Speciale voedingsaanpassingen van de Seahorse

Het zeepaardje is een van de 54 verschillende vissoorten in het mariene geslacht Zeepaardje-een woord dat afkomstig is van het Griekse woord voor 'paard'. Slechts een klein handjevol soorten wordt vaak gezien in tropische en gematigde wateren van zowel de Stille Oceaan als de Atlantische Oceaan. Ze variëren in grootte van kleine, 1/2 inch vis tot bijna 14 inch lang. Zeepaardjes zijn een van de weinige vissen die rechtop zwemmen en zijn de langzaamste zwemmen van alle vissen. Zeepaardjes worden over het algemeen beschouwd als een ontwikkelde vorm van pipefish.

Hoe zeepaardjes eten

Omdat ze zo langzaam zwemmen, kan eten een uitdaging zijn voor het zeepaardje. Verder complicerende dingen is het feit dat een zeepaardje geen maag heeft. Het moet bijna constant eten omdat voedsel snel dwars door zijn spijsverteringsstelsel gaat. Een volwassen zeepaardje eet 30 tot 50 keer per dag, terwijl baby zeepaardjes 3000 stuks voedsel per dag eten.

Zeepaardjes hebben geen tanden; ze zuigen hun eten op en slikken het heel door. Daarom moet hun prooi erg klein zijn. In de eerste plaats voeden zeepaardjes zich met plankton, kleine vissen en kleine schaaldieren, zoals garnalen en copepoden.

Om het gebrek aan zwemsnelheid te compenseren, is de nek van een zeepaardje goed aangepast voor het vangen van prooien. Zeepaardjes lokken hun prooi in de val door stil in de buurt te zweven, bevestigd aan planten of koralen en vaak gecamoufleerd om op te gaan in hun omgeving. Plots zal het zeepaardje zijn kop kantelen en in zijn prooi slurpen. Deze beweging resulteert in een onderscheidend geluid.

In tegenstelling tot hun familieleden, de zeenaald, kunnen zeepaardjes hun hoofd naar voren uitstrekken, een proces dat wordt ondersteund door hun gebogen nek. Hoewel ze niet zo goed kunnen zwemmen als pipefish, heeft het zeepaardje de mogelijkheid om heimelijk uit te reiken en hun prooi te slaan. Dit betekent dat ze kunnen wachten tot de prooi langs hun stok gaat, in plaats van ze actief na te streven - een taak die moeilijk is gezien hun zeer lage snelheid. De jacht op prooi wordt ook geholpen door de ogen van de zeepaard, die zijn geëvolueerd om onafhankelijk te bewegen, waardoor ze een gemakkelijkere prooi zoeken. 

Zeepaardjes als aquariumspecimens

Hoe zit het met gevangen zeepaardjes? Zeepaardjes zijn populair in de aquariumhandel en er is momenteel een beweging om zeepaardjes in gevangenschap op te voeden om de wilde populatie te beschermen. Met koraalriffen in gevaar, wordt de inheemse habitat van het zeepaardje ook uitgedaagd, wat leidt tot ethische zorgen over het oogsten ervan in het wild voor de aquariumhandel. Verder lijken in gevangenschap gefokte zeepaardjes beter te gedijen in aquaria dan wilde zeepaardjes te vangen. 

De inspanningen om zeepaardjes in gevangenschap te fokken zijn echter enigszins gecompliceerd door het feit dat jonge zeepaardjes de voorkeur geven aan levend voedsel dat zeer klein moet zijn, gezien de kleine omvang van de jonge zeepaardjes. Hoewel ze vaak worden gevoed met bevroren schaaldieren, doen zeepaarden in gevangenschap het beter als ze zich voeden met levend voedsel. Levende wild- of in gevangenschap opgegroeide copepoden (kleine schaaldieren) en rotiferen zijn een goede voedselbron waarmee jonge zeepaardjes kunnen gedijen in gevangenschap.

Bronnen en verder lezen

• Bai, Nina. "Hoe het zeepaardje zijn rondingen kreeg." Wetenschappelijke Amerikaan, Springer Nature, 1 februari 2011.
• Weegschalen, Helen. Poseidon's Steed: The Story of Seahorses, from Myth to Reality. Gotham, 2009.
• "Feiten over Sea Horse." The Seahorse Trust, Seahorse Alliance, 2019.
• Souza-Santos, Lília P., et al. "Prey selectie van jonge zeepaardje Hippocampus Reidi." aquacultuur, vol. 404-405, 10 augustus 2013, pp. 35-40.
• "Er is iets over zeepaardjes." Berkenaquarium bij Scripps Institution of Oceanography, Universiteit van Californië San Diego.