Wat is Phantom Limb Syndrome?

Phantom ledematen syndroom is een aandoening waarbij individuen sensaties ervaren zoals pijn, aanraking en beweging in een arm of been die niet langer aan het lichaam is bevestigd. Ongeveer 80 tot 100 procent van de geamputeerden heeft fantoomledematen. Het gevoel kan ook voorkomen bij personen die zonder ledematen zijn geboren. De tijd die nodig is om een ​​fantoomlid te verschijnen, varieert. Sommige individuen ervaren het gevoel onmiddellijk na een amputatie, terwijl anderen het spooklid gedurende enkele weken niet voelen.

Ondanks hun naam zijn fantoomledematen niet beperkt tot ledematen en kunnen ze in veel andere delen van het lichaam voorkomen. Ze zijn gemeld na borstamputaties, het verwijderen van delen van het spijsverteringsstelsel en het verwijderen van ogen. 

Soorten sensaties in fantoomledematen

De sensaties geassocieerd met een fantoomledemaat variëren aanzienlijk, van een licht tintelend gevoel tot een levendig gevoel van een bewegend ledemaat. Individuen hebben gemeld dat ze het fantoomlid bewegen, zweten, gevoelloos, krampen, brandwonden en / of temperatuursverandering voelen.

Terwijl sommige individuen melden dat ze vrijwillig het ledemaat kunnen bewegen - bijvoorbeeld om iemand de hand te schudden - anderen stellen dat het fantoomlid "gewoon" in een bepaalde houding blijft, zoals een gebogen arm of een uitgestrekt been. Deze gebruikelijke positie kan erg pijnlijk zijn, zoals een arm permanent achter het hoofd gestrekt, en soms repliceert de positie van het ledemaat voordat het werd geamputeerd.

Het fantoomlid vertegenwoordigt niet noodzakelijkerwijs het ontbrekende lidmaat nauwkeurig. Sommige patiënten hebben bijvoorbeeld gemeld dat ze korte armen hadden met ontbrekende ellebogen. Na verloop van tijd is waargenomen dat fantoomledematen 'telescopen' of in de stomp krimpen na amputatie. Een arm kan bijvoorbeeld geleidelijk korter worden totdat alleen de hand aan de stronk is bevestigd. Dergelijk telescopisch gedrag, dat vaak wordt geassocieerd met steeds pijnlijkere fantoomleden, kan 's nachts of geleidelijk in de loop van jaren optreden.

De oorzaken van fantoompijn 

Een aantal mechanismen zijn voorgesteld als mogelijke factoren bij fantoompijn. Hoewel geen van deze mechanismen de oorzaak van de pijn is gebleken, biedt elke theorie waardevol inzicht in de complexe systemen op het werk wanneer een patiënt een fantoomlidsensatie ervaart.

Perifere zenuwen. Een voorheen dominant mechanisme met betrekking tot fantoompijn perifere zenuwen: Zenuwen die zich niet in de hersenen en het ruggenmerg bevinden. Wanneer een ledemaat wordt geamputeerd, blijven veel afgehakte zenuwen achter in de geamputeerde stomp. De uiteinden van deze zenuwen kunnen uitgroeien tot dikkere zenuwweefsels, neuromen genaamd, die abnormale signalen naar de hersenen kunnen sturen en resulteren in pijnlijke fantoomledematen. 

Hoewel neuromen kunnen optreden wanneer ledematen worden geamputeerd, veroorzaken ze niet noodzakelijkerwijs fantoomledematen. Phantom ledematenpijn kan nog steeds voorkomen, bijvoorbeeld bij mensen die zonder ledemaat zijn geboren, en er wordt dus niet van verwacht dat ze de zenuwen van amputatie hebben afgesneden. De ledematen kunnen ook pijnlijk blijven, zelfs nadat de neuromen chirurgisch zijn verwijderd. Ten slotte ontwikkelen veel geamputeerden fantoomleden onmiddellijk na amputatie, voordat voldoende tijd is verstreken voordat neuromen zich kunnen ontwikkelen.

Neuromatrix-theorie. Deze theorie kwam van de psycholoog Ronald Melzack, die stelde dat elke persoon een netwerk heeft van vele onderling verbonden neuronen, de neuromatrix. Deze neuromatrix, die is voorbedraad door genetica maar gemodificeerd door ervaring, produceert karakteristieke handtekeningen die een individu vertellen wat zijn lichaam ervaart en dat zijn lichaam van hem is.

De neuromatrix-theorie gaat er echter vanuit dat het lichaam intact is, zonder ledematen. Wanneer een ledemaat wordt geamputeerd, ontvangt de neuromatrix niet langer de invoer waaraan hij gewend is en ontvangt hij soms hoge invoerniveaus vanwege beschadigde zenuwen. Deze veranderingen in input wijzigen de karakteristieke kenmerken die door de neuromatrix worden geproduceerd, wat resulteert in fantoompijn. Deze theorie verklaart waarom mensen die zonder ledematen zijn geboren nog steeds fantoompijn kunnen ervaren, maar moeilijk te testen zijn. Bovendien is het onduidelijk waarom de neuromatrix pijn zou veroorzaken en geen andere sensaties.

Remapping hypothese. De neurowetenschapper Ramachandran stelde de remapping-hypothese voor om uit te leggen hoe fantoomleden ontstaan. De remapping-hypothese omvat neuroplasticiteit - dat de hersenen zichzelf kunnen reorganiseren door neurale verbindingen te verzwakken of te versterken - die zich voordoen in de somatosensorische cortex, die verantwoordelijk is voor het tastgevoel van het lichaam. Verschillende gebieden van de somatosensorische cortex komen overeen met verschillende delen van het lichaam, waarbij de rechterkant van de cortex overeenkomt met de linkerhelft van het lichaam en vice versa.

De remapping-hypothese zegt dat wanneer een ledemaat wordt geamputeerd, het hersengebied dat overeenkomt met dat ledemaat niet langer input van het ledemaat ontvangt. Naburige hersengebieden kunnen dat hersengebied dan 'overnemen', waardoor fantoomledematen worden veroorzaakt. Een onderzoek wees bijvoorbeeld uit dat mensen die hun hand hebben geamputeerd, het gevoel kunnen hebben dat hun ontbrekende hand wordt aangeraakt wanneer een deel van hun gezicht wordt aangeraakt. Dit gebeurt omdat het hersengebied dat overeenkomt met het gezicht ligt naast het hersengebied dat overeenkomt met de ontbrekende hand en het gebied "binnendringt" na amputatie.

De remapping-hypothese heeft veel grip gekregen in neurowetenschappelijk onderzoek, maar het verklaart misschien niet waarom patiënten pijn voelen in hun fantoomledematen. Sommige onderzoekers beweren zelfs het tegenovergestelde: in plaats van een verkleind hersengebied te hebben dat overeenkomt met de ontbrekende hand omdat een hersengebied het overnam, bleef de weergave van de hand in de hersenen behouden.

Toekomstig onderzoek

Hoewel phantom ledematen syndroom veel voorkomt bij geamputeerden en zelfs voorkomt bij mensen die zonder ledematen zijn geboren, is de aandoening van persoon tot persoon zeer variabel, maar onderzoekers zijn het eens over de exacte oorzaken. Naarmate het onderzoek vordert, kunnen wetenschappers de precieze mechanismen die fantoomledematen veroorzaken beter identificeren. Deze ontdekkingen zullen uiteindelijk leiden tot de ontwikkeling van betere behandelingen voor patiënten.

bronnen

• Chahine, L. en Kanazi, G. "Phantom ledematen syndroom: een beoordeling." Middle East Journal of Anesthesia, vol. 19, nee. 2, 2007, 345-355.
• Hill, A. "Fantoompijn: een overzicht van de literatuur over attributen en mogelijke mechanismen." Journal of Pain and Symptom Management, vol. 17, nee. 2, 1999, pp. 125-142.
• Makin, T., Scholz, J., Filippini, N., Slater, D., Tracey, I., en Johansen-Berg, H. "Fantoompijn wordt geassocieerd met bewaarde structuur en functie in het voormalige handgebied." Nature Communcations, vol. 4, 2013.
• Melzack, R., Israel, R., Lacroix, R. en Schultz, G. "Fantoomledematen bij mensen met aangeboren ledemaattekort of amputatie in de vroege kinderjaren." Hersenen, vol. 120, nee. 9, 1997, pp. 1603-1620.
• Ramachandran, V. en Hirstein, W. “De perceptie van fantoomleden. De D. O. Hebb-lezing. ' Hersenen, vol. 121, nee. 9, 1998, 1603-16330.
• Schmazl, L., Thomke, E., Ragno, C., Nilseryd, M., Stockselius, A. en Ehrsson, H. '' Uitgetrokken telescopen fantomen uit de stronk ': manipuleren van de waargenomen positie van fantoomleden met behulp van een illusie van het hele lichaam. " Frontiers in Human Neuroscience, vol. 5, 2011, pp.121.