12 vrouwen gestuurd naar de gevangenis voor het vermoorden van hun kinderen

De natie is altijd geschokt door strafzaken zoals die van Andrea Yates, een Texas-moeder van vijf kinderen die in juni 2001 haar kinderen methodisch in een badkuip heeft verdronken en vervolgens rustig de politie heeft gebeld om aangifte te doen, maar moeders die hun kinderen doden komen vaker voor misdaad dan je zou denken.

Volgens de American Anthropological Association doden elk jaar meer dan 200 vrouwen hun kinderen in de Verenigde Staten. Drie tot vijf kinderen per dag worden gedood door hun ouders. Moord is een van de belangrijkste doodsoorzaken van kinderen jonger dan 4 jaar, "maar we blijven vasthouden aan de onrealistische opvatting dat dit zeldzaam gedrag is", zei Jill Korbin, een expert op het gebied van kindermishandeling die de verhalen van moeders uitvoerig heeft bestudeerd. die hun kinderen hebben vermoord.

Nancy Scheper-Hughes, een medisch antropoloog, zei dat de samenleving moet begrijpen dat alle vrouwen geen natuurlijke moeders zijn:

"We moeten ons losmaken van het idee van universeel moederschap als natuurlijk en het zien als een sociale reactie. Er is een collectieve ontkenning, zelfs wanneer moeders meteen naar buiten komen en zeggen: 'Ik moet echt niet vertrouwd worden met mijn kinderen.'"

Drie belangrijke factoren spelen vaak een rol wanneer moeders hun kinderen doden: postpartum psychose, psychotische storingen veroorzaakt door factoren zoals jaloezie en verlatenheid en huiselijk geweld.

Postpartum depressie en psychose

Postpartumdepressie is een veel voorkomend probleem dat zich binnen vier weken na de geboorte van een baby kan voordoen. Het kan zowel moeders als vaders treffen, hoewel slechts een klein percentage vaders het ervaart.

Veel voorkomende symptomen zijn depressie, gevoelens van hopeloosheid, angst, angst, schuldgevoel, het onvermogen om zich te binden met de nieuwe baby en een gevoel van waardeloosheid. Als het niet wordt behandeld, kan dit leiden tot postpartum psychose, die veel ernstiger en gevaarlijker is. Symptomen zijn onder meer extreme slapeloosheid, obsessief gedrag en auditieve hallucinaties waarbij stemmen de moeder opdragen zelfmoord te plegen of haar kind of kinderen te verminken en / of te vermoorden. Vaak gelooft de moeder dat dergelijke daden het kind zullen redden van een leven van ellende.

Yates leed aan extreme postpartum depressie en werd niet schuldig bevonden aan moord vanwege krankzinnigheid. Ze werd voor onbepaalde tijd naar het Kerrville State Hospital in Kerrville, Texas gestuurd.

Psychotische storingen

In sommige gevallen worden kinderen vermoord doordat de moeder een psychotische instorting ervaart die wordt veroorzaakt door intense gevoelens van verlatenheid en jaloezie in gevallen waarin de vader van de kinderen het huis heeft verlaten. In sommige gevallen overtreft de noodzaak om wraak te zoeken. Diane Downs, veroordeeld voor moord na het neerschieten van haar drie kinderen, van wie er één stierf, in mei 1983, werd gediagnosticeerd als psychotisch maar werd veroordeeld tot leven in de gevangenis.

Andere vrouwen die hun kinderen hebben vermoord

Een blik op 11 andere vrouwen die zijn veroordeeld voor het vermoorden van hun kinderen, toont aan dat dergelijke daden niet zo zeldzaam zijn als we zouden willen geloven. Hier zijn hun namen, misdaden en locaties waar ze vanaf oktober 2019 dienen, tenzij anders vermeld:

• Kenisha Berry op 20-jarige leeftijd bedekte haar 4-dagen oude zoon met duct tape, resulterend in zijn dood in Jefferson County, Texas, in november 1998. Ze dient in de Murray staatsgevangenis in Gatesville, Texas.
• Patricia Blackmon was 29 toen ze haar 2-jarige geadopteerde dochter in Dothan, Alabama, in mei 1999 doodde. De doodsoorzaak werd vastgesteld als meervoudige stompblessures. Ze zit in de dodencel in Tutwiler Prison for Women in Wetumpka, Alabama.
• Dora Luz Buenrostro doodde haar twee dochters, leeftijd 4 en 9, en haar zoon, leeftijd 8, toen ze 34 jaar oud was in San Jacinto, Californië, in oktober 1994. Ze wordt vastgehouden in de Central California Women's Facility in Chowchilla.
• Socorro Caro was 42 toen ze haar drie zonen in de leeftijd van 5, 8 en 11 fataal doodschoot in Santa Rosa Valley, Californië, in november 1999. Ze zit in de dodencel in de Central California Women's Facility.
• Susan Eubanks haar vier zonen, 4, 6, 7 en 14 jaar, in San Marcos, Californië, op 33-jarige leeftijd, doodgeschoten. Ze zit in de dodencel in de Central California Women's Facility.
• Teresa Michelle Lewis vermoordde haar 51-jarige echtgenoot en 26-jarige stiefzoon in Keeling, Virginia, in een huurmoord in oktober 2002, toen ze 33 was. Ze werd geëxecuteerd in september 2010 in Greensville Correctional Center in Jarratt, Virginia.
• Frances Elaine Newton was 21 toen ze haar man, 7-jarige zoon en 2-jarige dochter in Houston, Texas, in april 1987 fataal doodschoot. Ze werd geëxecuteerd in september 2005.
• Darlie Lynn Routier was 26 toen ze werd veroordeeld voor het fataal steken van haar 5-jarige zoon in juni 1996 in Rowlett, Texas. Ze zit in de dodencel in de staatsgevangenis van Mountain View in Gatesville, Texas.
• Robin Lee Row was 35 toen ze haar man, 10-jarige zoon en 8-jarige dochter in Boise, Idaho, in februari 1992 stikte. Ze zit in de dodencel in het correctiecentrum van de Pocatello-vrouw in Pocatello, Idaho.
• Michelle Sue Tharp was 29 en woonde in Burgettstown, Pennsylvania, toen ze haar 7-jarige dochter in april 1998 uithongerde. Ze zit in de staatsgevangenis van Muncy in Muncy, Pennsylvania.
• Caroline Young was 49 toen ze haar 4-jarige kleindochter en 6-jarige kleinzoon, voor wie ze de voogdij had gekregen, in juni 1993 vermoordde in Haywood, Californië. Ze stierf aan nierfalen in de Central California Women's Facility in september 2005.

Korbin zei dat mensen die ouders kennen die hun kinderen uiteindelijk vermoorden, meestal aanwijzingen zien dat er iets mis is met de ouders, maar niet weten hoe ze met de informatie moeten omgaan:

"Voorafgaand aan een moord weten veel leken dat deze mannen en vrouwen problemen hebben met opvoeden. Het publiek moet beter worden opgeleid in het herkennen van hoe te interveniëren en hoe het voorkomen van kindermishandeling kan worden ondersteund."