Pelican Feiten Habitat, Gedrag, Dieet

Er zijn acht levende soorten pelikanen (pelecanus soort) op onze planeet, allemaal watervogels en watercarnivoren die zich voeden met levende vis in kustgebieden en / of binnenmeren en rivieren. De meest voorkomende in de Verenigde Staten zijn de bruine pelikaan (Pelecanus occidentalis) en het grote wit (P. anocratalus). Pelikanen zijn leden van Pelecaniformes, een groep vogels die ook de blauwvoetige domoor, tropische vogels, aalscholvers, jan-van-genten en de grote fregatvogel omvat. Pelikanen en hun familieleden hebben zwemvliezen en zijn goed aangepast aan het vangen van vis, hun primaire voedselbron. Veel soorten duiken of zwemmen onder water om hun prooi te vangen.

Snelle feiten: pelikanen

• Wetenschappelijke naam: Pelecanus erythrorhynchos, P. occidentalis, P. thagus, P. onocrotalu, P. conspicullatus, P. rufescens, P. crispus en P.philippensis
• Veelvoorkomende namen: Amerikaanse witte pelikaan, bruine pelikaan, Peruaanse pelikaan, grote witte pelikaan, Australische pelikaan, pelikaan met roze rug, Dalmatische pelikaan en pelikaan
• Basic Animal Group: Vogel
• Grootte: Lengte:4.3-6.2 voet; spanwijdte:6.6-11.2 voet
• Gewicht: 8-26 pond
• Levensduur: 15-25 jaar in het wild
• Eetpatroon: Carnivoor
• Habitat: Gevonden op alle continenten behalve Antarctica, in de buurt van kustlijnen of grote binnenwateren
• Bevolking: Schattingen alleen beschikbaar voor twee bijna-bedreigde soorten: Spot-billed, (8700-12.000) en Dalmation (11.400-13.400)
• Beschermingsstatus: Dalmatische, ter plaatse gefactureerde en Peruaanse pelikanen worden geclassificeerd als bijna-bedreigd; alle andere soorten zijn de minste zorg

Beschrijving

Alle pelikanen hebben twee voeten met zwemvliezen met vier tenen, die allemaal verbonden zijn door het web (bekend als de "totipalmate voet"). Ze hebben allemaal grote biljetten met een duidelijke gular pouch (keelzak) die ze gebruiken voor het vangen van vis en het aftappen van water. Gular-zakjes worden ook gebruikt voor het koppelen van displays en het regelen van de lichaamstemperatuur. Pelikanen hebben grote vleugelspannen - sommige meer dan 11 voet - en zijn meesters in de lucht en op het water. 

Een grote witte pelikaan gebruikt zijn gulaire zak om een ​​vis te vangen. Michael Allen Siebold / Getty Images

Habitat en distributie 

Pelikanen zijn te vinden op alle continenten van de wereld behalve Antarctica. DNA-studies hebben aangetoond dat pelikanen in drie takken kunnen worden gegroepeerd: Oude Wereld (spot-billed, roze rug en Australische pelikanen), Nieuwe Wereld (bruin, Amerikaans wit en Peruaans); en het grote wit. Het Amerikaanse wit is beperkt tot binnenlandse delen van Canada; de bruine pelikaan is te vinden langs de westkust en de kust van Florida van de Verenigde Staten en Noord-Zuid-Amerika. De Peruaanse pelikaan klampt zich vast aan de Pacifische kustlijnen van Peru en Chili.

Het zijn viseters die gedijen in de buurt van rivieren, meren, delta's en estuaria; sommige zijn beperkt tot kustgebieden, terwijl andere in de buurt van grote binnenmeren liggen. 

Dieet en gedrag 

Alle pelikanen eten vis en ze jagen alleen of in groepen op hen. Ze scheppen vissen in hun snavels en laten het water uit hun buidels lopen voordat ze hun prooi inslikken - dat is wanneer meeuwen en sterns proberen de vis van hun snavels te stelen. Ze kunnen ook met grote snelheid in het water duiken om hun prooi te vangen. Sommige pelikanen migreren grote afstanden, anderen zijn meestal zittend. 

Pelikanen zijn sociale wezens die in kolonies nestelen, soms wel duizenden paren. De grootste van de soort - de grootste, Great White, American White, Australian en Dalmation - bouwen nesten op de grond, terwijl de kleinere nestelen in bomen of struiken of op klifranden. De nesten variëren in grootte en complexiteit. 

Pelikanen Duiken naar vis. Jean-Yves Bruel / Getty Images

Reproductie en nakomelingen 

De fokschema's van pelikanen variëren met de soort. Fokken kan jaarlijks of om de twee jaar plaatsvinden; sommige komen in specifieke seizoenen voor of het hele jaar door. De eieren variëren in kleur per soort, van krijtwit tot roodachtig tot lichtgroen of blauw. Moederpelikanen leggen eieren in klauwen die variëren met de soort, van één tot zes tegelijk; en de eieren incuberen gedurende een periode tussen 24 en 57 dagen. 

Beide ouders spelen een rol bij het voeren en verzorgen van de kuikens en voeren ze uitgebluste vissen. Veel van de soorten hebben post-jonge zorg die tot 18 maanden kan duren. Pelikanen hebben tussen de drie en vijf jaar nodig om seksuele volwassenheid te bereiken. 

Rozerug pelikaan (Pelecanus rufescens) kan worden gevonden in Okavango Delta, Botswana. Dave Hamman / Getty Images

Beschermingsstatus 

De International Union for Conservation of Nature (IUCN) beschouwt de meeste pelikaanensoorten als het minst zorgwekkend. Er zijn populatieschattingen beschikbaar voor twee bijna-bedreigde soorten: in 2018 werd de spot-gefactureerde pelikaan geschat door de IUCN tussen 8700 en 12.000 personen) en de Dalmatische pelikaan op tussen 11.400 en 13.400. Momenteel is bekend dat de Amerikaanse blanke en Peruaanse bevolking toeneemt, terwijl de spot-billed en Dalmatiër afnemen, en de Australiër en de roze rug stabiel zijn. De Grote Witte Pelikaan is niet recent geteld.

Hoewel bruine pelikanen in de jaren zeventig en tachtig werden vermeld als bedreigd vanwege pesticiden die hun voedselketen waren binnengekomen, zijn de populaties hersteld en worden ze niet langer als bedreigd beschouwd.

Evolutionaire geschiedenis

De acht levende pelikanen behoren tot de orde Pelecaniformes. Leden van de Orde Pelecaniformes zijn pelikanen, tropen, boobies, darters, jan-van-genten, aalscholvers en fregatvogels. Er zijn zes families en ongeveer 65 soorten in de Orde Pelecaniformes.

Vroege Pelecaniformes verschenen aan het einde van het Krijt. Er is enige controverse of Pelecaniformes allemaal dezelfde afkomst hebben. Recente studies suggereren dat sommige gedeelde kenmerken tussen de verschillende pelecaniforme subgroepen het resultaat zijn van convergente evolutie.

bronnen

• "Bruine pelikaan." National Wildlife Federation, Wildlife Guide, Birds.
• "Pelikanen." IUCN Rode lijst. 
• Kennedy, Martyn, Hamish G. Spencer en Russell D. Gray. "Hop, Step and Gape: reflecteren de sociale vertoningen van de Pelecaniformes fylogenie?" Dierlijk gedrag 51.2 (1996): 273-91. Afdrukken.
• Kennedy, Martyn, et al. "De fylogenetische relaties van de bestaande pelikanen afgeleid uit DNA-sequentiegegevens." Moleculaire fylogenetica en evolutie 66.1 (2013): 215-22. Afdrukken.
• Patterson, S.A., J.A. Morris-Pocock en V. L. Friesen. "Een multilocus fylogenie van de Sulidae (Aves: Pelecaniformes)." Moleculaire fylogenetica en evolutie 58.2 (2011): 181-91. Afdrukken.