Wie vond de schaar uit?

Leonardo da Vinci is vaak gecrediteerd voor het uitvinden van een schaar, maar ze dateren zijn leven al vele eeuwen uit. Tegenwoordig is het tegenwoordig moeilijk om een ​​huishouden te vinden dat niet minstens één paar heeft.

Oude schaar

De oude Egyptenaren gebruikten al in 1500 voor Christus een versie van een schaar. Ze waren een enkel stuk metaal, meestal brons, gevormd in twee bladen die werden bestuurd door een metalen strip. De strook hield de messen uit elkaar totdat ze werden geperst. Elk mes was een schaar. Gezamenlijk waren de bladen een schaar, of zo gaat het gerucht. Door handel en avontuur verspreidde het apparaat zich uiteindelijk over Egypte naar andere delen van de wereld.

De Romeinen pasten het ontwerp van de Egyptenaren aan in 100 na Christus en creëerden een scharnierende schaar of een mes met een scheermes dat meer in lijn was met wat we vandaag hebben. De Romeinen gebruikten ook brons, maar soms maakten ze hun schaar ook van ijzer. Romeinse scharen hadden twee bladen die langs elkaar gleden. Het draaipunt bevond zich tussen de punt en de handgrepen om een ​​snij-effect tussen de twee bladen te creëren wanneer ze op verschillende eigenschappen werden aangebracht. Zowel Egyptische als Romeinse versies van scharen moesten regelmatig worden geslepen.

Schaar Voer de 18e eeuw in

Hoewel de feitelijke uitvinder van scharen moeilijk te identificeren is, moet Robert Hinchliffe uit Sheffield, Engeland terecht worden erkend als de vader van moderne scharen. Hij was de eerste die staal gebruikte om ze te produceren en in massaproductie te brengen in 1761 - meer dan 200 jaar na de dood van Da Vinci.

Kartelschaar werd voor het eerst uitgevonden en gepatenteerd in 1893 door Louise Austin van Whatcom uit Washington "om het inkleuren en schulpen te vergemakkelijken en als een duidelijke verbetering ten opzichte van gewone strijkijzers en gereedschappen."

Hier zijn enkele vermeldingen van scharen in gedrukte publicaties door de jaren heen, evenals een beetje folklore.

Van Emar, hoofdstad van Astata, in de 14e eeuw v.Chr Door Jean-Claude Margueron

"Naast keramiek, af en toe in grote hoeveelheden verzameld, produceerden de huizen stenen en metalen voorwerpen die zowel de dagelijkse behoeften als de activiteiten van stadshandelaren illustreren: bierfilters, containers, pijl- en speerhoofden, schalen van pantser, naalden en scharen, lange nagels, bronzen schrapers, molenstenen, mortels, vele soorten slijpstenen, stampers, verschillende gereedschappen en stenen ringen. "

Van Het verhaal van de schaar door J. Wiss & Sons, 1948

"Egyptische bronzen scharen uit de Derde Eeuw voor Christus, een uniek kunstobject. De Griekse invloed toont, hoewel met decoratie kenmerkend voor de Nijlcultuur, de scharen illustratief voor de hoge mate van vakmanschap die zich ontwikkelde in de periode na de verovering door Alexander van Egypte. Decoratief mannetje en vrouwelijke figuren, die elkaar op elk mes aanvullen, worden gevormd door massieve stukken metaal van een andere kleur, ingelegd in de bronzen schaar. "

"Sir Flinders Petrie schrijft de ontwikkeling van scharen met kruiskopschroeven toe aan de Eerste Eeuw. In de Vijfde Eeuw beschrijft de schrijver Isidore van Sevilla scharen of scharen met kruiskopschroeven met een centrale as als gereedschap van de kapper en kleermaker."

Folklore en bijgeloof

Meer dan één aanstaande moeder heeft 's nachts ergens tegen het einde van haar negende maand een schaar onder haar kussen geplaatst. Bijgeloof zegt dat dit "het koord doorknipt" met haar baby en snel bevalt.

En hier is nog een ander verhaal: geef die schaar niet aan je beste vriend. Plaats ze op elk beschikbaar oppervlak en laat je vriend ze ophalen. Anders loopt u het risico uw relatie te verbreken.

Sommigen zeggen dat die schaar die wegkwijnt in je alles-in-een lade kan helpen boze geesten uit je huis te houden. Hang ze aan één handvat in de buurt van uw deur zodat ze een versie van een kruis vormen.