Mariene instandhouding is ook bekend als oceaanbehoud. De gezondheid van al het leven op aarde hangt (direct of indirect) af van een gezonde oceaan. Toen mensen hun toenemende impact op de oceaan begonnen te beseffen, ontstond het gebied van mariene instandhouding. Dit artikel bespreekt de definitie van behoud van de zee, technieken die in het veld worden gebruikt en enkele van de belangrijkste problemen met betrekking tot oceaanbehoud.
Marien behoud is de bescherming van mariene soorten en ecosystemen in oceanen en zeeën wereldwijd. Het gaat niet alleen om bescherming en herstel van soorten, populaties en habitats, maar ook om het verminderen van menselijke activiteiten zoals overbevissing, vernietiging van habitats, vervuiling, walvisvangst en andere kwesties die van invloed zijn op het leven in zee en habitats.
Een gerelateerde term die u kunt tegenkomen is mariene conserveringsbiologie, dat is het gebruik van wetenschap om milieuproblemen op te lossen.
Mensen werden zich meer bewust van hun impact op het milieu in de jaren zestig en zeventig. Rond dezelfde tijd bracht Jacques Cousteau het wonder van de oceanen via televisie naar mensen. Naarmate de duiktechnologie verbeterde, gingen meer mensen naar de onderzeese wereld. Whalesong-opnames fascineerden het publiek, hielpen mensen walvissen te herkennen als bewuste wezens en leidden tot walvisverboden.
Ook in de jaren 1970 werden in de VS wetten aangenomen met betrekking tot de bescherming van zeezoogdieren (Marine Mammal Protection Act), bescherming van bedreigde soorten (Endangered Species Act), overbevissing (Magnuson Stevens Act) en schoon water (Clean Water Act), en tot oprichting van een National Marine Sanctuary Program (Marine Protection, Research and Sanctuaries Act). Bovendien is het Internationaal Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen vastgesteld om de oceaanvervuiling te verminderen.
In recentere jaren, toen oceaankwesties op de voorgrond kwamen, werd de Amerikaanse Commissie voor Oceaanbeleid in 2000 opgericht om 'aanbevelingen te ontwikkelen voor een nieuw en alomvattend nationaal oceaanbeleid'. Dit leidde tot de oprichting van de National Ocean Council, die belast is met de uitvoering van het National Ocean Policy, dat een kader vaststelt voor het beheer van de oceaan, de Grote Meren en de kustgebieden, en stimuleert meer coördinatie tussen de federale, staats- en lokale instanties belast met beheer van oceaanbronnen en effectief gebruik van mariene ruimtelijke ordening.
Mariene instandhoudingswerkzaamheden kunnen worden uitgevoerd door het handhaven en maken van wetten, zoals de Endangered Species Act en Marine Mammal Protection Act. Het kan ook worden gedaan door beschermde mariene gebieden in te stellen, populaties te bestuderen door voorraadbeoordelingen uit te voeren en menselijke activiteiten te beperken met het doel de populaties te herstellen.
Een belangrijk onderdeel van het behoud van de zee is outreach en educatie. Een populair citaat van milieu-educatie door natuurbeschermer Baba Dioum stelt dat "we uiteindelijk alleen zullen behouden waar we van houden; we zullen alleen houden van wat we begrijpen; en we zullen alleen begrijpen wat ons wordt geleerd."
Huidige en opkomende problemen in het behoud van de zee zijn onder meer:
Referenties en verdere informatie: