Een inleiding tot het Jack the Ripper-mysterie

Iemand in Londen heeft in de herfst van 1888 een aantal prostituees vermoord en verminkt; de pers raakte in razernij, politici wezen naar elkaar, hoaxers vervuilden het onderzoek en een van de bijnamen bleef steken: Jack the Ripper. Meer dan een eeuw later is de identiteit van Jack nooit volledig bewezen (er is zelfs geen hoofdverdachte), de meeste aspecten van de zaak worden nog steeds besproken en de Ripper is een beruchte culturele boeman.

The Enduring Mystery

De identiteit van de Ripper is nooit vastgesteld en mensen zijn nooit gestopt met zoeken: het gemiddelde van de publicatieratio is een nieuw boek per jaar sinds 1888 (hoewel de meeste hiervan in de afgelopen decennia zijn gekomen). Helaas biedt de rijkdom aan bronmateriaal van Ripper - brieven, rapporten, dagboeken en foto's - voldoende diepte voor gedetailleerd en fascinerend onderzoek, maar te weinig feiten voor onbetwistbare conclusies. Zowat alles over Jack the Ripper staat open voor discussie en het beste wat je kunt krijgen is een consensus. Mensen vinden nog steeds nieuwe verdachten of nieuwe manieren om oude verdachten te omlijsten, en boeken vliegen nog steeds uit de schappen. Er is geen beter mysterie.

The Crimes

Traditioneel wordt Jack the Ripper beschouwd als vijf vrouwen, alle Londense prostituees, gedood in 1888: Mary Ann 'Polly' Nichols op 31 augustus, Annie Chapman op 8 september, Elizabeth Stride en Catherine Eddowes op 30 september en Mary Jane (Marie Jeanette ) Kelly op 9 november. In de praktijk is er geen overeengekomen lijst: de meest populaire verandering is om Stride en / of Kelly te verdisconteren, soms met toevoeging van Martha Tabram, gedood op 7 augustus. Auteurs die meer dan acht namen, hebben zeer weinig overeenstemming bereikt. Destijds werd Polly Nichols soms beschouwd als de tweede of derde persoon die door dezelfde persoon was vermoord, en veel latere onderzoekers hebben de wereld doorzocht op zoek naar soortgelijke moorden om te zien of de Ripper verder ging.

De Ripper doodde meestal door zijn slachtoffers te wurgen, ze vervolgens neer te leggen en de slagaders in hun keel door te snijden; dit werd gevolgd door een gevarieerd proces van verminking, waarbij delen van het lichaam werden verwijderd en bewaard. Omdat Jack dit snel deed, vaak in het donker, en omdat hij grote anatomische kennis leek te hebben, zijn mensen ervan uitgegaan dat de Ripper een arts of chirurg opleiding had gehad. Zoals in veel gevallen is er geen consensus - een tijdgenoot dacht dat hij gewoon een blunder was. Er zijn beschuldigingen geweest dat de ontbrekende organen niet door de Ripper uit de lichamen zijn gestolen, maar door mensen die er later mee te maken hebben gehad. Het bewijs hiervoor is schaars.

De letters en bijnamen

In de herfst en winter van 1888/89 circuleerden een aantal brieven onder de politie en kranten, die allemaal beweerden afkomstig te zijn van de moordenaar van Whitechapel; deze omvatten de 'From Hell'-brief en een vergezeld door een deel van een nier (die mogelijk overeenkwam met een nier van een van de slachtoffers, maar zoals alles Jack, zijn we niet 100% zeker). Ripperologen beschouwen de meeste, zo niet alle, brieven als hoaxes, maar hun impact was destijds aanzienlijk, al was het maar omdat het eerste gebruik van 'Jack the Ripper' bevatte, een bijnaam die de kranten snel hebben overgenomen en die nu synoniem is.

Horror, media en cultuur

De moorden op Ripper waren op dat moment noch onduidelijk noch genegeerd. Er was roddel en angst op straat, vragen op hoog bestuursniveau en aanbiedingen van beloningen en ontslag toen niemand werd gepakt. Politieke hervormers gebruikten de Ripper in argumenten en politieagenten worstelden met de beperkte technieken van die tijd. Inderdaad, de Ripper-zaak bleef hoog profiel genoeg voor veel van de betrokken politie om jaren later privéaccounts te schrijven. Het waren echter de media die 'Jack the Ripper' maakten.

Tegen 1888 was geletterdheid gebruikelijk onder de drukbezochte inwoners van Londen en reageerden kranten op de Whitechapel Murderer, die zij aanvankelijk 'Leren schort' doopten, met de razernij die we verwachten van moderne tabloids, aangrijpende meningen, feiten en theorie - samen met hoaxed Ripper letters - samen om een ​​legende te creëren die in de populaire cultuur sijpelde. Vanaf het allereerste begin fungeerde Jack als een figuur uit het horrorgenre, een boeman die je kinderen bang maakte.

Een eeuw later is Jack the Ripper nog steeds enorm beroemd over de hele wereld, een onbekende crimineel in het centrum van een wereldwijde klopjacht. Maar hij is meer dan dat, hij is de focus van romans, films, musicals en zelfs een plastic model van zes centimeter hoog. Jack the Ripper was de eerste seriemoordenaar die werd aangenomen door het moderne mediatijdperk en hij loopt sindsdien voorop, in navolging van de evolutie van de westerse cultuur. Andere seriemoordenaars die prostituees hebben vermoord, zijn de meest productieve moordenaar van New York, Joel Rifkin.

Zal het mysterie worden opgelost?

Het is uiterst onwaarschijnlijk dat iemand het bestaande bewijs kan gebruiken om zonder enige redelijke twijfel te bewijzen wie Jack the Ripper was en, terwijl mensen nog steeds materiaal aan het licht brengen, moet de ontdekking van iets onbetwistbaar worden beschouwd als een long-shot. Gelukkig is het mysterie zo fascinerend omdat je je eigen lezing kunt doen, je eigen conclusies kunt trekken en, met wat kritisch denken, over het algemeen net zoveel kans hebt om gelijk te hebben als alle anderen! Verdachten variëren van mensen die de rechercheurs destijds vermoedden (zoals George Chapman / Klosowski), tot een hele galerij met vreemde suggesties, waaronder niet minder dan Lewis Carroll, een koninklijke arts, inspecteur Abberline zelf, en iemand die zelfs hun familieleden de schuld gaf decennia later na het vinden van enkele ijle items.