Aesop's Fable of the Crow and the Pitcher

Een van Aesop's meest populaire dierenverhalen is deze van een dorstige en ingenieuze kraai. De tekst van de fabel, van George Fyler Townsend, wiens vertaling van Aesop's Fables sinds de 19e eeuw de standaard in het Engels is, is deze:

Een kraai die omkwam van dorst zag een kruik en hoopte water te vinden, vloog er naar toe met vreugde. Toen hij het bereikte, ontdekte hij tot zijn verdriet dat het zo weinig water bevatte dat hij er onmogelijk bij kon komen. Hij probeerde alles wat hij maar kon bedenken om het water te bereiken, maar al zijn inspanningen waren tevergeefs. Uiteindelijk verzamelde hij zoveel stenen als hij kon dragen en liet ze één voor één met zijn bek in de kruik vallen, totdat hij het water binnen zijn bereik bracht en zo zijn leven redde.

Noodzaak is de moeder van de vindingrijkheid.

Geschiedenis van de Fabel

Aesop, als hij bestond, was een slaaf in het Griekenland van de zevende eeuw. Volgens Aristoteles werd hij geboren in Thracië. Zijn fabel van de kraai en de werper was goed bekend in Griekenland en in Rome, waar mozaïeken zijn gevonden die de sluwe kraai en de stoïcijnse kruik illustreren. De fabel was het onderwerp van een gedicht van Bianor, een oude Griekse dichter uit Bithynia, die onder de keizers Augustus en Tiberius leefde in de eerste eeuw na Christus Avianus noemt het verhaal 400 jaar later, en het wordt nog steeds geciteerd in de middeleeuwen.

Interpretaties van de Fabel

De 'moraal' van de fabels van Aesop is altijd toegevoegd door vertalers. Townsend interpreteert hierboven het verhaal van de kraai en de werper om te betekenen dat nare omstandigheden aanleiding geven tot innovatie. Anderen hebben in het verhaal de deugd van doorzettingsvermogen gezien: de kraai moet veel rotsen in de kruik laten vallen voordat hij kan drinken. Avianus nam de fabel als een reclame voor de zachte wetenschappen in plaats van dwang, en schreef: "Deze fabel laat ons zien dat bedachtzaamheid superieur is aan brute kracht."

De kraai en de werper en wetenschap

Telkens opnieuw hebben historici met verbazing opgemerkt dat zo'n oud verhaal - al honderden jaren oud in de Romeinse tijd - het werkelijke kraaigedrag zou moeten documenteren. Plinius de Oude, in zijn Natuurlijke geschiedenis (77 A.D.) vermeldt een kraai die dezelfde prestatie levert als die in het verhaal van Aesop. Experimenten met roeken (collega-corviden) in 2009 toonden aan dat de vogels, gepresenteerd met hetzelfde dilemma als de kraai in de fabel, gebruik maakten van dezelfde oplossing. Deze bevindingen stelden vast dat het gebruik van gereedschap bij vogels vaker voorkomt dan werd verondersteld, ook dat de vogels de aard van vaste stoffen en vloeistoffen hadden moeten begrijpen, en verder, dat sommige objecten (stenen bijvoorbeeld) zinken terwijl anderen drijven.

Meer fabels van Aesop:

• De mier en de duif
• De bij en Jupiter
• De kat en venus
• De vos en de aap
• De Leeuw en de muis