest aan hun eigen staat over te laten. Voor velen in Oostenrijk was dat niet het geval. Ze hadden tenslotte hun eigen rijk. Bismarck was toen in staat om door de oprichting van een Duitse staat te rijden (met meer dan een beetje hulp van Moltke). Duitsland nam de leiding in het domineren van Midden-Europa, maar Oostenrijk bleef verschillend en buiten.

De geallieerde Paranoia

Wereldoorlog 1 kwam voorbij en blies de situatie uit elkaar. Het Duitse rijk werd vervangen door een Duitse democratie en het Oostenrijkse rijk werd verbrijzeld in kleinere staten, waaronder één Oostenrijk. Voor veel Duitsers was het logisch dat deze twee verslagen naties zich verenigden. De zegevierende bondgenoten waren echter doodsbang dat Duitsland wraak zou nemen en het Verdrag van Versailles zou gebruiken om elke unie van Duitsland en Oostenrijk te verbieden - om elke Anschluss te verbieden. Dit was voordat Hitler ooit langs kwam.

Hitler littekens op het idee

Hitler was natuurlijk in staat om meesterlijk het Verdrag van Versailles te gebruiken als een wapen om zijn macht te vergroten, door handelingen van overtreding uit te voeren om stapsgewijs een nieuwe visie voor Europa vooruit te gaan. Er werd veel gedaan over hoe hij misdadigers en bedreigingen gebruikte om Oostenrijk op 13 maart 1939 binnen te lopen en de twee naties te verenigen in zijn Derde Rijk. De Anschluss is zo verzwaard met negatieve connotaties van een fascistisch rijk. Het was eigenlijk een vraag die meer dan een eeuw eerder ontstond, toen de vraag naar welke nationale identiteit werd en zou worden onderzocht en gecreëerd.