De belangrijkste woorden in de toespraak van Emma Watson gingen over mannelijkheid

Emma Watson, Britse acteur en Goodwill-ambassadeur voor VN-vrouwen, zei veel slimme, belangrijke, sociologisch geïnformeerde dingen tijdens haar toespraak over gendergelijkheid bij de VN op 20 september 2014. Verrassend genoeg hoefden de belangrijkste woorden van mevrouw Watson niet doen met vrouwen en meisjes, maar eerder met mannen en jongens. Ze zei:

We praten niet vaak over mannen die worden opgesloten door genderstereotypen, maar ik zie dat ze dat zijn en dat als ze vrij zijn, dingen voor vrouwen als een natuurlijk gevolg zullen veranderen. Als mannen niet agressief hoeven te zijn om geaccepteerd te worden, zullen vrouwen zich niet verplicht voelen onderdanig te zijn. Als mannen geen controle nodig hebben, hoeven vrouwen niet gecontroleerd te worden.

Mevrouw Watson wijst haar hoed op een veelvoud aan zeer belangrijk sociaalwetenschappelijk onderzoek in deze drie korte zinnen. Dit onderzoek groeit met de dag en wordt door de sociologische gemeenschap en door feministische activisten als steeds belangrijker beschouwd in de strijd voor gendergelijkheid.

Ze gebruikt het woord zelf niet, maar waar mevrouw Watson hier naar verwijst is mannelijkheid - de verzameling van gedragingen, praktijken, belichamingen, ideeën en waarden die geassocieerd worden met mannelijke lichamen. Onlangs, maar ook historisch, besteden sociale wetenschappers en schrijvers uit verschillende disciplines kritisch aandacht aan de manier waarop opvattingen over mannelijkheid algemeen worden gehanteerd, en hoe dit het beste kan worden gedaan of bereikt, leiden tot ernstige, wijdverbreide, gewelddadige sociale problemen.

De lijst van hoe mannelijkheid en sociale problemen met elkaar verbonden zijn, is lang, divers en gruwelijk. Het omvat datgene dat specifiek gericht is op vrouwen en meisjes, zoals seksueel en seksueel geweld. Veel sociologen, zoals Patricia Hill Collins, C.J. Pascoe en Lisa Wade, hebben het verband bestudeerd en bewezen tussen de mannelijke idealen van macht en controle, en wijdverbreid fysiek en seksueel geweld tegen vrouwen en meisjes. Sociologen die deze verontrustende fenomenen bestuderen, wijzen erop dat dit geen misdaden zijn van passie, maar van macht. Ze zijn bedoeld om onderdanigheid en onderdanigheid uit te lokken bij diegenen die het doelwit zijn, zelfs in wat sommigen beschouwen als hun minder ernstige vormen, zoals straatpesterijen en verbaal geweld. (Voor de goede orde, dit zijn ook zeer ernstige problemen.)

In haar boek, Kerel, je bent een fag: mannelijkheid en seksualiteit op de middelbare school, C.J. Pascoe, een directe klassieker onder sociologen, toonde meer dan een jaar lang aan onderzoek hoe jongens gesocialiseerd worden om een ​​dominante, agressieve, controlerende en geseksualiseerde versie van mannelijkheid te adopteren en uit te voeren. Dit soort mannelijkheid, de geïdealiseerde norm in onze samenleving, vereist dat jongens en mannen meisjes en vrouwen controleren. Hun maatschappelijke status en opname in de categorie "mannen" hangt ervan af. Natuurlijk zijn er ook andere sociale krachten in het spel, maar de krachtige socialiserende kracht van deze dominante notie van mannelijkheid draagt ​​in belangrijke mate bij aan de wijdverspreide aantallen seksueel geweld en geweld tegen vrouwen en meisjes - en tegen homo's, lesbiennes, queer en trans mensen ook - die onze samenleving plagen.

Dat geweld is echter niet alleen gericht op vrouwen, meisjes en mensen die niet passen binnen de rigide kaders van heteroseksualiteit en gendernormen. Het plaagt ook het leven van "normale" mannen en jongens, terwijl ze vechten en doden ter verdediging van hun mannelijke eer. Studies hebben aangetoond dat het dagelijkse geweld in binnenstedelijke gemeenschappen leidt tot PTSS-percentages onder jongeren die hoger zijn dan die onder vechtveteranen. Onlangs heeft Victor Rios, universitair hoofddocent Sociologie aan de Universiteit van Californië-Santa Barbara, die uitgebreid onderzoek heeft gedaan naar en geschreven over het verband tussen geïdealiseerde mannelijkheid en geweld, een Facebook-pagina opgericht om het bewustzijn over dit onderwerp te vergroten. (Bekijk Boys and Guns: Masculinity in a Culture of Mass Shootings, voor meer informatie over sociologisch onderzoek over dit onderwerp.)

Sociologen kijken verder dan onze directe gemeenschappen en beweren dat deze verraderlijke link tussen mannelijkheid en geweld veel van de oorlogen voedt die over onze hele wereld woeden, zoals bommen, kogels en chemische populaties die beslag leggen op politieke onderdanen. Zo zien ook veel sociologen ideologieën van geïdealiseerde mannelijkheid in het economische, ecologische en sociale geweld van het wereldwijde kapitalisme. Van deze kwesties zou de gevierde socioloog Patricia Hill Collins beweren dat deze vormen van overheersing worden bereikt door een vorm van macht die niet alleen gebaseerd is op mannelijkheid en de machtsstructuur van het patriarchaat, maar hoe deze elkaar kruisen en overlappen met racisme, classisme, vreemdelingenhaat en homofobie.

Het ideaal van mannelijkheid doet vrouwen ook economisch pijn, door ons als de zwakkere, minder waardevolle tegenhangers voor mannen te beschouwen, wat dient om de loonkloof tussen mannen en vrouwen te rechtvaardigen. Het verhindert ons toegang tot hoger onderwijs en banen, door ons te beschouwen als minder waardig de tijd en overweging van degenen in machtsposities. Het ontzegt ons het recht op autonomie bij onze eigen beslissingen in de gezondheidszorg en verbiedt ons pariteit te hebben in politieke vertegenwoordiging. Het werpt ons op als seksobjecten die bestaan ​​om plezier te geven aan mannen, ten koste van ons eigen plezier en voldoening. Door onze lichamen te seksualiseren, worden ze verleidelijk, gevaarlijk, hebben ze controle nodig en hebben ze "erom gevraagd" wanneer we worden lastiggevallen en aangevallen.

Hoewel de litanie van sociale problemen die vrouwen en meisjes schaden zowel irriterend als deprimerend is, is het bemoedigend dat ze elke dag met meer frequentie en openheid worden besproken. Een probleem zien, benoemen en er bewust van worden, zijn cruciale eerste stappen op weg naar verandering.

Daarom zijn de woorden van mevrouw Watson over mannen en jongens zo belangrijk. Een wereldwijd publiek figuur met een enorm sociaal mediaplatform en enorme media-aandacht, in haar toespraak belichtte ze de historisch rustige manieren waarop geïdealiseerde mannelijkheid jongens en mannen heeft geschaad. Belangrijk is dat mevrouw Watson de emotionele en psychologische gevolgen van deze kwestie heeft afgestemd:

Ik heb jonge mannen met een psychische aandoening gezien die niet in staat waren om hulp te vragen uit angst dat het hen minder een man zou maken. In het Verenigd Koninkrijk is zelfmoord de grootste moordenaar van mannen tussen 20 en 49 jaar, die verkeersongevallen, kanker en hart- en vaatziekten verduistert. Ik heb mannen kwetsbaar en onzeker gezien door een verwrongen gevoel van wat mannelijk succes is. Mannen hebben evenmin de voordelen van gelijkheid ...
... Zowel mannen als vrouwen moeten zich vrij voelen om gevoelig te zijn. Zowel mannen als vrouwen moeten zich vrij voelen om sterk te zijn ...
... Ik wil dat mannen deze mantel opnemen, zodat hun dochters, zussen en moeders vrij kunnen zijn van vooroordelen, maar ook zodat hun zonen toestemming hebben om ook kwetsbaar en menselijk te zijn, claim die delen van zichzelf die ze hebben opgegeven, en wees daarbij een meer waarheidsgetrouwe en volledige versie van zichzelf.

Brava, mevrouw Watson. Je hebt eenvoudig, welsprekend en overtuigend geïllustreerd waarom genderongelijkheid ook een probleem is voor mannen en jongens, en waarom de strijd voor gelijkheid ook voor hen is. U noemde het probleem en voerde krachtig aan waarom het moet worden aangepakt. Bedankt daarvoor.

Klik hier voor meer informatie over de HeForShe-campagne van de VN voor gendergelijkheid en beloof uw steun voor de oorzaak.