Rationele keuze theorie

Economie speelt een grote rol in menselijk gedrag. Dat wil zeggen, mensen worden vaak gemotiveerd door geld en de mogelijkheid om winst te maken door de waarschijnlijke kosten en baten van een actie te berekenen voordat ze beslissen wat ze moeten doen. Deze manier van denken wordt rationele keuzetheorie genoemd.

De rationele keuze-theorie werd ontwikkeld door socioloog George Homans, die in 1961 het basiskader legde voor de uitwisselingstheorie, die hij baseerde op hypothesen uit de gedragspsychologie. In de jaren zestig en zeventig hebben andere theoretici (Blau, Coleman en Cook) zijn raamwerk uitgebreid en uitgebreid en een formeler model van rationele keuze helpen ontwikkelen. In de loop der jaren zijn rationele keuzetheoretici in toenemende mate wiskundig geworden. Zelfs marxisten zijn de rationele keuze-theorie gaan zien als de basis van een marxistische theorie van klasse en uitbuiting.

Menselijke acties zijn berekend en individualistisch

Economische theorieën kijken naar de manieren waarop de productie, distributie en consumptie van goederen en diensten via geld zijn georganiseerd. Rationele keuzetheoretici hebben betoogd dat dezelfde algemene principes kunnen worden gebruikt om menselijke interacties te begrijpen waarbij tijd, informatie, goedkeuring en prestige de middelen zijn die worden uitgewisseld. Volgens deze theorie worden individuen gemotiveerd door hun persoonlijke wensen en doelen en worden ze gedreven door persoonlijke verlangens. Omdat het voor individuen niet mogelijk is om alle verschillende dingen te bereiken die ze willen, moeten ze keuzes maken met betrekking tot zowel hun doelen als de middelen om die doelen te bereiken. Individuen moeten anticiperen op de resultaten van alternatieve acties en berekenen welke actie voor hen het beste is. Uiteindelijk kiezen rationele individuen de koers die hen waarschijnlijk de grootste voldoening zal geven.

Een belangrijk element in de rationele keuzetheorie is de overtuiging dat alle actie fundamenteel 'rationeel' van aard is. Dit onderscheidt het van andere vormen van theorie omdat het het bestaan ​​van enige andere actie dan zuiver rationele en berekenende acties ontkent. Het betoogt dat alle sociale actie als rationeel gemotiveerd kan worden beschouwd, hoezeer het ook irrationeel kan lijken.

Ook centraal in alle vormen van rationele keuzetheorie is de veronderstelling dat complexe sociale fenomenen kunnen worden verklaard in termen van de individuele acties die tot die fenomenen leiden. Dit wordt methodologisch individualisme genoemd, dat inhoudt dat de elementaire eenheid van het sociale leven individueel menselijk handelen is. Dus als we sociale verandering en sociale instellingen willen verklaren, moeten we gewoon laten zien hoe ze ontstaan ​​als gevolg van individuele acties en interacties.

Kritieken van de rationele keuze theorie

Critici hebben betoogd dat er verschillende problemen zijn met de rationele keuzetheorie. Het eerste probleem met de theorie heeft te maken met het verklaren van collectieve actie. Dat is als individuen hun acties simpelweg baseren op berekeningen van persoonlijk gewin, waarom zouden ze dan ooit kiezen om iets te doen waar anderen meer profijt van hebben? De rationele keuzetheorie behandelt gedrag dat onbaatzuchtig, altruïstisch of filantropisch is.

Gerelateerd aan het eerste probleem dat zojuist is besproken, heeft het tweede probleem met de rationele keuzetheorie volgens haar critici te maken met sociale normen. Deze theorie verklaart niet waarom sommige mensen sociale gedragsnormen lijken te accepteren en te volgen die ertoe leiden dat ze zich onbaatzuchtig gedragen of een gevoel van verplichting voelen dat hun eigenbelang te boven gaat.

Het derde argument tegen rationele keuzetheorie is dat het te individualistisch is. Volgens critici van individualistische theorieën kunnen ze het bestaan ​​van grotere sociale structuren niet verklaren en er niet goed rekening mee houden. Dat wil zeggen dat er sociale structuren moeten zijn die niet kunnen worden herleid tot de acties van individuen en daarom in verschillende bewoordingen moeten worden uitgelegd.