12 soorten vragen in Casablanca
Share
Om de verschillende manieren te illustreren waarop vragen in het Engels kunnen worden ingelijst, zijn hier 12 memorabele uitwisselingen uit de klassieke film Casablanca.
In Casablanca, aan het begin van de flashback-scène in Parijs knalt Humphrey Bogart een fles champagne open en stelt vervolgens meteen een paar vragen aan Ingrid Bergman:
Rick: Wie ben je echt? En wat was je daarvoor? Wat heb je gedaan en wat vond je ervan? huh?
Ilsa: We hebben geen vragen gezegd.
Ondanks die belofte kwam de dialoog binnen Casablanca zit vol met vragen - sommigen van hen beantwoord, velen van hen niet.
Met excuses aan de scenaristen (Julius Epstein, Philip Epstein, Howard Koch en Casey Robinson), heb ik 12 van deze uitwisselingen uit de context geplukt om de verschillende manieren te illustreren waarop vragen in het Engels kunnen worden ingelijst. Volg de links naar onze woordenlijst van grammaticale en retorische termen voor meer informatie over deze vragende strategieën..
- WH vragen
Zoals de naam al doet vermoeden, is een wh-vraag een vraag die wordt gevormd met een vragend woord (wat, wie, wie, wiens, welke, wanneer, waar, waarom, of hoe) en dat maakt een open antwoord mogelijk - iets anders dan "ja" of "nee".
Annina: M'sieur Rick, wat soort man is Captain Renault?
Rick: Oh, hij is net als elke andere man, alleen nog meer.
Annina: Nee, ik bedoel, is hij betrouwbaar? Is zijn woord ...
Rick: Nu even. Wie zei je me dat te vragen?
Annina: Hij deed. Kapitein Renault deed dat.
Rick: ik dacht het al. Waaris je man?
Annina: Aan de roulettetafel proberen we genoeg te winnen voor ons uitreisvisum. Natuurlijk verliest hij.
Rick: Hoe lang ben je getrouwd geweest?
Annina: Acht weken ... - Ja nee vragen
Nog een toepasselijke naam met de juiste vraagstelling, de ja-nee-vraag nodigt de luisteraar uit om te kiezen tussen slechts twee mogelijke antwoorden.
Laszlo: Ilsa, ik ...
Ilsa: Ja?
Laszlo: Toen ik in het concentratiekamp was, was je eenzaam in Parijs?
Ilsa: Ja, Victor, dat was ik.
Laszlo: Ik weet hoe het is om eenzaam te zijn. Is er iets dat je me wilt vertellen?
Ilsa: Nee, Victor, dat is er niet. - Declaratieve vragen
Zoals Rick aantoont, is een verklarende vraag een ja-nee-vraag die de vorm heeft van een verklarende zin, maar aan het eind met toenemende intonatie wordt gesproken.
Ilsa: Richard, ik moest je zien.
Rick: Gebruik je weer "Richard"? We zijn terug in Parijs.
Ilsa: Alstublieft.
Rick: Je onverwachte bezoek is niet toevallig verbonden met de brieven van doorvoer? Zolang ik die brieven heb, zal ik nooit eenzaam zijn. - Tag vragen
Een tagvraag (zoals Rick's "zou het niet?") Is een vraag die meestal aan het einde wordt toegevoegd aan een verklarende zin om de luisteraar te betrekken, te controleren of er iets is begrepen of te bevestigen dat een actie heeft plaatsgevonden.
Rick: Louis, ik zal een deal met je maken. In plaats van deze kleine beschuldiging die je tegen hem hebt, kun je iets heel groots krijgen, iets dat hem jarenlang in een concentratiekamp zou gooien. Dat zou nogal een veer in je pet zijn, zou het niet?
Renault: Dat zou het zeker doen. Duitsland ... Vichy zou dankbaar zijn. - Alternatieve vragen
Een alternatieve vraag (die meestal eindigt met een dalende intonatie) biedt de luisteraar een gesloten keuze tussen twee antwoorden.
Ilsa: Na de waarschuwing van majoor Strasser vanavond ben ik bang.
Laszlo: Om je de waarheid te vertellen, ben ik ook bang. Zal ik me hier in onze hotelkamer verstoppen, of zal ik zo goed mogelijk doorgaan?
Ilsa: Wat ik ook zou zeggen, je zou doorgaan. - Echo Vragen
Een echovraag (zoals "Bezet Frankrijk?" Van Ilsa) is een soort directe vraag die een deel of alles herhaalt van iets dat iemand anders zojuist heeft gezegd.
Ilsa: Vanmorgen suggereerde je dat het niet veilig voor hem was om Casablanca te verlaten.
Strasser: Dat geldt ook, behalve voor één bestemming, om terug te keren naar bezet Frankrijk.
Ilsa: Bezet Frankrijk?
Strasser: Uh Huh. Onder een veilig gedrag van mij. - Ingesloten vragen
Meestal geïntroduceerd door een zin als "Zou je me kunnen vertellen ...", "Weet je ..." of (zoals in dit voorbeeld) "Ik vraag me af ...", is een ingebedde vraag een vraag die wordt weergegeven in een verklarende verklaring of een andere vraag.
Laszlo: M'sieur Blaine, ik vraag me af of ik met u kon praten?
Rick: Doe Maar. - Whimperatives
Een combinatie van "jammeren" en "imperatief", de term whimperative verwijst naar de conversatieconventie van het uitspreken van een imperatieve uitspraak in vraagvorm om een verzoek over te brengen zonder aanstoot te geven.
Ilsa: Wil je de pianist vragen hierheen te komen, alsjeblieft?
Ober: Heel goed, Mademoiselle. - Belangrijke vragen
In drama's in de rechtszaal maken advocaten meestal bezwaar als de tegenpartij een leidende vraag stelt - een vraag die zijn eigen antwoord bevat (of op zijn minst impliceert). In dit voorbeeld interpreteert Laszlo eigenlijk Rick's motieven, zonder ze in vraag te stellen.
Laszlo: Is het niet vreemd dat je altijd aan het vechten was tegen de kant van de underdog?
Rick: Ja. Ik vond dat een heel dure hobby. - Hypophora
Hier passen zowel Rick als Laszlo de retorische strategie van hypophora toe, waarbij een spreker een vraag oproept en deze vervolgens meteen zelf beantwoordt.
Laszlo: Als we stoppen met onze vijanden te bestrijden, zal de wereld sterven.
Rick: Hoe zit het daarmee? Dan zal het uit zijn ellende zijn.
Laszlo: Weet je hoe je klinkt, M'sieur Blaine? Zoals een man die zichzelf probeert te overtuigen van iets dat hij niet in zijn hart gelooft. Ieder van ons heeft een bestemming, ten goede of ten kwade. - Retorische vragen
EEN retorisch vraag is er een die alleen om het effect wordt gevraagd en geen antwoord wordt verwacht. Vermoedelijk is het antwoord duidelijk.
Ilsa: Ik weet hoe je over me denkt, maar ik vraag je om je gevoelens opzij te zetten voor iets belangrijkers.
Rick: Moet ik opnieuw horen wat een geweldige man je man is? Wat een belangrijke oorzaak waar hij voor vecht? - Commoration
In een poging om Rick uit zijn grimmige bui te schudden, gebruikt Sam een andere retorische strategie, waarbij hij een idee benadrukt (in dit geval een whimperatief) door het verschillende keren op verschillende manieren te herhalen.
Sam: Baas. Baas!
Rick: Ja?
Sam: Baas, ga je niet naar bed??
Rick: Niet nu.
Sam: Ben je niet van plan in de nabije toekomst naar bed te gaan??
Rick: Nee.
Sam: Je gaat ooit naar bed?
Rick: Nee.
Sam: Nou, ik heb ook geen slaap.
Op dit punt, als we in de klas waren, zou ik kunnen vragen of iemand nog vragen had. Maar ik heb een les geleerd van kapitein Renault: "Dient me goed voor het stellen van een directe vraag. Het onderwerp is gesloten." Ik kijk naar je, kinderen.
