Tollan, de hoofdstad van de Tolteken

De archeologische ruïnes van Tula (nu bekend als Tula de Hidalgo of Tula de Allende) bevinden zich in het zuidwestelijke deel van de Mexicaanse staat Hidalgo, ongeveer 45 mijl ten noordwesten van Mexico-stad. De site is gelegen in de alluviale bodems en aangrenzende hooglanden van de rivieren Tula en Rosas en ligt gedeeltelijk begraven onder de moderne stad Tula de Allende.

Chronologie

Gebaseerd op uitgebreid etnohistorisch onderzoek door Wigberto Jimenez-Moreno en archeologisch onderzoek door Jorge Acosta, wordt Tula beschouwd als de waarschijnlijke kandidaat voor Tollan, de legendarische hoofdstad van het Toltekenrijk tussen de 10e en 12e eeuw. Tula's brug slaat ook een brug tussen de klassieke en postclassicistische periode in Meso-Amerika, toen de macht van Teotihuacan en de zuidelijke Maya-laaglanden vervaagde, om te worden vervangen door politieke allianties, handelsroutes en kunststijlen in Tula, en bij Xochicalco, Cacaxtla, Cholula en Chichén Itzá.

Tollan / Tula werd opgericht als een vrij kleine stad (ongeveer 1,5 vierkante mijl) rond 750, terwijl het Teotihuacan-rijk afbrokkelde tijdens de Epiclassic-periode (750 tot 900). Tijdens het hoogtepunt van Tula's macht, tussen 900 en 1100, besloeg de stad een gebied van ongeveer 5 vierkante mijl, met een bevolking misschien wel 60.000. De architectuur van Tula speelde zich af in een gevarieerde omgeving, waaronder een moerasgebied en aangrenzende heuvels en hellingen. Binnen dit gevarieerde landschap zijn honderden heuvels en terrassen die woonstructuren vertegenwoordigen in een gepland stadsgezicht met steegjes, gangen en geplaveide straten.

Coatepantli Fries of muurschildering van de slangen

Het hart van Tula was de burgerlijke ceremoniële wijk genaamd de Sacred Precinct, een groot, open, vierhoekig plein omringd door twee L-vormige gebouwen, evenals Pyramid C, Pyramid B en het Quemado Palace. Het Quemado-paleis heeft drie grote kamers, gebeeldhouwde banken, kolommen en pilasters. Tula is terecht beroemd om zijn kunst, inclusief twee interessante friezen die de moeite waard zijn om in detail te bespreken: de Coatepantli Frieze en de Vestibule Frieze.

De Coatepantli-fries is het bekendste kunstwerk in Tula, tot op heden vermoedelijk tot de vroege postklassieke periode (900 tot 1230). Het is uitgehouwen in een 7,5 meter lange, vrijstaande muur die 130 voet langs de noordkant van piramide B loopt. De muur lijkt voetgangersverkeer aan de noordkant te kanaliseren en te beperken, waardoor een smalle, ingesloten doorgang ontstaat. Het werd genoemd coatepantli, "slang" in de Azteekse taal, door graafmachine Jorge Acosta.

De Coatepantli-fries is gemaakt van platen van lokale sedimentaire steen, gesneden in reliëf en fel geschilderd. Sommige platen werden geleend van andere monumenten. Het fries wordt afgedekt door een rij spiraalvormige merlons, en de gevel toont verschillende liggende menselijke skeletten verweven met slangen. Sommige wetenschappers hebben dit geïnterpreteerd als een weergave van Quetzalcoatl, de gevederde slang in de pan-Meso-Amerikaanse mythologie, terwijl anderen wijzen op de klassieke Maya Vision-slang.

Frieze of the Caciques of Vestibule Frieze

De Vestibule Frieze, hoewel minder bekend dan die van de Coatepantli, is niet minder interessant. Een gebeeldhouwde, gepleisterde en fel geschilderde fries die een processie van fraai geklede mannen illustreert, bevindt zich aan de binnenmuren van Vestibule 1. Vestibule 1 is een L-vormige, zuilengalerij die piramide B verbindt met het hoofdplein. De gang had een verzonken patio en twee haarden, met 48 vierkante pilaren die het dak ondersteunden.

Het fries bevindt zich in de noordwestelijke hoek van Vestibule 1 op een bijna vierkante bank van 37 inch hoog en 42 inch breed. Het fries is 1,6 bij 27 voet. De 19 mannen in de fries zijn op verschillende momenten geïnterpreteerd als caciques (lokale leiders), priesters of krijgers, maar op basis van de architecturale setting, samenstelling, kostuums en kleur vertegenwoordigen deze figuren kooplieden die zich bezighouden met langeafstandshandel. Zestien van de 19 figuren dragen personeel, één lijkt een rugzak te dragen en één draagt ​​een ventilator, dit zijn allemaal elementen die verband houden met reizigers.

Bronnen en verder lezen

• Bernal, Stephen Castillo. "El Anciano Alado del Edificio K de Tula, Hidalgo." Latijns-Amerikaanse oudheid, vol. 26, nee. 1, maart 2015, pp. 49-63.
• Healan, Dan M., et al. "Opgraving en voorlopige analyse van een Obsidiaan-workshop in Tula, Hidalgo, Mexico." Journal of Field Archaeology, vol. 10, nee. 2, 1983, pp. 127-145.
• Jordan, Keith. "Slangen, skeletten en voorouders ?: De Tula Coatepantli Revisited." Oude Meso-Amerika, vol. 24, nee. 2, herfst 2013, pp. 243-274.
• Kristan-Graham, Cynthia. "The Business of Narrative at Tula: An Analysis of the Vestibule Frieze, Trade, and Ritual." Latijns-Amerikaanse oudheid, vol. 4, nee. 1, maart 1993, pp. 3-21.
• Ringle, William M., et al. "De terugkeer van Quetzalcoatl: bewijs voor de verspreiding van een wereldgodsdienst tijdens de epiclassieke periode." Oude Meso-Amerika, vol. 9, nee. 2, herfst 1998, pp. 183-232.
• Stocker, Terrance L. en Michael W. Spence. "Trilobal Eccentrics in Teotihuacan en Tula." Amerikaanse oudheid, vol. 38, nee. 2, april 1973, pp. 195-199.
• Stocker, Terrance L., et al. "Beeldjes op wielen uit Tula, Hidalgo, Mexico." Mexicon, vol. 8, nee. 4, 30 juli 1986, pp. 69-73.