Een selectie van citaten uit 'The Picture of Dorian Gray'
Share
"The Picture of Dorian Gray" is de enige bekende roman van Oscar Wilde. Het verscheen voor het eerst in Lippincott's maandblad in 1890 en werd herzien en gepubliceerd als boek het volgende jaar. Wilde, die beroemd was om zijn humor, gebruikte het controversiële werk om zijn ideeën over kunst, schoonheid, moraliteit en liefde te verkennen.
Het doel van art
In de roman onderzoekt Wilde de rol van kunst door de relatie tussen een kunstwerk en zijn kijker te onderzoeken. Het boek opent met de kunstenaar Basil Hallward die een groot portret van Dorian Gray schildert. In de loop van de roman wordt het schilderij een herinnering dat Gray ouder wordt en zijn schoonheid verliest. Deze relatie tussen Gray en zijn portret is een manier om de relatie tussen de buitenwereld en het zelf te verkennen.
"De reden dat ik deze foto niet zal laten zien, is dat ik bang ben dat ik erin het geheim van mijn eigen ziel heb getoond." [Hoofdstuk 1]
"Ik wist dat ik oog in oog kwam te staan met iemand wiens loutere persoonlijkheid zo fascinerend was dat, als ik dat zou toestaan, dit mijn hele natuur, mijn hele ziel, mijn kunst zelf zou absorberen."
[Hoofdstuk 1]
"Een kunstenaar moet mooie dingen maken, maar mag er niets van zijn eigen leven in stoppen."
[Hoofdstuk 1]
"Want het zou een waar genoegen zijn om ernaar te kijken. Hij zou zijn geest in zijn geheime plaatsen kunnen volgen. Dit portret zou voor hem de meest magische spiegels zijn. Zoals het hem zijn eigen lichaam had onthuld, zou het onthul hem zijn eigen ziel. " [Hoofdstuk 8]
Schoonheid
Bij het verkennen van de rol van kunst, duikt Wilde ook in een verwant thema: schoonheid. Dorian Gray, de hoofdpersoon van de roman, waardeert jeugd en schoonheid boven alles, wat deel uitmaakt van wat zijn zelfportret zo belangrijk voor hem maakt. De aanbidding van schoonheid komt ook op andere plaatsen in het boek naar voren, zoals tijdens Gray's discussies met Lord Henry.
"Maar schoonheid, echte schoonheid, eindigt waar een intellectuele uitdrukking begint. Intellect is op zichzelf een manier van overdrijving en vernietigt de harmonie van elk gezicht." [Hoofdstuk 1]
"De lelijke en de domme hebben het beste van deze wereld. Ze kunnen op hun gemak zitten en het spel bekijken." [Hoofdstuk 1]
"Hoe triest het is! Ik zal oud, en verschrikkelijk en vreselijk worden. Maar dit beeld zal altijd jong blijven. Het zal nooit ouder zijn dan deze specifieke dag van juni ... Als het alleen andersom was! Als ik het was die was om altijd jong te zijn, en het beeld dat oud zou worden! Daarvoor zou ik alles geven! Ja, er is niets in de hele wereld dat ik niet zou geven! Daar zou ik mijn ziel voor geven! " [Hoofdstuk 2]
"Er waren momenten dat hij het kwaad eenvoudigweg beschouwde als een manier waardoor hij zijn opvatting van het mooie kon realiseren." [Hoofdstuk 11]
"De wereld is veranderd omdat je gemaakt bent van ivoor en goud. De rondingen van je lippen herschrijven de geschiedenis." [Hoofdstuk 20]
Moraliteit
In zijn streven naar plezier verwent Dorian Gray zich over alle ondeugden, waardoor Wilde de gelegenheid krijgt om na te denken over kwesties van moraliteit en zonde. Dit waren vragen waarmee Wilde als kunstenaar in het Victoriaanse tijdperk zijn hele leven worstelde. Enkele jaren na de publicatie van "Dorian Gray" werd Wilde gearresteerd voor "grove onfatsoenlijkheid" (een wettelijk eufemisme voor homoseksuele handelingen). De zeer gepubliceerde rechtszaak leidde tot zijn veroordeling en twee jaar gevangenisstraf.
"De enige manier om van een verleiding af te komen, is om eraan toe te geven. Weersta het en je ziel wordt ziek van verlangen naar de dingen die het zichzelf heeft verboden, met verlangen naar wat haar monsterlijke wetten monsterlijk en onwettig hebben gemaakt." [Hoofdstuk 2]
"Ik weet wat geweten is, om te beginnen. Het is niet wat je me vertelde dat het was. Het is het goddelijkste ding in ons. Niet grijnzen, Harry, althans niet voor mij. Ik wil wees goed. Ik kan het idee niet verdragen dat mijn ziel afschuwelijk is. ' [Hoofdstuk 8]
