Het echte verhaal achter dinosaurussen en draken

In de ongeveer 10.000 jaar sinds de mens geciviliseerd werd, heeft vrijwel elke cultuur in de wereld in haar volksverhalen verwezen naar bovennatuurlijke monsters - en sommige van deze monsters nemen de vorm aan van geschubde, gevleugelde, vuurspuwende reptielen. Draken, zoals ze in het Westen bekend staan, worden meestal afgebeeld als enorm, gevaarlijk en fel antisociaal, en ze eindigen bijna altijd gedood door de spreekwoordelijke ridder in glanzend pantser aan het einde van een terugbrekende zoektocht.

Voordat we de link tussen draken en dinosaurussen onderzoeken, is het belangrijk om precies vast te stellen wat een draak is. Het woord "draak" komt uit het Grieks Drakon, wat "slang" of "waterslang" betekent - en in feite lijken de vroegste mythologische draken meer op slangen dan op dinosaurussen of pterosauriërs (vliegende reptielen). Het is ook belangrijk om te erkennen dat draken niet uniek zijn voor de westerse traditie. Deze monsters komen veel voor in de Aziatische mythologie, waar ze de Chinese naam gebruiken lang.

Wat inspireerde de Dragon Myth?

Het identificeren van de precieze bron van de drakenmythe voor een bepaalde cultuur is een vrijwel onmogelijke taak; we waren tenslotte niet zo'n 5000 jaar geleden om gesprekken af ​​te luisteren of te luisteren naar volksverhalen die door talloze generaties zijn doorgegeven. Dat gezegd hebbende, er zijn drie waarschijnlijke mogelijkheden.

1. Draken waren gemixed en gematcht van de meest angstaanjagende roofdieren van de dag. Tot slechts een paar honderd jaar geleden was het menselijk leven smerig, brutaal en kort, en veel volwassenen en kinderen kwamen aan hun einde bij de tanden (en klauwen) van vicieuze dieren in het wild. Omdat de details van de draakanatomie van cultuur tot cultuur verschillen, kan het zijn dat deze monsters stuk voor stuk zijn samengesteld uit bekende, angstaanjagende roofdieren: bijvoorbeeld de kop van een krokodil, de schubben van een slang, de huid van een tijger en de vleugels van een adelaar.
2. Draken werden geïnspireerd door de ontdekking van gigantische fossielen. Oude beschavingen hadden gemakkelijk de botten van lang uitgestorven dinosaurussen of de megafauna van zoogdieren uit het Cenozoïcum kunnen zijn tegengekomen. Net als moderne paleontologen kunnen deze toevallige fossielenjagers zijn geïnspireerd om visueel "draken" te reconstrueren door gebleekte schedels en ruggengraat samen te voegen. Net als bij de bovenstaande theorie, zou dit verklaren waarom zoveel draken chimeren zijn die lijken te zijn samengesteld uit de lichaamsdelen van verschillende dieren.
3. Draken waren losjes gebaseerd op recent uitgestorven zoogdieren en reptielen. Dit is de wankelste, maar de meest romantische van alle drakentheorieën. Als de allereerste mensen een orale traditie hadden, hebben ze misschien wel verslagen doorgegeven van wezens die 10.000 jaar geleden uitstierven, aan het einde van de laatste ijstijd. Als deze theorie waar is, zou de draaklegende geïnspireerd kunnen zijn door tientallen wezens, zoals de gigantische grondluiaard en de sabeltandtijger in Amerika tot de gigantische monitorhagedis Megalania in Australië, dat op 25 voet lang en twee ton zeker draakachtige afmetingen bereikte.

Dinosaurussen en draken in de moderne tijd

Er zijn niet veel (laten we eerlijk zijn, "geen") paleontologen die geloven dat de drakenlegende is uitgevonden door oude mensen die een glimp opvangen van een levende, ademende dinosaurus en het verhaal door talloze generaties hebben doorgegeven. Dat heeft wetenschappers echter niet belet om een ​​beetje plezier te hebben met de drakenmythe, wat recente dinosaurusnamen zoals verklaart dracorex en dracopelta en (verder naar het oosten) Dilong en Guanlong, die de "lóng" -wortel bevatten die overeenkomt met het Chinese woord voor "draak". Draken hebben misschien nooit bestaan, maar ze kunnen nog steeds worden opgewekt, althans gedeeltelijk, in dinosaurusvorm.