10 tips om afscheid te nemen van je schoolgebonden kind

Voor veel ouders is het afscheid nemen van een dochter of zoon op weg naar de universiteit een van de meest ingrijpende momenten in het leven. Als ouder wil je je kind op een opgewekte toon achterlaten en kun je proberen je zorgen of verdriet te sussen. Vecht er niet tegen - het is een natuurlijke reactie. Een kind dat een primaire focus van je leven is geweest, staat immers op het punt om uit zichzelf te slaan, en je rol zal worden verminderd. Er zijn veel manieren om de tranen te minimaliseren en te rollen met de veranderingen, waardoor het afscheidproces gemakkelijker wordt voor studenten en hun ouders.

Het jaar voor vertrek

Het laatste jaar van je kind staat onder druk van zorgen over universiteitstoepassingen en acceptaties, zorgen over het handhaven van cijfers en het doen van veel dingen voor de laatste keer. Hoewel je tiener misschien rouwt om laatste evenementen gedeeld door de schoolgemeenschap (laatste thuiskomstdans, voetbalwedstrijd, schoolspel, muzikaal concert, prom), is het moeilijker in het reine te komen met persoonlijke verliezen die niet publiekelijk kunnen worden gedeeld. In plaats van aanwezig te zijn met het verdriet, vinden veel tieners het gemakkelijker om woede te uiten, en die uitbarstingen kunnen gericht zijn op familieleden. Ze kunnen onbewust denken dat het gemakkelijker is om afstand te doen van een "domme, zeurende" jongere zus of een "controlerende, onverschillige" ouder dan naaste familieleden van wie ze houden en die bang zijn om te vertrekken; dus kunnen ze handelen op een manier die een afstand creëert.

• Negeer de vervelende uitbarstingen en de labels. Dit is niet je tiener die een hekel aan je heeft, het is je tiener die onbewust probeert het gemakkelijker te maken om zich los te maken van de familie. Veel gezinnen melden dat er in de laatste maanden voor de universiteit meer argumenten uitbreken dan ooit tevoren. Je tiener kan jou of andere familieleden labelen, maar dat is geen oordeel over jou als ouder. Het is stereotypen, net zoals de labels "lelijke stiefzuster" of "slechte stiefmoeder" karikaturen en stereotypen zijn. Het is gemakkelijker om je een mooie toekomst voor te stellen op de universiteit als je een stereotiepe "vastklampende" moeder, "aanmatigende" vader of jongere broer of zus achterlaat die "altijd achterblijft".
• Neem het niet persoonlijk op. Je doet niets verkeerd - dit is gewoon een normaal onderdeel van het opgroeien. Tieners die proberen onafhankelijkheid te vinden, moeten zich onderscheiden van ouders en familie en hun eigen sterke meningen en ideeën uiten over hoe dingen moeten worden gedaan. Besluit niet dat je kind je altijd heeft gehaat en dat hun echte aard naar buiten komt nu ze naar de universiteit vertrekken. Het is slechts een onderdeel van het scheidingsproces en is een tijdelijke ontwikkelingsfase. Neem het niet ter harte; het is niet je kind dat praat - het is de angst om het huis te verlaten en de volwassen wereld binnen te komen die naar je uithaalt.
• Blijf kalm en ga door. Je bent misschien op zoek naar lakens of handdoeken en een gevecht barst los over de kleinste dingen. Haal diep adem, blijf kalm en ga door met wat je doet. Weersta de drang om op te geven en doe het een andere dag. Hoe meer je kunt vasthouden aan je routines en al je geplande voorbereidingen voor het college, hoe meer je conflicten en stress minimaliseert. Het is niet eenvoudiger om te winkelen of de takenlijst van de universiteit van uw kind te doorlopen als u het uitstelt voor een betere dag, omdat die dag misschien niet komt, tenzij u het bij elkaar houdt en rustig met deze momenten omgaat.

De schoolaflevering

Inloopdag is altijd chaotisch en ongeorganiseerd. Je hebt misschien een specifieke inlooptijd toegewezen gekregen of aankomen als een van de honderden auto's die in de rij staan ​​om dozen en koffers in te leveren. In welke situatie dan ook, laat uw kind het voortouw nemen. Een van de ergste dingen die ouders kunnen doen en waarmee ze het label 'helikopter' kunnen verdienen, is elk aspect van de introductiedag micromanagen en hun dochter of zoon kinderachtig en hulpeloos doen lijken, vooral voor de RA of studenten die ze zullen zijn leven met. Laat je student inloggen, pak de slaapzaalsleutel of sleutelkaart en kom meer te weten over de beschikbaarheid van apparatuur zoals steekwagens of karren. Hoewel je misschien dingen anders wilt doen, is het het nieuwe leven en de nieuwe slaapzaal van je inkomende eerstejaarsstudent, niet die van jou. Er zijn geen prijzen voor de persoon die zich het eerst verplaatst, dus voel je niet alsof je je moet haasten. Evenzo is er geen goed of fout.

• Onthoud wiens universiteitsleven dit is. Een emotie die ouders voelen (maar niet graag erkennen) is spijt of jaloezie. We hebben allemaal een aantal gelukkige herinneringen aan de universiteit, en als we de klok terug zouden kunnen draaien, zouden de meesten van ons graag een dag of twee van onze universiteitservaringen willen herbeleven. Sla jezelf niet in elkaar; afgunst is iets dat veel ouders voelen. Je bent niet de enige, en dit maakt je niet tot een slechte ouder. Maar laat die jaloezie de eerste dag van je student op de universiteit niet beïnvloeden. Laat ze hun eigen ervaringen in hun eigen tijd vinden.
• Oordeel niet. Misschien ziet hun nieuwe huisgenoot eruit als een ramp en lijkt de tiener in de hal een betere pasvorm. Wat uw meningen ook zijn, houd ze voor uzelf en deel uw opmerkingen niet met uw kind. Het zelfstandig leven van uw kind betekent zelf oordelen en mensen en situaties zelf beoordelen. Als je het universiteitsleven van je kinderen binnenwandelt en al deze beoordelingen begint te maken, heb je ze de toegang ontnomen zonder het te beseffen en geef je ze niet de kans of het krediet om een ​​beslissing te nemen over dingen. Wees aangenaam, positief en neutraal over alles wat er gebeurt.
• Laat je student het woord voeren. Er zullen veel nieuwe mensen ontmoeten en namen om te onthouden. En het is de taak van uw kind om alles recht te houden, niet de uwe. Als je de ouder bent van een sociaal onhandige of verlegen student, vind je het misschien moeilijk om niet in te springen en de situatie over te nemen, overal introducties te doen en te onderhandelen over het bovenste of onderste bed of het betere dressoir en bureau voor je nakomelingen . Blijf jezelf eraan herinneren dat het niet jouw universiteitservaring is of jouw beslissing om het te maken - het is jouw kind. Elke keuze die ze maken is de juiste omdat ze het hebben gemaakt, en niet iemand anders.
• Bereid je voor op niet volledig voorbereid zijn. Het maakt niet uit hoe lang van tevoren je plant of hoe grondig je bent in het maken van je lijst, winkelen en inpakken, je vergeet iets of merkt dat bepaalde dingen niet werken in de nieuwe woonsituatie of het nieuwe leven van je kind. Overboek uw drop-off dag niet zonder extra tijd om naar de dichtstbijzijnde drogisterij, supermarkt of kortingswinkel te rennen, want u wilt die benodigdheden ophalen die u op de een of andere manier over het hoofd hebt gezien. Het is veel gemakkelijker voor u om die snelle reis met de auto te maken in plaats van uw kind met extra geld achter te laten en te verwachten dat ze lopen of een bus nemen naar onbekende locaties. Plan een extra twee uur ongeplande tijd, zodat u deze dingen kunt regelen.
• Wees als de pap van Goldilocks: precies goed. Neem een ​​voorbeeld van het verhaal "De drie kleine beren." Als het tijd is om afscheid te nemen en je kind op school achter te laten, wees dan niet te warm (huilend en jammerend en grijpend voor lief leven) en wees niet te koud (afstandelijk en plichtmatig in je knuffel vaarwel en te materie- van uw emoties). Probeer precies goed te zijn. Het is OK om wat tranen te laten vallen en je kind een goede, solide, "ik zal je echt missen" beer knuffel te geven en te zeggen hoeveel je leuk vindt en zal ze missen. Kinderen verwachten dat en voelen zich gekwetst als je niet voldoende emotie toont. Dit is niet het moment om het dappere, stoïcijnse gezicht op te zetten. Toon de eerlijke emoties van een ouder die van een kind houdt en het moeilijk vindt om weg te trekken. Dat is tenslotte precies wat u voelt en eerlijkheid is het beste beleid.

Dagen en weken na inlevering

• Je hebt gedag gezegd. Meen het nu. Het is misschien moeilijk te geloven, maar sommige ouders sms'en hun kinderen zodra ze in de auto stappen en wegrijden. Leg de telefoon neer en geef ze hun ruimte. Bel niet elke dag om te controleren of alles in orde is. Laat uw kind indien mogelijk de basis raken. Veel ouders spreken een vooraf bepaalde dag en tijd af om per telefoon of Skype met hun kind te praten, meestal eenmaal per week. Door grenzen te respecteren en te scheiden, helpt u uw kind een onafhankelijk leven op te zetten en een nieuw ondersteuningsnetwerk te ontwikkelen van anderen die ze kunnen vertrouwen.
• Zweef niet, maar wees erbij. Veel ouders gebruiken sociale media om hun kinderen op de universiteit bij te houden en vragen hun kinderen om hen te "bevriend" te houden zodat ze contact kunnen houden. Kijk en kijk, maar post of reageer niet. Laat ze hun eigen ruimte hebben. En als je kind je vertelt over incidenten op de universiteit die verontrustend zijn, weersta dan de drang om mee te doen, tenzij ze je vragen in te grijpen. Een deel van het opgroeien omvat het onder ogen zien van moeilijke of uitdagende momenten en het vinden van een weg door die moeilijke tijden. Tekenen van volwassenheid zijn flexibiliteit, aanpassingsvermogen en veerkracht, en college is het ideale moment om aan deze vaardigheden te werken. Maar als situaties escaleren tot het punt waarop ze de fysieke of mentale gezondheid van uw kind bedreigen of in gevaar brengen-stap in en hulp bieden. Maar vraag eerst om toestemming. U wilt uw kind zoveel mogelijk ondersteunen, maar niet in die mate dat u de initiële basis van zelfvoorziening ontmantelt. Het vinden van de juiste balans kost tijd, maar uiteindelijk komen jullie er allebei.