Ancient Olympics - Games, Ritual and Warfare

Het is een merkwaardig aspect van sport dat zelfs als ze deel uitmaken van een viering van wereldwijde vrede, zoals de Olympische Spelen, ze nationalistisch, competitief, gewelddadig en potentieel dodelijk zijn. Vervang "panhellenic" (open voor alle Grieken) door "global" en hetzelfde zou kunnen worden gezegd over de oude Olympische Spelen. Sport kan in het algemeen worden omschreven als geritualiseerde oorlogvoering waarbij de ene macht met de andere concurreert, waarbij elke held (sterrenatleet) ernaar streeft een waardige tegenstander te verslaan in een omgeving waar de dood onwaarschijnlijk is.

Rituals of Compensation for the Catastrophe of Death

Controle en ritueel lijken de bepalende termen te zijn. Door grip te krijgen op het eeuwig aanwezige feit van de dood (onthouden: de oudheid was een tijd van hoge kindersterfte, dood door ziekten die we nu kunnen beheersen, en bijna onophoudelijke oorlogvoering), de ouden zetten op shows waar de dood onder menselijke controle was. Soms was de uitkomst van deze shows doelbewust onderworpen aan de dood (zoals in de gladiatorenwedstrijden), op andere momenten was het een overwinning.

Oorsprong van de spellen in begrafenissen

"De [re] zijn een aantal mogelijke verklaringen van de gewoonte van begrafenisgames zoals een dode krijger te eren door zijn militaire vaardigheden opnieuw op te voeren, of als een vernieuwing en bevestiging van het leven om het verlies van een krijger te compenseren of als een uitdrukking van de agressieve impulsen die gepaard gaan met woede over de dood. Misschien zijn ze allemaal tegelijkertijd waar. "
- Recreatie en spellen van Roger Dunkle *

Ter ere van zijn vriend Patroclus hield Achilles begrafeniswedstrijden (zoals beschreven in Iliad 23). Ter ere van hun vader hielden Marcus en Decimus Brutus de eerste gladiatorenwedstrijden in 264 vGT in Rome. De Pythische Spelen vierden het slachten van Apollo door de Python. De Isthmische spelen waren een begrafenishulde aan de held Melicertes. De Nemean-spellen vierden het doden van Hercules van de Nemean-leeuw of de begrafenis van Opheltes. Al deze spellen vierden de dood. Maar hoe zit het met de Olympische Spelen?

De Olympische spelen begonnen ook als een viering van de dood, maar net als de Nemean-spellen zijn de mythologische verklaringen voor de Olympische Spelen verward. Twee centrale figuren die worden gebruikt om de oorsprong te verklaren zijn Pelops en Hercules die genealogisch met elkaar zijn verbonden voor zover Hercules 'sterfelijke vader de kleinzoon van Pelops was.

Pelops

Pelops wilde Hippodamia trouwen, de dochter van koning Oenomaus van Pisa die zijn dochter had beloofd aan de man die een strijdwagen tegen hem kon winnen. Als de aanbidder de race zou verliezen, zou hij ook zijn hoofd verliezen. Door verraad had Oenomaus zijn dochter ongehuwd gehouden en door verraad won Pelops de race, doodde de koning en trouwde met Hippodamia. Pelops vierde zijn overwinning of de begrafenis van koning Oenomaus met Olympische spelen.

De site van de oude Olympische Spelen was in Elis, die in Pisa, in de Peloponnesos is.

Hercules

Nadat Hercules de stallen van de Augean had schoongemaakt, beloofde de koning van Elis (in Pisa) zijn deal, dus toen Hercules de kans kreeg - nadat hij zijn werk had beëindigd - keerde hij terug naar Elis om oorlog te voeren. De conclusie was gederfd. Nadat Hercules de stad had ontslagen, zette hij de Olympische spelen op om zijn vader Zeus te eren. In een andere versie regulariseerde Hercules alleen de spellen die Pelops had ingesteld.