Hoewel er geen universeel overeengekomen of juridisch bindende definitie van een terroristische daad bestaat, proberen de VS het in Titel 22 Hoofdstuk 38 US Code § 2656f goed uit door terrorisme te definiëren als een daad van "met voorbedachten rade, politiek gemotiveerd geweld tegen niet-strijdende partijen doelen door subnationale groepen of clandestiene agenten. " Of, kort gezegd, het gebruik van geweld of dreiging met geweld bij het nastreven van politieke, religieuze, ideologische of sociale doelstellingen.
Wat we wel weten is dat terrorisme niets nieuws is. Zelfs een vluchtige blik door de eeuwen heen onthult een verrassende lijst van groepen voor wie een vorm van geweld gerechtvaardigd is om sociale, politieke en religieuze verandering te bewerkstelligen.
De meesten van ons beschouwen terrorisme als een modern fenomeen. Veel van de hieronder genoemde terroristische groepen vertrouwen immers op de massamedia om hun boodschap te verspreiden via non-stop verslaggeving. Er zijn echter enkele premoderne groepen die terreur gebruikten om hun doel te bereiken, en die vaak worden beschouwd als voorlopers van moderne terroristen. Bijvoorbeeld, de Sicarii, georganiseerd in de eerste eeuw in Judea om te protesteren tegen de Romeinse overheersing of de Thugee cultus van moordenaars in het oude India die verwoesting en vernietiging veroorzaakten in de naam van Kali.
Veel groepen die zich inzetten voor socialistische revolutie of de oprichting van socialistische of communistische staten ontstonden in de laatste helft van de 20e eeuw, en velen zijn nu ter ziele. De meest prominente opgenomen:
Nationale bevrijding is historisch gezien een van de krachtigste redenen dat extremistische groepen zich tot geweld wenden om hun doelen te bereiken. Er zijn veel van deze groepen, maar ze omvatten:
Wereldwijd is er sinds de jaren zeventig een toename van religiositeit en daarmee een toename van wat veel analisten religieus terrorisme noemen. Het zou juister zijn om groepen zoals Al Qaida religieus-politiek of religieus-nationalistisch te noemen. We noemen ze religieus omdat ze een religieus idioom gebruiken en hun "mandaat" in goddelijke termen vormgeven. Hun doelen zijn echter politiek: erkenning, macht, territorium, concessies van staten en dergelijke. Historisch gezien omvatten dergelijke groepen:
De meeste staten en transnationale organisaties (zoals de Verenigde Naties) definiëren terroristen als niet-statelijke actoren. Dit is vaak een zeer omstreden kwestie, en er zijn al lang bestaande debatten in de internationale sfeer over enkele staten in het bijzonder. Iran en andere islamitische staten hebben Israël bijvoorbeeld al lang beschuldigd van het ondersteunen van terroristische daden in de omliggende nederzettingen, Gaza en elders. Israël daarentegen beweert dat het vecht voor zijn bestaansrecht vrij van terreur. Er zijn in de geschiedenis sommige staten of staatshandelingen waarover echter geen geschil bestaat, zoals in nazi-Duitsland of stalinistisch Rusland.