Toen Cassius Clay in 1964 de onvermoeibare Sonny Liston overnam, besefte niemand dat er een ster was geboren. Cassius Clay had zojuist de wereld opgeschud met zijn vechtlust. Niet dat hij pijnlijk verlegen was over zijn talent. Zijn aankondiging aan de pers vlak voor zijn winnende gevecht met Sonny Liston dat hij "de grootste was" slaagde er niet in om een akkoord te raken met veel sceptici. In feite, zijn overdreven arrogantie getint met narcisme maakte de wereld op zijn hoede voor deze nieuwe wannabe.
Net voor het gevecht richtte Cassius Clay verschillende beschuldigingen op de doorgewinterde en dominante Liston, misschien om zijn tegenstander te intimideren. Hij schreeuwde naar Liston en zei,
'Vanavond sterft er iemand aan de ring.'
Die avond zou om twee redenen waarschijnlijk het meest onvergetelijke evenement zijn voor veel boksliefhebbers. Ten eerste zagen ze een regerend zwaargewicht bokskampioen ten onder gaan. Twee, een 22-jarige underdog met een motormouth en een fetisj voor trash-talking had zojuist geschiedenis geschreven.
Cassius Clay, die bekend werd als Muhammad Ali nadat hij zijn religie had veranderd, veroverde de wereld. Telkens wanneer Muhammad Ali won, herinnerde hij de wereld eraan dat hij de beste was. Hij zei niet dat hij de beste, sterkste, beste of rijkste was. Hij verklaarde,
"Ik ben de beste!"
Hij sprak het uit met élan. Hij kon een razernij in de ring opbouwen en zijn grootheid aan de wereld aankondigen. Nooit eerder had iemand een sportfiguur zo brutaal gezien, zo in je gezicht en zo brutaal eerlijk.
De meeste sportfans bewonderen Muhammad Ali als de grootste bokser die ooit heeft geleefd. Hij vocht vele gevechten binnen de ring en buiten de ring. Degenen die hij in de ring vocht, waren gemakkelijke wedstrijden. Hij riep letterlijk de schoten daar. Maar degene die hij buiten de ring vocht, waren de zwaarste gevechten die hij ooit had. De meesten waren tegen het establishment. De man die "als een vlinder kon zweven en als een bij kon steken" kwam vaak aan de verkeerde kant van de heersende klasse. Zijn vitriolische uitspraken brachten de pers in een duizelingwekkende toestand. Zijn geestige comebacks en sarcasme drukten op knoppen van menig politicus. Op de vraag of hij in het leger zou dienen voor de oorlog in Vietnam, antwoordde hij eigenwijs,
"Man, ik heb geen ruzie met hen Viet Cong. Geen Vietcong noemde me ooit n **** r."
Hij had een griezelig gevoel voor humor, een snel humeur, een grote mond en een zacht hart. Een van zijn slechte opmerkingen die vaak in het nieuws komt, is:
'Ik ben Amerika. Ik ben het deel dat je niet herkent, maar wen aan me. Zwart, zelfverzekerd, eigenwijs. Mijn naam, niet de jouwe. Mijn religie, niet de jouwe. Mijn doelen, de mijne. Wen aan me. "
Zei Ali ooit,
"Allah is de beste. Ik ben gewoon de beste bokser."
En inderdaad, hij was. Als driemaal winnaar van het lineaire wereldkampioenschap zwaargewicht, een titel van geen andere bokser, was Muhammad Ali een nachtmerrie voor zijn tegenstanders. Hij werd bekroond met de "Sportsman of the Century" door de BBC en Sports Illustrated magazine in 1999.
Muhammad Ali was niet alleen een van de grootste sportieve iconen die ooit heeft geleefd, hij was ook een groot redenaar. Sommige van zijn citaten zijn legendarisch. Deze 10 laten zien wat er nodig is om een winnende houding te hebben.