Mainstream succes van Del Toro Film kan goed voorspellen voor Spaanstalige bioscoop

Dit artikel werd oorspronkelijk gepubliceerd in februari 2007.

Voor degenen onder ons die Spaans leren of het graag als tweede taal gebruiken, is er misschien geen eenvoudiger en leukere manier om vertrouwd te raken met de variëteiten van gesproken Spaans dan om van de bioscoop een 'klaslokaal' te maken. Spanje, Mexico en Argentinië hebben allemaal een actieve filmindustrie en filmen vindt soms ook plaats in andere landen van Latijns-Amerika. En als je de kans krijgt om hun films te zien, kun je Spaans ervaren zoals het in het echt wordt gesproken.

Helaas komen die kansen niet vaak voor in de Verenigde Staten en vele andere Engelstalige gebieden, vooral als je niet in een grote stad woont die minstens één theater heeft. Typische voorstedelijke en landelijke bioscopen spelen zelden of helemaal geen Spaanstalige films.

Maar zou er een verandering kunnen komen? Voor het eerst in anderhalve decennium is er een Spaanstalige film uitgebroken uit het filmgetto van liefhebbers van art-house en native speakers. Begin februari 2007, El laberinto del fauno, ook bekend als "Pan's Labyrinth," gaf $ 21,7 miljoen aan kassabonnen van de VS, waardoor het de meest succesvolle Spaanstalige film aller tijden in de VS is. Como agua por chocolade ("Like Water for Chocolate"), een stuk uit de Mexicaanse romantische dramaserie.

Dat is niet precies waar Laberinto in blockbuster-gebied, maar het plaatst het wel in de bovenste stratosfeer voor films in een vreemde taal, Mel Gibson-producties uitgesloten. Laberinto stond drie weekenden in de top 10 aan de kassa voordat het record werd verbroken en in brede release werd het op meer dan 1.000 schermen landelijk weergegeven.

LaberintoHet succes kan worden toegeschreven aan verschillende factoren:

• In tegenstelling tot veel kunstfilms in de Spaanse taal, zoals de meeste films gemaakt door Pedro Almodóvar uit Spanje, Laberinto heeft een toegankelijke verhaallijn. Er is geen ingewikkeld complot, geen noodzakelijk te begrijpen diepe symboliek, geen culturele referenties om de buitenlandse kijker te verwarren. Zelfs als je naar de film gaat zonder te weten wie Franco was, begrijp je de motieven van de soldaten in deze film.
• In tegenstelling tot sommige Spaanse art-house films waarvan de seksuele inhoud zo sterk is, krijgen ze een NC-17 rating (alleen voor volwassenen in de VS) en worden ze dus niet getoond door veel reguliere theaters, Laberinto heeft er geen. Hoewel het geweld extreem sterk is, is dat minder een belemmering voor een wijdverbreide vertoning van een film dan expliciete seks.
• Verschillende buitenlandse films in vechtsporten hebben de afgelopen jaren een groot publiek getrokken en het gebruik van ondertitels leek Gibson's succes als filmregisseur niet te schaden. Misschien wordt het Amerikaanse publiek steeds meer de ideeën van ondertitelde films geaccepteerd.
• Deze film is rijk aan visuals, geen dialoog. Er is dus minder ondertiteling nodig dan in veel andere buitenlandse films en er gaat heel weinig verloren in de vertaling.
• Hoewel het geen bekende namen zijn, waren de regisseur van de film, Guillermo del Toro, en een van de sterren, Doug Jones, al bekend bij het Amerikaanse publiek voor 2004's "Hellboy" en andere films.
• Laberinto had de steun van Picturehouse, een grote filmstudio.
• De film oogstte zes Academy Award-nominaties, een feit dat zich afspeelde in de reclame.
• Voor beter of slechter, deze film werd gepromoot terwijl het feit werd onderstreept dat het een film in een vreemde taal is. Volgens berichten in verschillende discussiegroepen op internet kwamen veel mensen naar het theater zonder te weten dat ze iets in het Spaans zouden zien.

Hoe optimistisch dat ook klinkt als het gaat om het zien van een betere selectie Spaanstalige films in je plaatselijke theater, ten minste drie factoren werken in de tegenovergestelde richting:

• Almodóvar's Volver had veel van dezelfde dingen als ervoor Laberinto: Er wordt gezegd dat het de meest toegankelijke van de films van Almodóvar is, het had grote studio-ondersteuning en een van de sterren, Penélope Cruz, heeft een sterke crossover-aantrekkingskracht. Toch worstelde de film om meer dan $ 10 miljoen aan de kassa te krijgen, ongeveer het maximum voor een top art-house film, en moet nog een groot deel van het reguliere publiek bereiken, ondanks Cruz's Academy Award-nominatie als beste actrice.
• Engels blijft de dominante taal van de filmindustrie, zelfs in gebieden waar Spaans en andere talen worden gesproken, dus er is weinig reden om veel geld in een Spaanstalige film te steken. Nog niet zo lang geleden bezocht ik een multiplex in Guayaquil, Ecuador, en alle films op één na waren in het Engels. En die ene uitzondering was María llena eres de gracia, een Amerikaanse productie.
• Hoewel ongeveer 30 miljoen inwoners van de VS thuis Spaans spreken, moet die markt nog op een belangrijke manier worden uitgebuit door de grote filmstudio's. In veel Amerikaanse gemeenschappen met een grote Spaanssprekende bevolking is het gemakkelijker om (met name in videotheken) goedkoop geproduceerde Mexicaanse films te vinden dan kwaliteitsproducties die een breder Engelstalig publiek aanspreken..

Dus wat zal 2007 brengen? Op dit moment zijn er geen blockbusters in de Spaanse taal aan de horizon. Dat is niet zo verwonderlijk; speciale films die de meeste kans maken om een ​​mainstream publiek te bereiken, worden meestal laat in het jaar in de VS uitgebracht El laberinto del fauno en Volver, voor een deel zodat ze buzz kunnen oppikken van de verschillende filmprijzen. Het goede nieuws is dat het succes van de film van del Toro laat zien dat de juiste Spaanstalige film een ​​publiek kan vinden, zelfs in de VS.

Voor mijn mening El laberinto del fauno als een film en enkele taalkundige opmerkingen over de film, zie de volgende pagina.

Guillermo del Toro fantasierijk El laberinto del fauno is de populairste Spaanstalige film ooit in de Verenigde Staten geworden. En het is geen wonder: de film, in de VS op de markt gebracht als "Pan's Labyrinth", is een visueel verbluffend, extreem goed gemaakt verhaal dat vakkundig twee verschillende genres combineert, zowel een oorlogsfilm als een kinderfantasie.

Het is ook teleurstellend onbevredigend.

Hoewel de marketing in de film het fantasie-aspect heeft benadrukt, is dit geen kinderfilm. Het geweld in de film is brutaal, zelfs intenser dan dat van Schindler's Lijst, en de schurk van de film, de sadistische Capitán Vidal, gespeeld door Sergi López, komt zo dicht mogelijk in de buurt van het geïncarneerde kwaad.

Het verhaal wordt meestal gezien door de ogen van de stiefdochter van de kapitein, Ofelia, overtuigend afgebeeld door de 12-jarige Ivana Baquero. Ofelia verhuist met haar late zwangere moeder naar Noord-Spanje, waar Vidal de leiding heeft over soldaten die het Franco-regime verdedigen tegen goed georganiseerde linkse rebellen. Terwijl Vidal soms doodt om te doden en zich hypocriet verwent terwijl landgenoten verhongeren, vindt Ofelia haar ontsnapping in een wereld waar ze wordt gezien als een potentiële prinses - als ze maar drie taken kan vervullen. Haar gids in de wereld, die ze binnenkomt door een labyrint in de buurt van haar nieuwe huis, is een faun gespeeld door Doug Jones - de enige niet-Spaanstalige acteur in de film (zijn woorden werden naadloos nagesynchroniseerd).

De fantastische wereld van het meisje is tegelijkertijd beangstigend en geruststellend, net zoals je zou verwachten voor de nachtmerries van een 12-jarige. Het is ongelooflijk gedetailleerd, en het visuele feest dat het biedt, miskent het gerapporteerde budget van $ 15 miljoen (VS), weinig volgens Hollywood-normen maar een grote investering in Spanje.

De meeste actie van de film speelt zich af in de historische wereld, waar de kapitein te kampen heeft met verraad uit zijn binnenste cirkel en een koppige linkse opstand. Vidal toont geen genade aan zijn vijanden, en de film wordt soms ondraaglijk om te kijken naar iedereen die niet ongevoelig is geworden voor marteling, oorlogsverwondingen, chirurgie van dichtbij en willekeurig doden. En in een zij plot dat de aandacht vestigt op de sprookjesachtige aspecten van het totale verhaal, wacht Vidal op Ofelia's moeder de geboorte van een zoon, aan wie hij hoopt zijn zielige erfenis door te geven.

De combinatie van de twee filmgenres komt minder over als een gesplitste persoonlijkheid dan je zou verwachten. Del Toro verbindt de verhalen voornamelijk via het karakter van Ofelia, en beide werelden zijn gevuld met gevaar en een absoluut gebrek aan komische opluchting. Hoewel het niet echt een horrorfilm is, wordt het net zo beangstigend en spannend als de beste van hen.

In technische zin, Del Toro's El laberinto del fauno is filmmaken op zijn best. Inderdaad, sommige critici hebben het de nummer 1 film van 2006 genoemd en het vergaarde zes welverdiende Academy Award-nominaties.

Maar het is toch een teleurstelling: Laberinto mist een moreel standpunt. Verschillende hoofdpersonages tonen ongelooflijke moed, maar met welk doel? Is dit alles wat oorlog is, of de dromen van een jong meisje? Als Laberinto heeft een uitspraak te doen, het is deze: welke betekenis je ook in het leven vindt, doet er uiteindelijk niet toe. Laberinto biedt een geweldige reis die zeker een filmklassieker wordt, maar het is een reis naar nergens.

Algemene beoordeling: 3,5 van de 5 sterren.

Taalkundige opmerkingen: De film is volledig in het Castiliaans Spaans. Zoals in de VS wordt getoond, verschijnen de Engelse ondertitels vaak voor het gesproken woord, waardoor het over het algemeen eenvoudig Spaans wordt begrepen.

Voor degenen die bekend zijn met Latijns-Amerikaans Spaans maar niet dat van Spanje, zul je twee belangrijke verschillen opmerken, maar geen van beide zou een grote afleiding moeten zijn: ten eerste is het gebruikelijk in deze film om het gebruik van te horen vosotros (het tweede persoons bekende meervoud voornaamwoord) en de bijbehorende werkwoord vervoegingen waar je zou verwachten te horen ustedes in het grootste deel van Latijns-Amerika. Ten tweede is het belangrijkste verschil in uitspraak dat in het Castiliaans de z en de c (voordat e of ik) worden heel erg uitgesproken zoals de "th" in "thin". Hoewel het verschil duidelijk is, zul je de verschillen waarschijnlijk niet zo veel opmerken als je zou denken.

Aangezien deze film zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog, hoor je ook geen van de anglicismen en jeugdige lingo die het moderne Spaans hebben doordrongen. In feite, met uitzondering van een paar keuze-epithetten die losjes in het Engels in de ondertitels zijn vertaald, is veel van het Spaans van deze film niet zo heel veel anders dan wat je zou kunnen vinden in een goed derdejaars Spaans handboek.

Inhoudsadvies: El laberinto del fauno is niet geschikt voor kinderen. Het bevat talloze scènes van brutaal geweld in oorlogstijd, en wat minder intens geweld (inclusief onthoofding) in de fantasiewereld. Er zijn tal van gevaarlijke en anders beangstigende scènes. Er is wat vulgaire taal, maar die is niet overal aanwezig. Er is geen naaktheid of seksuele inhoud.

Jouw mening: Om je mening over de film of deze recensie te delen, bezoek je het forum of reageer je op onze blog.