Alfred de Grote Citaten

Alfred was in verschillende opzichten buitengewoon voor een vroeg-middeleeuwse koning. Hij was een bijzonder sluwe militaire commandant, met succes de Denen op afstand houden, en hij wijselijk verdedigde verdedigingen toen de vijanden van zijn koninkrijk elders werden bezet. In een tijd dat Engeland weinig meer was dan een verzameling oorlogvoerende koninkrijken, vestigde hij diplomatieke betrekkingen met zijn buren, waaronder de Welsh, en verenigde hij een aanzienlijk deel van de heptarchie. Hij toonde een opmerkelijke bestuurlijke flair, reorganiseerde zijn leger, stelde belangrijke wetten uit, beschermde de zwakken en bevorderde het leren. Maar het meest ongewone van alles, hij was een begaafd geleerde. Alfred de Grote vertaalde verschillende werken uit het Latijn in zijn eigen taal, Angelsaksisch, bij ons bekend als Oud-Engels, en schreef enkele eigen werken. In zijn vertalingen voegde hij soms opmerkingen toe die niet alleen inzicht in de boeken bieden, maar ook in zijn eigen geest.

Hier zijn enkele opmerkelijke citaten van de opmerkelijke Engelse koning, Alfred de Grote.

Ik wilde waardig leven zolang ik leefde en na mijn leven vertrekken naar de mannen die na mij zouden moeten komen, de herinnering aan mij in goede werken.

Van Troost van de filosofie van Boethius

Onthoud welke straffen ons overkwamen in deze wereld toen we zelf het leren niet koesterden noch aan andere mannen overdroegen.

Van Zielzorg door paus Gregorius de grote

Daarom lijkt hij mij een zeer dwaze man, en zeer ellendig, die zijn begrip niet zal vergroten terwijl hij in de wereld is, en ooit dat eindeloze leven wenst en verlangt om alles duidelijk te maken.

Van "Blooms" (aka Anthology)

Heel vaak kwam ik te weten wat mannen van leren er vroeger in Engeland waren, zowel in religieuze als seculiere ordeningen; en hoe er toen gelukkige tijden waren in heel Engeland; en hoe de koningen, die autoriteit over dit volk hadden, God en zijn boodschappers gehoorzaamden; en hoe ze niet alleen hun vrede, moraliteit en autoriteit thuis handhaafden, maar ook hun territorium buiten uitbreidden; en hoe zij zowel in oorlogvoering als in wijsheid zijn geslaagd; en ook hoe gretig de religieuze orden waren, zowel in onderwijzen als in leren, evenals in alle heilige diensten die het hun plicht was om voor God te vervullen; en hoe mensen uit het buitenland wijsheid en instructie zochten in dit land; en hoe tegenwoordig, als we deze dingen wilden verwerven, we ze buiten zouden moeten zoeken.

Van het voorwoord tot Zielzorg

Toen ik me herinnerde hoe de kennis van het Latijn eerder in heel Engeland was vervallen, en toch velen nog dingen in het Engels konden lezen, begon ik, te midden van de verschillende en veelsoortige aandoeningen van dit koninkrijk, het boek dat in het Latijn wordt genoemd in het Engels te vertalen pastoralis, in het Engels "Shepherd-book", soms woord voor woord, soms zin voor zin.

Van het voorwoord tot Zielzorg

Want in voorspoed wordt een man vaak opgeblazen van trots, terwijl beproevingen hem kastijden en vernederen door lijden en verdriet. In het midden van voorspoed is de geest opgetogen en in voorspoed vergeet een mens zichzelf; in ontbering wordt hij gedwongen na te denken over zichzelf, ook al is hij niet bereid. In voorspoed vernietigt een man vaak het goede dat hij heeft gedaan; te midden van moeilijkheden repareert hij vaak wat hij lang geleden deed op het gebied van goddeloosheid.

- Toegeschreven.

In de afgelopen jaren is de waarachtigheid van Alfred's auteurschap in twijfel getrokken. Heeft hij echt iets vertaald van Latijn naar Oud-Engels? Heeft hij zelf iets geschreven? Bekijk de argumenten in de blogpost van Jonathan Jarrett, Deintellectualizing King Alfred.