Rozijnen kunnen uitgedroogde druiven zijn, maar wanneer je er een bepaalde vloeistof aan toevoegt, worden ze hip-hoppin-dansers - tenminste, zo zien ze eruit.
Om de principes van dichtheid en drijfvermogen aan te tonen, heb je alleen een beetje koolstofdioxidegas nodig om die rozijnen de jitterbug te laten doen. Om kooldioxide in de keuken te maken, kunt u zuiveringszout en azijn gebruiken of met de minder rommelige (en minder voorspelbare) heldere, koolzuurhoudende frisdrank.
Dit is een goedkoop project en de benodigde materialen zijn gemakkelijk te vinden in de supermarkt. Ze bevatten:
Begin met het stellen van de volgende vraag en noteer het antwoord op een stuk papier: Wat denk je dat er gebeurt als je rozijnen in frisdrank doet?
Bepaal of je soda of zuiveringszout en azijn wilt gebruiken om het experiment uit te voeren of dat je wilt vergelijken wat er in beide versies van het experiment gebeurt.
Terwijl je de rozijnen observeerde, had je moeten merken dat ze in eerste instantie tot op de bodem van het glas zijn gezakt. Dat komt door hun dichtheid, die groter is dan die van vloeistof. Maar omdat rozijnen een ruw, gedeukt oppervlak hebben, zijn ze gevuld met luchtbellen. Deze luchtzakken trekken het koolstofdioxidegas in de vloeistof aan, waardoor de kleine belletjes ontstaan die u op het oppervlak van de rozijnen had moeten waarnemen.
De koolzuurbellen verhogen het volume van elke rozijn zonder de massa te verhogen. Wanneer het volume toeneemt en de massa niet, wordt de dichtheid van de rozijnen verlaagd. De rozijnen zijn nu minder dicht dan de omringende vloeistof, zodat ze naar de oppervlakte stijgen.
Aan het oppervlak knallen de koolzuurbellen en verandert de dichtheid van de rozijnen weer. Daarom zinken ze weer. Het hele proces wordt herhaald, waardoor het lijkt alsof de rozijnen dansen.
Probeer de rozijnen in een pot met een verwisselbaar deksel of rechtstreeks in een fles frisdrank. Wat gebeurt er met de rozijnen als je het deksel of de dop er weer op doet? Wat gebeurt er als je het eraf haalt?