'1984' Thema's, symbolen en literaire apparaten

Geschreven in een tijd waarin dictaturen en totalitaire regimes een greep op een groot deel van de wereld vestigden ondanks de nederlaag van Hitler's nazi's in de Tweede Wereldoorlog, in 1984 Orwell beschreef wat hij zag als de onvermijdelijke uitkomst van elke politieke beweging die het autoritarisme en de cultus van de persoonlijkheid omarmde. Orwell was extreem bang dat de politieke macht geconcentreerd zou zijn in een klein aantal individuen, en zag het correct als een weg naar het verlies van persoonlijke vrijheden, en voorzag de technologie die het wissen van die vrijheden een eenvoudige taak zou maken.

Totalitarisme

Het meest voor de hand liggende en krachtige thema van de roman is natuurlijk het totalitarisme zelf. Een totalitaire staat is een staat waar slechts één politieke macht wettelijk is toegestaan ​​- alle oppositie tegen het beleid en de acties van de staat is illegaal, meestal gecategoriseerd als verraad en stuit op gewelddadige vergelding. Dit onderdrukt van nature de vrijheid van meningsuiting en maakt verandering binnen het systeem onmogelijk. In democratische samenlevingen kunnen oppositiegroeperingen politieke partijen vormen, vrijelijk hun ideeën uiten en de staat dwingen zorgen weg te nemen of vervangen worden. In een totalitaire samenleving is dit onmogelijk.

Orwell's Oceanië gaat verder dan zelfs de meeste bestaande totalitaire staten. Waar echte autoritaire leiders proberen informatie te beperken en hun bevolking te beheersen wat betreft hun fysieke bewegingen en gesproken of geschreven communicatie, probeert de regering van Orwell de toekomst zelf te remmen en informatie bij de bron te veranderen. Newspeak is een taal die speciaal door de staat is uitgevonden om onafhankelijk denken letterlijk onmogelijk te maken, en zelfs Winstons fysieke omgeving is ontworpen om zijn vrijheden te belemmeren, zoals de manier waarop zijn kleine appartement wordt gedomineerd door het enorme tweerichtingsscherm dat hem in een hoek verdringt hij gelooft ten onrechte dat hij hem enige mate van privacy biedt.

Die illusie is cruciaal voor het thema van Orwell, omdat hij ernaar streeft aan te tonen dat in een echt totalitaire samenleving alle vrijheid in feite een illusie is. Winston gelooft dat hij manieren vindt om weerstand te bieden en zinvol terug te vechten tegen repressie, die allemaal door de staat gecontroleerde gamba's blijken te zijn. Orwell beweert dat mensen die denken dat ze zich heldhaftig verzetten tegen een dergelijk repressief regime zichzelf voor de gek houden.

Controle van informatie

Een cruciaal aspect van de controle van Oceanië over de burgers is de manipulatie van informatie. Werknemers van het ministerie van Waarheid passen kranten en boeken dagelijks actief aan om de steeds veranderende versie van de geschiedenis te matchen die past bij de doeleinden van de staat. Zonder enige betrouwbare bron van feiten, hebben Winston en iedereen die, net als hij, ontevreden of bezorgd is over de toestand van de wereld, alleen hun vage gevoelens waarop ze hun weerstand kunnen baseren. Meer dan alleen een verwijzing naar de praktijk van Joseph Stalin om mensen letterlijk uit historische gegevens te airbrushen, is dit een huiveringwekkende demonstratie van hoe een gebrek aan informatie en nauwkeurige gegevens mensen machteloos maakt. Winston dagdroomt over een verleden dat nooit echt heeft bestaan ​​en ziet het als het doel van zijn rebellie, maar omdat hij geen echte informatie heeft, is zijn rebellie zinloos.

Overweeg hoe hij wordt misleid om openlijk de staat te verraden door O'Brien. Alle informatie die Winston heeft over de Broederschap en Emmanuel Goldstein wordt hem gevoed door de staat zelf. Hij heeft geen idee of iets ervan waar is - als de Broederschap zelfs bestaat, als er zelfs een man is die Emmanuel Goldstein heet.

Vernietiging van het zelf

Winstons marteling aan het einde van de roman is niet alleen een straf voor zijn Gedachtecriminaliteit en incompetente pogingen om te rebelleren; het doel van de marteling is om zijn zelfgevoel uit te roeien. Dit is het ultieme doel van totalitaire regimes volgens Orwell: een volledige ondergeschiktheid aan de doelen, behoeften en ideeën van de staat.

De marteling die Winston ondergaat, is ontworpen om zijn individualiteit te vernietigen. In feite is elk aspect van het leven in Oceanië ontworpen om dit doel te bereiken. Newspeak is ontworpen om negatieve gedachten of elke gedachte te voorkomen die niet is goedgekeurd of gegenereerd door de staat. De Two-Minutes Hate en de aanwezigheid van Big Brother-posters bevorderen een gevoel van homogene gemeenschap en de aanwezigheid van Thought Police, vooral de kinderen, die zijn opgegroeid in de vergiftigde omgeving van de totalitaire staat en die functioneren als goedgelovige en niet-kritische bedienden van zijn filosofie - voorkomt elke vorm van vertrouwen of ware verwantschap. In feite hoeft de Gedachtenpolitie niet echt te bestaan ​​om dit doel te bereiken. Gewoon het geloof dat zij Doen is voldoende om elke individuele expressie te remmen, met het uiteindelijke resultaat dat het zelf wordt ondergedompeld in Groupthink.

Symbolen

Grote broer. Het krachtigste en meest herkenbare symbool uit het boek - zelfs herkend door mensen die het niet hebben gelezen - is het dreigende beeld van Big Brother op posters overal. De posters symboliseren duidelijk de kracht en de alwetendheid van de partij, maar ze zijn alleen onheilspellend voor degenen die enige vorm van individuele gedachte behouden. Voor degenen die volledig zijn opgenomen in de partijlijn, is Big Brother geen ironische term - hij wordt gezien als een beschermer, een vriendelijk oudere broer of zus die hen tegen schade beschermt, of het nu de dreiging van externe krachten is, of de dreiging van onwettige gedachten.

proles. Winston is geobsedeerd door het leven van de proles en fetisjeert de roodarmige prole-vrouw als zijn belangrijkste hoop voor de toekomst, omdat zij de potentieel overweldigende kracht van getallen vertegenwoordigt, evenals een moeder die toekomstige generaties gratis kinderen zal dragen. Het is opmerkelijk dat Winstons beste hoop voor de toekomst de verantwoordelijkheid uit zijn handen neemt - hij is niet degene die erop rekent om deze slecht gedefinieerde toekomst te leveren, het is aan de proles om op te staan. En als ze dat niet doen, is de implicatie dat het komt omdat ze saai en lui zijn.

Telescreens. Een ander duidelijk symbool zijn de televisies op wandformaat in elke privéruimte. Deze letterlijke inbreuk door de staat is geen commentaar op de moderne televisie, die in 1948 op geen enkele zinvolle manier bestond, maar eerder een symbool van de destructieve en repressieve kracht van technologie. Orwell wantrouwde technologie en zag het als een groot gevaar voor de vrijheid.

Literaire apparaten

Beperkt gezichtspunt. Orwell kiest ervoor om onze toegang tot informatie te beperken door het verhaal uitsluitend te koppelen aan het standpunt van Winston. Dit wordt specifiek gedaan om de lezer afhankelijk te houden van de informatie die hij krijgt, net zoals Winston. Dit onderstreept het verraad en de schok die beide voelen wanneer bijvoorbeeld wordt onthuld dat de Broederschap fictief is.

Duidelijke taal. 1984 is geschreven in een zeer eenvoudige stijl, met weinig bloeit of onnodige woorden. Hoewel veel studenten hiermee bedoelen dat Orwell een humorloze man was, of die simpelweg niet de mogelijkheid had om op een opwindende manier te schrijven, is het tegenovergestelde: Orwell had zo'n controle over zijn kunst dat hij zijn schrijfstijl precies kon afstemmen op de stemming en omgeving. De roman is geschreven in een schaarse, grimmige stijl die perfect past bij en de grimmige, ongelukkige en hopeloze setting oproept. De lezer ervaart hetzelfde saaie, ploeterende gevoel van bestaan ​​als Winston.