Een korte geschiedenis van de Amerikaans-Israëlische-Palestijnse betrekkingen

Hoewel Palestina geen officiële staat is, hebben de VS en Palestina een lange geschiedenis van rotsachtige diplomatieke betrekkingen. Hoofd van de Palestijnse Autoriteit (PA) is Mahmoud Abbas die op 19 september 2011 bij de Verenigde Naties wil pleiten voor de oprichting van een Palestijnse staat - en de VS zullen veto stellen tegen de maatregel - dat de geschiedenis van het buitenlands beleid opnieuw in de schijnwerpers staat.

Het verhaal van de Amerikaans-Palestijnse betrekkingen is lang en bevat uiteraard veel van de geschiedenis van Israël. Dit is de eerste van verschillende artikelen over de relatie tussen de VS en de Palestijnen en Israël.

Geschiedenis

Palestina is een islamitische regio, of misschien meerdere regio's, in en rond de Joodse staat Israël in het Midden-Oosten. De vier miljoen mensen wonen grotendeels op de Westelijke Jordaanoever, en in de Gazastrook nabij de grens van Israël met Egypte.

Israël bezet zowel de Westelijke Jordaanoever als de Gazastrook. Het creëerde Joodse nederzettingen op elke plaats, en heeft verschillende kleine oorlogen gevoerd voor controle over die gebieden.

De Verenigde Staten steunen traditioneel Israël en zijn bestaansrecht als een erkende staat. Tegelijkertijd hebben de VS samenwerking gezocht met de Arabische landen in het Midden-Oosten, zowel om aan hun energiebehoeften te voldoen als om een ​​veilige omgeving voor Israël te waarborgen. Die dubbele Amerikaanse doelen hebben de Palestijnen bijna 65 jaar in het midden van een diplomatiek touwtrekken geplaatst.

Zionisme

Het Joodse en Palestijnse conflict begon aan het begin van de 20e eeuw toen veel Joden wereldwijd de 'zionistische' beweging begonnen. Vanwege discriminatie in Oekraïne en andere delen van Europa zochten ze eigen territorium rond de Bijbelse heilige landen van de Levant tussen de kust van de Middellandse Zee en de rivier de Jordaan. Ze wilden ook dat dat grondgebied ook Jeruzalem omvatte. Palestijnen beschouwen Jeruzalem ook als een heilig centrum.

Groot-Brittannië, met een aanzienlijke joodse bevolking, steunde het zionisme. Tijdens de Eerste Wereldoorlog nam het de controle over een groot deel van Palestina en handhaafde het naoorlogse controle via een in 1922 afgerond mandaat van de Volkenbond. Arabische Palestijnen kwamen in verschillende keren in de jaren 1920 en 1930 in opstand tegen het Britse bestuur..

Pas nadat nazi's massale executies van joden hadden georganiseerd tijdens de Holocaust van de Tweede Wereldoorlog, begon de internationale gemeenschap de joodse zoektocht naar een erkende staat in het Midden-Oosten te steunen.

Partitioneren en Diaspora

De Verenigde Naties hebben een plan opgesteld om de regio te verdelen in Joodse en Palestijnse gebieden, met de bedoeling dat ze allemaal staten worden. In 1947 begonnen Palestijnen en Arabieren uit Jordanië, Egypte, Irak en Syrië vijandelijkheden tegen joden.

In datzelfde jaar begon een Palestijnse diaspora. Ongeveer 700.000 Palestijnen werden ontheemd toen de grenzen van Israël duidelijk werden.

Op 14 mei 1948 verklaarde Israël zich onafhankelijk. De Verenigde Staten en de meeste leden van de Verenigde Naties erkenden de nieuwe Joodse staat. Palestijnen noemen de datum 'al-Naqba' of de catastrofe.

De volledige oorlog brak uit. Israël versloeg de coalitie van Palestijnen en Arabieren en veroverde grondgebied dat de Verenigde Naties voor Palestina hadden aangewezen.

Israël voelde zich echter altijd onzeker omdat het de Westelijke Jordaanoever, de Golanhoogte of de Gazastrook niet bezet. Die gebieden zouden dienen als buffers tegen respectievelijk Jordanië, Syrië en Egypte. Het vocht en won oorlogen in 1967 en 1973 om die gebieden te bezetten. In 1967 bezet het ook het Sinaï-schiereiland vanuit Egypte. Veel Palestijnen die in de diaspora waren gevlucht, of hun nakomelingen, bevonden zich opnieuw onder Israëlische controle. Hoewel het volgens het internationale recht illegaal wordt geacht, heeft Israël ook Joodse nederzettingen gebouwd op de hele Westelijke Jordaanoever.

Amerikaanse steun

De Verenigde Staten steunden Israël tijdens die oorlogen. De VS heeft ook voortdurend militair materieel en buitenlandse hulp naar Israël gestuurd.

Amerikaanse steun van Israël heeft de betrekkingen met de buurlanden Arabische en Palestijnen echter problematisch gemaakt. Palestijnse ontheemding en het ontbreken van een officiële Palestijnse staat werd een centraal principe van veel anti-Amerikaans islamitisch en Arabisch sentiment.

De Verenigde Staten hebben buitenlands beleid moeten opstellen dat zowel Israël helpt beschermen en Amerikaanse toegang tot Arabische olie- en scheepvaarthavens mogelijk maakt.