Een geschiedenis van de Seneca Falls 1848 Women's Rights Convention

De wortels van de Seneca Falls Women's Rights Convention, de eerste vrouwenrechtenconventie in de geschiedenis, gaan terug tot 1840, toen Lucretia Mott en Elizabeth Cady Stanton als afgevaardigden de World's Anti-Slavery Convention bijwoonden, evenals hun echtgenoten. De geloofsbrievencommissie oordeelde dat vrouwen "grondwettelijk ongeschikt waren voor openbare en zakelijke bijeenkomsten". Na een krachtig debat over de rol van vrouwen op het congres, werden de vrouwen verbannen naar een gescheiden damesgedeelte dat door een gordijn van de hoofdverdieping werd gescheiden; de mannen mochten spreken, de vrouwen niet. Elizabeth Cady Stanton heeft later gesprekken gecrediteerd met Lucretia Mott in die gescheiden vrouwenafdeling voor het idee om een ​​massabijeenkomst te houden over de rechten van vrouwen. William Lloyd Garrison arriveerde na het debat over vrouwen die aan het woord waren; uit protest tegen de beslissing bracht hij het congres door in de damesafdeling.

Lucretia Mott kwam uit een Quaker-traditie waarin vrouwen in de kerk konden spreken; Elizabeth Cady Stanton had haar gevoel van gelijkheid van vrouwen al beweerd door te weigeren het woord 'gehoorzamen' in haar huwelijksceremonie op te nemen. Beiden waren toegewijd aan de oorzaak van de afschaffing van de slavernij; hun ervaring in het werken voor vrijheid in één arena leek hun gevoel te sterken dat volledige mensenrechten ook moeten worden uitgebreid tot vrouwen.

Werkelijkheid worden

Maar het was pas tijdens een bezoek van Lucretia Mott uit 1848 met haar zus, Martha Coffin Wright, tijdens een jaarlijkse Quaker-conventie, dat het idee van een conventie voor vrouwenrechten in plannen veranderde en Seneca Falls een realiteit werd. De zusters ontmoetten elkaar tijdens dat bezoek met drie andere vrouwen, Elizabeth Cady Stanton, Mary Ann M'Clintock en Jane C. Hunt, in het huis van Jane Hunt. Allen waren ook geïnteresseerd in het anti-slavernijprobleem en de slavernij was net afgeschaft in Martinique en Nederlands-Indië. De vrouwen kregen een ontmoetingsplaats in de stad Seneca Falls en op 14 juli plaatsten ze een bericht in de krant over de aanstaande vergadering, en publiceerden deze voornamelijk in de staat New York:

"Vrouwenrechtenverdrag

"Een conventie om de sociale, burgerlijke en religieuze toestand en rechten van de vrouw te bespreken, zal worden gehouden in de Wesleyan Chapel, in Seneca Falls, NY, op woensdag en donderdag 19 en 20 juli, huidig; beginnend om 10 uur ' klok, AM.

"Tijdens de eerste dag zal de bijeenkomst exclusief zijn voor vrouwen, die oprecht worden uitgenodigd om aanwezig te zijn. Het publiek wordt over het algemeen uitgenodigd om aanwezig te zijn op de tweede dag, wanneer Lucretia Mott van Philadelphia en anderen, dames en heren, de conventie zullen toespreken. "

Het document voorbereiden

De vijf vrouwen werkten aan het opstellen van een agenda en een document dat moest worden overwogen tijdens de conventie van Seneca Falls. James Mott, de echtgenoot van Lucretia Mott, zou de vergadering voorzitten, omdat velen een dergelijke rol voor vrouwen als onaanvaardbaar zouden beschouwen. Elizabeth Cady Stanton leidde het schrijven van een verklaring, gemodelleerd naar de Onafhankelijkheidsverklaring. De organisatoren hebben ook specifieke resoluties voorbereid. Toen Elizabeth Cady Stanton pleitte voor opname van het recht om te stemmen bij de voorgestelde acties, dreigden de mannen het evenement te boycotten en verliet Stantons echtgenoot de stad. De resolutie over stemrechten bleef binnen, hoewel de vrouwen behalve Elizabeth Cady Stanton sceptisch stonden tegenover de passage.

Eerste dag, 19 juli

Op de eerste dag van de Seneca Falls-conventie, met meer dan 300 aanwezigen, bespraken de deelnemers de rechten van vrouwen. Veertig van de deelnemers aan Seneca Falls waren mannen, en de vrouwen besloten al snel om hen volledig toe te laten en vroegen hen alleen te zwijgen op de eerste dag die bedoeld was als "exclusief" voor vrouwen.

De ochtend begon niet gunstig: toen degenen die het evenement Seneca Falls hadden georganiseerd, arriveerden op de ontmoetingsplaats, Wesleyan Chapel, ontdekten ze dat de deur op slot was en geen van hen had een sleutel. Een neef van Elizabeth Cady Stanton klom in een raam en opende de deur. James Mott, die de vergadering moest voorzitten (het wordt nog steeds te schandelijk geacht voor een vrouw om dit te doen), was te ziek om deel te nemen.

De eerste dag van de Seneca Falls-conventie werd voortgezet met een bespreking van de voorbereide Declaration of Sentiments. Wijzigingen werden voorgesteld en sommige werden overgenomen. In de middag spraken Lucretia Mott en Elizabeth Cady Stanton, waarna er meer wijzigingen in de verklaring werden aangebracht. De elf resoluties - waaronder die welke Stanton laat had toegevoegd en waarin werd voorgesteld dat vrouwen de stemming zouden krijgen - werden besproken. Besluiten werden uitgesteld tot dag 2, zodat ook mannen konden stemmen. In de avondsessie, open voor het publiek, sprak Lucretia Mott.

Tweede dag, 20 juli

Op de tweede dag van de Seneca Falls-conventie was James Mott, de echtgenoot van Lucretia Mott, voorzitter. Tien van de elf resoluties gingen snel voorbij. In de resolutie over stemmen werd echter meer weerstand en verzet gezien. Elizabeth Cady Stanton bleef die resolutie verdedigen, maar de passage ervan betwijfelde tot een vurige toespraak door ex-slaaf en kranteneigenaar, Frederick Douglass, namens hem. De afsluiting van de tweede dag omvatte lezingen van Blackstone's commentaren op de status van vrouwen en toespraken door verschillende waaronder Frederick Douglass. Een resolutie van Lucretia Mott werd unaniem aangenomen:

"Het snelle succes van onze zaak hangt af van de ijverige en onvermoeibare inspanningen van zowel mannen als vrouwen, voor het omverwerpen van het monopolie van de preekstoel en voor het waarborgen van gelijke deelname van mannen aan mannen in de verschillende beroepen, beroepen en handel. "

Het debat over de handtekeningen van mannen op het document werd opgelost door mannen toe te staan ​​te ondertekenen, maar onder de handtekeningen van vrouwen. Van de ongeveer 300 aanwezigen hebben er 100 het document ondertekend. Amelia Bloomer was een van degenen die dat niet deden; ze was laat aangekomen en had de dag in de galerij doorgebracht omdat er geen stoelen meer op de vloer waren. Van de handtekeningen waren 68 van vrouwen en 32 van mannen.

Reacties op het verdrag

Het verhaal van Seneca Falls was echter niet voorbij. Kranten reageerden met artikelen die de Seneca Falls-conventie bespotten, sommigen drukten de Declaration of Sentiments volledig af omdat ze dachten dat het belachelijk was. Nog meer liberale kranten zoals die van Horace Greeley oordeelden dat de eis om te stemmen te ver ging. Sommige ondertekenaars vroegen om hun namen te laten verwijderen.