Normale concentratie definitie in chemie

Er zijn twee betekenissen voor "normaal" in de scheikunde. (1) Normale of normale concentratie verwijst naar een concentratie opgeloste stoffen die hetzelfde is in twee monsters. (2) Normaliteit is het gramequivalentgewicht van een oplossing in een oplossing, wat de molaire concentratie is gedeeld door een equivalentiefactor. Het wordt gebruikt in situaties waarin molariteit of molaliteit verwarrend of anders moeilijk te bepalen kan zijn. Normale concentratie is ook bekend als normaliteit, N, isotoon.

Voorbeelden

(1) Een zoutoplossing van 9% heeft een normale concentratie met betrekking tot de meeste lichaamsvloeistoffen van het menselijk lichaam.
(2) A 1 M zwavelzuur (H₂ZO₄) is 2 N voor zuur-base reacties omdat elke mol zwavelzuur 2 mol H levert⁺ ionen. Een 2 N-oplossing wordt een 2 normale oplossing genoemd.