Een geografisch overzicht van de Beringstraat
Share
De Bering Land Bridge, ook bekend als de Beringstraat, was een landbrug die het huidige Oost-Siberië en de staat Alaska van de Verenigde Staten verbond tijdens de historische ijstijden op aarde. Ter referentie, Beringia is een andere naam die wordt gebruikt om de Bering Land-brug te beschrijven en werd in het midden van de 20e eeuw bedacht door Eric Hulten, een Zweedse botanicus, die planten bestudeerde in Alaska en het noordoosten van Siberië. Ten tijde van zijn studie begon hij het woord Beringia te gebruiken als een geografische beschrijving van het gebied.
Beringia was ongeveer 1.000 mijl (1600 km) van noord naar zuid op het breedste punt en was op verschillende tijdstippen aanwezig tijdens de ijstijden van het Pleistoceen van 2,5 miljoen tot 12.000 jaar vóór het heden (BP). Het is belangrijk voor de studie van de geografie omdat men gelooft dat mensen tijdens de laatste ijstijd ongeveer 13.000-10.000 jaar BP van het Aziatische continent naar Noord-Amerika migreerden via de Bering Land Bridge.
Veel van wat we vandaag over de Bering Land-brug weten, afgezien van zijn fysieke aanwezigheid, is afkomstig van biogeografische gegevens die verbindingen tonen tussen soorten op de Aziatische en Noord-Amerikaanse continenten. Er zijn bijvoorbeeld aanwijzingen dat sabeltandkatten, wollige mammoeten, verschillende hoefdieren en planten zich op beide continenten bevonden rond de laatste ijstijd en er zou weinig manier zijn geweest om op beide te verschijnen zonder de aanwezigheid van een landbrug.
Bovendien heeft de moderne technologie dit biogeografische bewijs kunnen gebruiken, evenals het modelleren van het klimaat, de zeespiegel en het in kaart brengen van de zeebodem tussen het huidige Siberië en Alaska om de Bering Land-brug visueel weer te geven.
Vorming en klimaat
Tijdens de ijstijden van het Pleistoceen-tijdperk, daalde de zeespiegel in veel gebieden over de hele wereld aanzienlijk toen het aardwater en de neerslag bevroren werden in grote continentale ijskappen en gletsjers. Terwijl deze ijskappen en gletsjers groeiden, daalden de zeespiegel wereldwijd en werden op verschillende plaatsen op de planeet verschillende landbruggen blootgesteld. De Bering Land-brug tussen Oost-Siberië en Alaska was daar een van.
Men denkt dat de Bering Land-brug heeft bestaan uit talloze ijstijden - van eerdere ongeveer 35.000 jaar geleden tot recentere ijstijden ongeveer 22.000-7.000 jaar geleden. Meest recent wordt aangenomen dat de Straat tussen Siberië en Alaska ongeveer 15.500 jaar vóór het heden droog land werd, maar tegen 6.000 jaar vóór het heden werd de Straat opnieuw gesloten vanwege een verwarmend klimaat en stijgende zeespiegel. Tijdens de laatste periode ontwikkelden de kustlijnen van Oost-Siberië en Alaska ongeveer dezelfde vormen die ze tegenwoordig hebben.
Ten tijde van de Bering Land-brug moet worden opgemerkt dat het gebied tussen Siberië en Alaska niet gletsjerde zoals de omliggende continenten, omdat de sneeuwval zeer licht was in de regio. Dit komt omdat de wind die vanuit de Stille Oceaan in het gebied waait zijn vocht verloor voordat hij Beringia bereikte toen deze werd gedwongen om boven de Alaska Range in centraal Alaska te stijgen. Vanwege de zeer hoge breedtegraad zou de regio tegenwoordig een vergelijkbaar koud en ruw klimaat hebben gehad als nu in het noordwesten van Alaska en het oosten van Siberië..
Flora en fauna
Omdat de Bering Land-brug niet glazig was en de neerslag licht was, kwamen graslanden het meest voor op de Bering Land-brug zelf en gedurende honderden kilometers naar de Aziatische en Noord-Amerikaanse continenten. Er wordt aangenomen dat er zeer weinig bomen waren en alle vegetatie bestond uit grassen en laaggelegen planten en struiken. Tegenwoordig beschikt het gebied rondom wat er nog over is van Beringia in het noordwesten van Alaska en Oost-Siberië nog steeds over graslanden met zeer weinig bomen.
De fauna van de Bering Land-brug bestond voornamelijk uit grote en kleine hoefdieren aangepast aan graslandomgevingen. Bovendien geven fossielen aan dat soorten zoals sabeltandkatten, wollige mammoeten en andere grote en kleine zoogdieren ook aanwezig waren op de Bering Land-brug. Er wordt ook aangenomen dat toen de Bering Land-brug begon te overstromen met stijgende zeespiegel aan het einde van de laatste ijstijd, deze dieren naar het zuiden trokken naar wat tegenwoordig het belangrijkste Noord-Amerikaanse continent is.
Menselijke evolutie
Een van de belangrijkste dingen van de Bering Land-brug is dat het mensen in staat stelde de Beringzee over te steken en Noord-Amerika binnen te komen tijdens de laatste ijstijd, ongeveer 12.000 jaar geleden. Er wordt aangenomen dat deze vroege kolonisten migrerende zoogdieren over de Bering Land-brug volgden en zich mogelijk een tijdje op de brug zelf hadden gevestigd. Toen de Bering Land Bridge opnieuw begon te overstromen met het einde van de ijstijd, trokken mensen en de dieren die ze volgden echter zuidwaarts langs de kust van Noord-Amerika.
Bezoek de website van de National Park Service voor meer informatie over de Bering Land Bridge en de status ervan als nationaal natuurpark.
Referenties
National Park Service. (2010, 1 februari). Bering Land Bridge National Preserve (U.S. National Park Service. Ontvangen van: https://www.nps.gov/bela/index.htm
Wikipedia. (24 maart 2010). Beringia - Wikipedia, de gratis encyclopedie. Ontvangen van: https://en.wikipedia.org/wiki/Beringia
