Wereldoorlog II maarschalk Georgy Zhukov

Maarschalk Georgy Zhukov (1 december 1896 - 18 juni 1974) was de belangrijkste en meest succesvolle Russische generaal in de Tweede Wereldoorlog. Hij was verantwoordelijk voor de succesvolle verdediging van Moskou, Stalingrad en Leningrad tegen Duitse troepen en duwde ze uiteindelijk terug naar Duitsland. Hij leidde de laatste aanval op Berlijn, en hij was zo populair na de oorlog dat de Sovjet-premier Joseph Stalin, zich bedreigd voelde, hem degradeerde en hem verplaatste naar regionale commando's.

Snelle feiten: maarschalk Georgy Zhukov

• Rang: Maarschalk
• Onderhoud: Sovjet Rode Leger
• Geboren:1 december 1896 in Strelkovka, Rusland
• Ging dood: 18 juni 1974 in Moskou, Rusland
• Ouders:Konstantin Artemyevich Zhukov, Ustinina Artemievna Zhukova
• Partner (s):Alexandra Dievna Zuikova, Galina Alexandrovna Semyonova
• conflicten:Tweede Wereldoorlog
• Bekend om:Slag om Moskou, Slag om Stalingrad, Slag om Berlijn

Vroege leven

Georgy Zhukov werd geboren op 1 december 1896 in Strelkovka, Rusland, aan zijn vader, Konstantin Artemyevich Zhukov, een schoenmaker, en zijn moeder, Ustinina Artemievna Zhukova, een boer. Hij had een oudere zus die Maria heette. Nadat hij als kind in de velden had gewerkt, ging Zhukov op 12-jarige leeftijd in de leer bij een furrier in Moskou. Na vier jaar later in 1912 te zijn voltooid, kwam Zhukov in de zaak. Zijn carrière bleek van korte duur, want in juli 1915 werd hij opgenomen in het Russische leger om eervol te dienen tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Na de Oktoberrevolutie in 1917 werd Zhukov lid van de bolsjewistische partij en trad hij toe tot het Rode Leger. Vechtend in de Russische burgeroorlog (1918-1921) ging Zhukov door in de cavalerie, waar hij diende bij het beroemde 1e cavalerieleger. Aan het einde van de oorlog kreeg hij de Orde van de Rode Vlag voor zijn rol bij het neerhalen van de Tambov-opstand van 1921. Gestaag stijgend door de gelederen, kreeg Zhukov het bevel over een cavaleriedivisie in 1933 en werd later benoemd tot plaatsvervangend commandant van het Wit-Russische militaire district.

Verre Oosten-campagne

Zhukov ontwijkte de "Grote Zuivering" van de Russische leider Joseph Stalin van het Rode Leger (1937-1939) en werd in 1938 geselecteerd om de eerste Sovjet-Mongoolse Legergroep te leiden. Met de taak de Japanse agressie langs de Mongoolse-Manchuriaanse grens te stoppen, arriveerde Zhukov na de Sovjet-Unie overwinning bij de Slag bij Lake Khasan. In mei 1939 werd het gevecht tussen Sovjet- en Japanse strijdkrachten hervat. Ze schermden de hele zomer door, en geen van beide profiteerde. Zhukov lanceerde een grote aanval op 20 augustus, waarbij de Japanners vast kwamen te zitten terwijl gepantserde zuilen rond hun flanken liepen.

Na de 23e divisie te hebben omsingeld, vernietigde Zhukov deze en dwong de weinige overgebleven Japanners terug naar de grens. Terwijl Stalin de invasie van Polen aan het plannen was, eindigde de campagne in Mongolië en werd op 15 september een vredesovereenkomst getekend. Voor zijn leiderschap werd Zhukov een held van de Sovjet-Unie en werd gepromoveerd tot generaal en stafchef van de Rode Leger in januari 1941. Op 22 juni 1941 werd de Sovjet-Unie binnengevallen door nazi-Duitsland, waardoor het Oostfront van de Tweede Wereldoorlog werd geopend.

Tweede Wereldoorlog

Terwijl de Sovjet-troepen op alle fronten omkeerden, zag Zhukov zich genoodzaakt de richtlijn van het volkscommissariaat van defensie nr. 3 te ondertekenen, waarin werd opgeroepen tot een reeks tegenaanvallen. Tegenover de plannen in de richtlijn, werd hem gelijk gegeven toen ze zware verliezen leden. Op 29 juli werd Zhukov ontslagen als stafchef na het aanbevelen aan Stalin dat Kiev zou worden verlaten. Stalin weigerde en meer dan 600.000 mannen werden gevangen genomen nadat de stad was omsingeld door de Duitsers. In oktober kreeg Zhukov het bevel over de Sovjet-troepen die Moskou verdedigden en Gen. Semyon Timoshenko verlosten.

Om de verdediging van de stad te ondersteunen, herinnerde Zhukov Sovjet-troepen die in het Verre Oosten waren gestationeerd en bracht ze snel over het land. Versterkt, verdedigde Zhukov de stad voordat hij op 5 december een tegenaanval startte en de Duitsers 60 tot 150 mijl van de stad duwde. Nadien werd Zhukov benoemd tot plaatsvervangend opperbevelhebber en werd hij naar het zuidwestelijke front gestuurd om de verdediging van Stalingrad over te nemen. Terwijl de strijdkrachten in de stad, geleid door generaal Vasily Chuikov, vochten tegen de Duitsers, planden Zhukov en generaal Aleksandr Vasilevsky operatie Uranus.

Een enorme tegenaanval, Uranus werd ontworpen om het Duitse 6e leger in Stalingrad te omhullen en te omringen. Gelanceerd op 19 november, vielen Sovjet troepen ten noorden en zuiden van de stad aan. Op 2 februari gaven de omsingelde Duitse troepen zich uiteindelijk over. Toen de operaties in Stalingrad afliepen, hield Zhukov toezicht op operatie Spark, die in januari 1943 een route opende naar de belegerde stad Leningrad. Zhukov werd een maarschalk van het Sovjet-leger genoemd en die zomer raadpleegde hij het opperbevel over het plan voor de strijd van Koersk.

Zhukov raadde de Duitse intenties correct aan en adviseerde een defensieve houding aan te nemen en de Duitse troepen zich te laten uitputten. Zijn aanbevelingen werden aanvaard en Koersk werd een van de grote Sovjet-overwinningen van de oorlog. Terugkerend aan het noordfront, hief Zhukov het beleg van Leningrad in januari 1944 op voordat hij operatie Bagration plant. Ontworpen om Wit-Rusland en Oost-Polen te ontruimen, werd Bagration gelanceerd op 22 juni 1944. Het was een verbluffende overwinning, de strijdkrachten van Zhukov stopten pas toen hun toevoerlijnen overbelast raakten..

Toen versloeg Zhukov's mannen de Duitsers in Oder-Neisse en Seelow Heights, voordat ze Berlijn omsingelden, terwijl ze de Sovjet-stuwkracht in Duitsland stuurden. Na strijd om de stad te veroveren, hield Zhukov toezicht op de ondertekening van een van de Instruments of Surrender op 8 mei 1945 in Berlijn. Om zijn prestaties in oorlogstijd te erkennen, kreeg Zhukov de eer om de Victory Parade in Moskou in juni te inspecteren.

Naoorlogse activiteit

Na de oorlog werd Zhukov opperbevelhebber van de Sovjetbezetting in Duitsland. Hij bleef minder dan een jaar in deze functie, terwijl Stalin, bedreigd door de populariteit van Zhukov, hem verwijderde en hem later toewees aan het ongekende Militaire District van Odessa. Met de dood van Stalin in 1953 keerde Zhukov terug naar de gunst en diende als vice-minister van defensie en later minister van defensie.

Hoewel aanvankelijk een voorstander van de Sovjetleider Nikita Chroesjtsjov, werd Zhukov in juni 1957 uit zijn ministerie en het Centrale Comité van de Communistische Partij verwijderd nadat de twee ruzie hadden gemaakt over het legerbeleid. Hoewel hij geliefd was bij de secretaris-generaal van de Communistische Partij Leonid Brezhnev en Sovjetleider Aleksei Kosygin, kreeg Zhukov nooit een andere rol in de regering. Hij bleef in relatieve duisternis totdat Chroesjtsjov in oktober 1964 uit de macht viel.

Dood

Zhukov trouwde laat in het leven, in 1953, met Alexandra Dievna Zuikova, met wie hij twee dochters had, tijdperk en Ella. Na hun scheiding trouwde hij in 1965 met Galina Alexandrovna Semyonova, een voormalige militaire officier in het Sovjet Medisch Korps. Ze hadden een dochter, Maria. De held uit de Tweede Wereldoorlog werd in het ziekenhuis opgenomen na een ernstige beroerte in 1967 en stierf na een nieuwe beroerte op 18 juni 1974 in Moskou.

nalatenschap

Georgy Zhukov bleef een favoriet van het Russische volk lang na de oorlog. Hij kreeg vier keer de held van de Sovjet-Unie in zijn carrière - 1939, 1944, 1945 en 1956 - en ontving vele andere Sovjet-onderscheidingen, waaronder de Orde van Overwinning (tweemaal) en de Orde van Lenin. Hij ontving ook tal van buitenlandse prijzen, waaronder het Grand Cross of the Legion d'Honneur (Frankrijk, 1945) en de Chief Commander, Legion of Merit (VS, 1945). Hij mocht zijn autobiografie 'Marshal of Victory' in 1969 publiceren.