Gebaren worden vaak gebruikt bij het spreken van Frans. Helaas worden veel gebaren niet vaak in Franse lessen onderwezen. Dus geniet van de volgende veel voorkomende handgebaren. Klik op de naam van het gebaar en u ziet een pagina met een afbeelding van het relevante gebaar. (Mogelijk moet u naar beneden scrollen om het te vinden.)
Sommige van deze gebaren betreffen het aanraken van andere mensen, wat niet verwonderlijk is omdat de Fransen lichtgeraakt zijn. Volgens de Franse publicatie "Le Figaro Madame" (3 mei 2003), heeft een onderzoek naar heteroseksuele paren zittend op een terras het aantal contacten vastgesteld op 110 per half uur, vergeleken met twee voor Amerikanen.
Lees de klassieke "Beaux Gestes: A Guide to French Body Talk" (1977) van Laurence Wylie, Harvard's oude C. Douglas Dillon hoogleraar Franse beschaving, voor een volledig overzicht van de fijne kneepjes van de Franse lichaamstaal. Onder zijn veelzeggende conclusies:
Van de tientallen iconische Franse gebaren en gezichtsuitdrukkingen vallen de volgende 10 op als Franse culturele symbolen. Merk op dat dit geen langdurige zaken zijn; ze zijn redelijk snel klaar.
Begroeten of afscheid nemen van vrienden en familie met een zoete (niet-romantische) uitwisseling van kussen is misschien wel het meest essentiële Franse gebaar. In de meeste delen van Frankrijk worden twee wangen gekust, eerst de wang. Maar in sommige regio's kan dit drie of vier zijn. Mannen lijken dit niet zo vaak te doen als vrouwen, maar voor het grootste deel doet iedereen het aan iedereen, inclusief kinderen. La Bise is meer een luchtkus; de lippen raken de huid niet, hoewel de wangen elkaar kunnen raken. Interessant is dat dit soort kus gebruikelijk is in verschillende culturen, maar veel mensen associëren het alleen met de Fransen.
Bof, ook wel het Gallische schouderophalen genoemd, is stereotiep Frans. Het is meestal een teken van onverschilligheid of onenigheid, maar het kan ook betekenen: het is niet mijn fout, ik weet het niet, ik betwijfel het, ik ben het er niet mee eens, of kan me niet schelen. Hef je schouders op, houd je armen naar de ellebogen met je handpalmen naar buiten gericht, steek je onderlip uit, hef je wenkbrauwen op en zeg "Bof!"
Je kunt dit trillende handen noemen (se serrer la main, of "om handen te schudden") of de Franse handdruk (la poignèe de main, of"de handdruk"). Handen schudden is natuurlijk gebruikelijk in veel landen, maar de Franse manier van doen is een interessante variatie. Een Franse handdruk is een enkele neerwaartse beweging, stevig en kort. Mannelijke vrienden, zakenpartners en collega's schudden elkaar de hand bij het begroeten en afscheid.
Het Franse systeem van rekenen op de vingers is een beetje anders. De Fransen beginnen met de duim voor # 1, terwijl Engelstaligen beginnen met de wijsvinger of de pink. Overigens betekent ons gebaar voor verliezer # 2 voor de Fransen. Plus, als je een espresso bestelt in een Frans café, zou je je duim omhoog houden, niet je wijsvinger, zoals Amerikanen zouden doen.
De Franse steenbolk is een ander oh-zo-klassiek Frans gebaar. Om ontevredenheid, afkeer of een andere negatieve emotie te tonen, tuit je omhoog en duw je lippen naar voren, knijp dan in je ogen en kijk verveeld. Voila la moue. Dit gebaar verschijnt wanneer de Fransen lang moeten wachten, of ze krijgen hun zin niet.
Het Franse gebaar voor "Laten we hier weggaan!" is heel gebruikelijk, maar het is ook bekend, dus wees voorzichtig. Het staat ook bekend als "On se tyre". Om dit gebaar te maken, steek je handen uit, handpalmen naar beneden en sla je een hand op de andere.
Wanneer je met je wijsvinger tegen de zijkant van je neus tikt, zeg je dat je slim en snel denkt, of dat je iets slims hebt gedaan of gezegd. "J'air du nez" betekent letterlijk dat je een goede neus hebt om iets te voelen.
Dit gebaar betekent dat iets erg duur is, of dat je geld nodig hebt. Mensen zeggen soms ook du fric! wanneer ze dit gebaar maken. Let daar op le fric is het Franse spreektaalequivalent van 'deeg', 'contant geld' of 'geld'. Om het gebaar te maken, houd je een hand omhoog en schuif je je duim heen en weer over je vingertoppen. Iedereen zal het begrijpen.
Dit is een grappige manier om aan te geven dat iemand te veel heeft gedronken of dat iemand een beetje dronken is. De oorsprong van het gebaar: een glas (une verre) symboliseert alcohol; de neus (le nez) wordt rood wanneer u te veel drinkt. Om dit gebaar te produceren, maak je een losse vuist, draai je deze voor je neus en kantel je je hoofd in de andere richting terwijl je zegt, Il a une verre dans le nez.
Amerikanen uiten twijfel of ongeloof door te zeggen: "Mijn voet!" terwijl de Fransen het oog gebruiken. Mon oeil! ("Mijn oog!") Kan ook worden vertaald als: "Ja, goed!" en "Echt niet!" Maak het gebaar: trek met uw wijsvinger het onderste ooglid naar beneden en zeg: Mon oeil!