Wat zijn zelfstandige naamwoorden en hoe worden ze gebruikt?

Zelfstandig naamwoorden zijn een essentieel onderdeel van meningsuiting in het Spaans en Engels en zijn te vinden in de meeste zinnen.

Definitie van 'Noun'

In het Engels en Spaans is een zelfstandig naamwoord een woord dat verwijst naar en een naam geeft aan een persoon, plaats, ding, concept, entiteit of actie. Een zelfstandig naamwoord duidt op zichzelf geen enkele actie aan of geeft aan hoe het zich verhoudt tot andere woorden.

Grammaticaal kan een zelfstandig naamwoord dienen als het onderwerp van een zin of het object van een werkwoord of voorzetsel. Zelfstandig naamwoorden kunnen ook worden beschreven door bijvoeglijke naamwoorden of vervangen door voornaamwoorden.

Overeenkomsten en verschillen tussen zelfstandige naamwoorden in het Spaans en Engels

Zelfstandig naamwoorden werken op vrijwel dezelfde manier in het Spaans en Engels. Ze komen meestal maar niet noodzakelijkerwijs voor een werkwoord en hebben op vergelijkbare manieren betrekking op andere delen van meningsuiting. Ze kunnen enkelvoud of meervoud zijn. Maar er zijn minstens drie grote verschillen:

1. Spaanse zelfstandige naamwoorden hebben geslacht. Zelfstandige naamwoorden in woordenboeken zijn mannelijk of vrouwelijk. De aanduiding is vaak willekeurig - sommige woorden geassocieerd met mannen zijn vrouwelijk, en een woord zoals persona (persoon) is vrouwelijk, of het nu gaat om mannen of vrouwen. Sommige woorden kunnen mannelijk of vrouwelijk zijn, afhankelijk van de betekenis. De betekenis van geslacht is dat mannelijke zelfstandige naamwoorden vergezeld gaan van mannelijke bijvoeglijke naamwoorden en vrouwelijke zelfstandige naamwoorden vrouwelijke bijvoeglijke naamwoorden gebruiken.
2. Volledige zinnen in het Spaans hebben geen zelfstandige naamwoorden (of zelfs voornaamwoorden) nodig als de betekenis zonder hen duidelijk blijft, deels omdat werkwoordvervoeging en geslacht bijvoeglijke naamwoorden meer informatie over het onderwerp in het Spaans geven dan in het Engels. In plaats van bijvoorbeeld 'Mi coche es rojo"voor" Mijn auto is rood "(coche is het woord voor auto) je zou kunnen zeggen alleen "Es rojo"als duidelijk is waar je het over hebt.
3. In het Engels is het heel gebruikelijk dat zelfstandige naamwoorden als bijvoeglijke naamwoorden functioneren; dergelijke zelfstandige naamwoorden worden attributieve zelfstandige naamwoorden genoemd. In "hondenriem" is "hond" bijvoorbeeld een attributief zelfstandig naamwoord. Maar met zeldzame uitzonderingen verbindt Spaans vaak het beschrijvende zelfstandig naamwoord met het hoofd zelfstandig naamwoord met behulp van een voorzetsel de. Dus een hondenriem is dat ook niet correa de perro (letterlijk, hondenriem) of correa para perros (riem voor honden).

Soorten Spaanse zelfstandige naamwoorden

Spaanse zelfstandige naamwoorden kunnen op verschillende manieren worden geclassificeerd; zes soorten worden hieronder vermeld. De hier vermelde categorieën zijn niet exclusief - de meeste zelfstandige naamwoorden passen in feite in meer dan één categorie. En aangezien Spaans en Engels beide uit Indo-Europees komen, zijn deze categorieën ook van toepassing op Engels.

1. Veelgebruikte zelfstandige naamwoorden zijn het meest voorkomende type zelfstandig naamwoord. Een zelfstandig naamwoord verwijst naar dingen, zijn of concepten zonder naar een specifiek daarvan te verwijzen. Bijvoorbeeld, humano (mens) is een zelfstandig naamwoord, maar Catrina is dat niet, omdat het verwijst naar een specifieke mens. Andere voorbeelden van veelvoorkomende zelfstandige naamwoorden zijn onder meer ordenador (computer), valle (vallei), felicidad (geluk) en grupo (groep).
2. Juiste zelfstandige naamwoorden verwijzen naar een specifiek ding of wezen. Zoals in het Engels, worden Spaanse eigennamen meestal met een hoofdletter geschreven. Voorbeelden van eigennamen zijn Casa Blanca (Witte Huis), Enrique (Henry), Panama (Panama) en Eiffel toren (Eiffeltoren). Sommige zelfstandige naamwoorden kunnen gemeenschappelijk of juist zijn, afhankelijk van de context. Bijvoorbeeld, Luna is een eigennaam bij het verwijzen naar de maan die om de aarde draait (let op het hoofdlettergebruik), terwijl luna is een zelfstandig naamwoord wanneer het in het algemeen naar een planetaire satelliet verwijst.
3. Telbare zelfstandige naamwoorden verwijzen naar entiteiten die kunnen worden geteld. Voorbeelden hiervan zijn casa (huis), Loma (heuvel), móvil (mobiel) en nariz (neus).
4. Ontelbare zelfstandige naamwoorden, soms genoemd bijvoeglijke naamwoorden, verwijzen naar dingen die niet kunnen worden geteld, zoals concepten. Voorbeelden hiervan zijn tristeza (droefheid), indignación (woede) en opulencia (weelde). Veel zelfstandige naamwoorden kunnen worden geteld of ontelbaar, afhankelijk van hoe ze worden gebruikt. Bijvoorbeeld, leche (melk) kan worden geteld wanneer het verwijst naar soorten melk, maar ontelbaar wanneer wordt verwezen naar hoeveelheden.
5. Collectieve zelfstandige naamwoorden worden gebruikt om een ​​groep individuele zelfstandige naamwoorden te vertegenwoordigen. Voorbeelden van collectieve zelfstandige naamwoorden zijn onder meer rebaño (kudde), multitud (veelheid) en equipo (team).
6. Abstracte zelfstandige naamwoorden verwijzen naar kwaliteiten of concepten in plaats van dingen of wezens. Voorbeelden hiervan zijn Inteligencia (intelligentie), miedo (schrik) en Virtud (deugd).

Belangrijkste leerpunten

• Zelfstandig naamwoorden in het Engels in het Spaans functioneren in zinnen op zeer vergelijkbare manieren en kunnen op dezelfde manier worden geclassificeerd.
• Een belangrijk verschil tussen de zelfstandige naamwoorden van de twee talen is dat Spaanse zelfstandige naamwoorden geslacht zijn.
• Voornaamwoorden vervangen soms zelfstandige naamwoorden en in het Spaans worden zelfstandige naamwoorden vaak weggelaten uit volledige zinnen.