Volere, wat zich hoofdzakelijk vertaalt in het Engels 'willen', is net als zijn Engelse tegenhanger een nogal essentieel werkwoord. Je gebruikt het om wil, verwachting, oplossing, eis, opdracht en wens uit te drukken. Het is onregelmatig, dus het volgt niet het reguliere -ere werkwoord-eindpatroon.
Gebruikt als een overgankelijk werkwoord, volere neemt een direct voorwerp of een complemento oggetto diretto, en, in samengestelde tijden, het hulpwerkwoord avere:
Maar volere is ook een van de triumviraten van Italiaanse modale werkwoorden, of verbi servili, helpen bij de uitdrukking van andere werkwoorden en gebruikt om de wil uit te drukken om iets te doen, zodat het direct kan worden gevolgd door een ander werkwoord (ook een complemento oggetto): voglio leggere, voglio ballare, voglio andare in Italia.
Wanneer het als zodanig wordt gebruikt, volere neemt de hulp die nodig is voor het werkwoord dat het serveert. Bijvoorbeeld als je koppelt volere met andare, dat is een intransitief werkwoord dat neemt essere, in de samengestelde tijden volere neemt essere: Sono voluta andare a casa (Ik wilde naar huis gaan).Als wat we willen doen is Mangiare, die overgankelijk is en neemt avere, volere, in dat geval duurt avere: Ho voluto mangiare (Ik wilde eten). Onthoud uw basisregels voor het kiezen van de juiste hulp: soms is het een keuze per geval, afhankelijk van de zin en het gebruik van het werkwoord. Als je gebruikt volere met een wederkerend of wederkerig werkwoord, is nodig essere.
Volere kan ook worden gebruikt om wensen uit te drukken in de conjunctie met che:
De zachtere, minder veeleisende uitdrukking van volere is de voorwaardelijke "Ik zou willen", die op dezelfde manier kan worden gebruikt als de Engelse tegenhanger ervan (let echter op de tijd van de ondergeschikte met che):
Wanneer volere wordt gebruikt als een modaal werkwoord, in constructies met directe en indirecte voornaamwoorden en gecombineerde voornaamwoorden kunnen de voornaamwoorden vóór elk werkwoord komen of gehecht zijn aan de infinitief volere ondersteunt: Volete aiutarmi of mi volete aiutare; lo voglio prendere of voglio prenderlo; glielo volete durft of volete darglielo.
Volerci voornaamwoordelijk en onpersoonlijk, met essere, betekent "het duurt" of "het vereist", zoals vereist, met name in tijd of geld, maar ook in andere dingen. Bijvoorbeeld:
Je vervoegt alleen in de derde persoon enkelvoud of meervoud volgens wat nodig is. Je kunt die constructie quasi-reflexief gebruiken met wederkerende voornaamwoorden als de noodzaak persoonlijk is in plaats van onpersoonlijk. Bijvoorbeeld,