Tweede Wereldoorlog Sturmgewehr 44 (StG44)

De Sturmgewehr 44 was het eerste aanvalsgeweer dat op grote schaal werd ingezet. Ontwikkeld door nazi-Duitsland, werd het geïntroduceerd in 1943 en zag het voor het eerst dienst aan het Oostfront. Hoewel verre van perfect, bleek de StG44 een veelzijdig wapen voor Duitse troepen.

bestek

• Patroon: 7,92 x 33 mm Kurz
• Capaciteit: 30 ronden
• Snuitsnelheid: 2.247 ft./sec.
• Effectief bereik: 325 m.
• Gewicht: Ong. 11,5 pond.
• Lengte: 37 in.
• Loop lengte: 16,5 in.
• Bezienswaardigheden: Verstelbare vizieren - Achter: V-inkeping, Voor: post met capuchon
• Actie: Op gas bediende kantelbout
• Nummer gebouwd: 425.977

Design ontwikkeling

Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog waren Duitse troepen uitgerust met boutgeweren zoals de Karabiner 98k en een aantal lichte en middelgrote machinegeweren. Er ontstonden al snel problemen omdat de standaardgeweren te groot en onhandig bleken voor gebruik door gemechaniseerde troepen. Als gevolg hiervan gaf de Wehrmacht verschillende kleinere machinepistolen af, zoals de MP40, om die wapens in het veld te vergroten. Hoewel deze gemakkelijker te hanteren waren en de individuele vuurkracht van elke soldaat verhoogden, hadden ze een beperkt bereik en waren ze onnauwkeuriger dan 110 meter.

Hoewel deze kwesties bestonden, waren ze niet dringend tot de invasie van de Sovjetunie in 1941. Toen ze steeds meer Sovjet-troepen tegenkwamen die uitgerust waren met semi-automatische geweren zoals de Tokarev SVT-38 en SVT-40, evenals het PPSh-41 machinepistool, begonnen Duitse infanterieambtenaren hun wapenbehoeften opnieuw te beoordelen. Terwijl de ontwikkeling van de Gewehr 41-serie semi-automatische geweren vorderde, bleken ze problematisch in het veld en de Duitse industrie was niet in staat om ze in de benodigde aantallen te produceren.

Er zijn pogingen gedaan om de leegte te vullen met lichte machinegeweren, echter de terugslag van de 7,92 mm Mauser rond beperkte nauwkeurigheid tijdens automatisch vuur. De oplossing voor dit probleem was het creëren van een tussenronde die krachtiger was dan pistoolmunitie, maar minder dan een geweerronde. Hoewel het werk aan een dergelijke ronde al sinds het midden van de jaren dertig aan de gang was, heeft de Wehrmacht het eerder afgekeurd. Het project opnieuw bekeken, koos het leger de Polte 7,92 x 33 mm Kurzpatrone en begon met het vragen van wapenontwerpen voor de munitie.

Afgegeven onder de aanduiding Maschinenkarabiner 1942 (MKb 42), werden ontwikkelingscontracten uitgegeven aan Haenel en Walther. Beide bedrijven reageerden met gasgestuurde prototypes die in staat waren om semi-automatisch of volledig automatisch te schieten. Bij het testen presteerde de door Hugo Schmeisser ontworpen Haenel MKb 42 (H) de Walther en werd door de Wehrmacht geselecteerd met enkele kleine wijzigingen. Een korte productierun van de MKb 42 (H) werd in november 1942 in het veld getest en kreeg krachtige aanbevelingen van Duitse troepen. In de toekomst werden 11.833 MKb 42 (H) s geproduceerd voor veldproeven eind 1942 en begin 1943.

Bij het beoordelen van de gegevens van deze proeven werd vastgesteld dat het wapen beter zou presteren met een hamervuursysteem dat werkt met een gesloten bout, in plaats van het aanvalsysteem met open bout, aanvankelijk ontworpen door Haenel. Naarmate het werk vorderde om dit nieuwe schietsysteem op te nemen, kwam de ontwikkeling tijdelijk tot stilstand toen Hitler alle nieuwe geweerprogramma's opschortte vanwege administratieve strijd in het Derde Rijk. Om de MKb 42 (H) in leven te houden, werd deze opnieuw benoemd Maschinenpistole 43 (MP43) en gefactureerd als een upgrade naar bestaande machinepistolen.

Dit bedrog werd uiteindelijk ontdekt door Hitler, die het programma opnieuw stopte. In maart 1943 stond hij toe dat het alleen voor evaluatiedoeleinden werd hervat. De evaluatie heeft zes maanden geduurd en heeft positieve resultaten opgeleverd en Hitler liet het MP43-programma doorgaan. In april 1944 bestelde hij het opnieuw ontworpen MP44. Drie maanden later, toen Hitler zijn commandanten raadpleegde over het Oostfront, werd hem verteld dat de mannen meer van het nieuwe geweer nodig hadden. Kort daarna kreeg Hitler de gelegenheid om de MP44 te testen. Zeer onder de indruk noemde hij het de "Sturmgewehr", wat "stormgeweer" betekent.

Hitler wilde de propagandawaarde van het nieuwe wapen vergroten en gaf het de opdracht StG44 (Assault Rifle, Model 1944) te herbenoemen, waardoor het geweer zijn eigen klasse kreeg. De productie begon al snel met de eerste partijen van het nieuwe geweer die naar troepen aan het oostfront werden verscheept. Een totaal van 425.977 StG44's werden geproduceerd aan het einde van de oorlog en het werk was begonnen aan een vervolggeweer, de StG45. Een van de beschikbare bijlagen voor de StG44 was de Krummlauf, een gebogen vat waarmee rond hoeken kon worden geschoten. Deze werden meestal gemaakt met 30 ° en 45 ° bochten.

Operationele geschiedenis

Aangekomen aan het oostfront, werd de StG44 gebruikt om Sovjettroepen uit te rusten die waren uitgerust met de PPS en PPSh-41 machinepistolen. Hoewel de StG44 een korter bereik had dan het Karabiner 98k-geweer, was het effectiever op korte afstand en kon het beide Sovjetwapens overtreffen. Hoewel de standaardinstelling op de StG44 semi-automatisch was, was deze verrassend nauwkeurig in volautomatisch omdat deze een relatief lage vuursnelheid bezat. In gebruik op beide fronten tegen het einde van de oorlog, bleek de StG44 ook effectief te zijn in het bieden van afdekking van vuur in plaats van lichte machinegeweren.

'S Werelds eerste echte aanvalsgeweer, de StG44, kwam te laat om de uitkomst van de oorlog aanzienlijk te beïnvloeden, maar het bracht een hele klasse infanteriewapens voort waaronder beroemde namen zoals de AK-47 en de M16. Na de Tweede Wereldoorlog werd de StG44 bewaard voor gebruik door de Oost-Duitse Nationale Volksarmee (People's Army) totdat deze werd vervangen door de AK-47. De Oost-Duitse Volkspolizei gebruikte het wapen tot 1962. Bovendien exporteerde de Sovjet-Unie gevangen StG44's naar haar klantstaten waaronder Tsjechoslowakije en Joegoslavië, en leverde het geweer aan vriendelijke guerrilla en opstandelingen. In het laatste geval heeft de StG44 elementen van de Palestine Liberation Organisation en Hezbollah uitgerust. Amerikaanse troepen hebben ook StG44's in beslag genomen van militie-eenheden in Irak.

Geselecteerde bronnen

• World Guns: Sturmgewehr