EEN dubbele inzender is een spraakfiguur waarin een woord of zin op twee manieren kan worden begrepen, vooral wanneer een betekenis risqué is. Ook wel genoemd innuendo.
Een van de beroemdste dubbele inzenders in de Amerikaanse reclame is de slogan van Shirley Polykoff om Clairol-haarkleuring te promoten: "Doet ze of niet?"
De zin dubbele inzender (uit het Frans, nu verouderd, voor "dubbele betekenis") wordt soms afgebroken en soms cursief weergegeven.
Voorbeelden en observaties
"Rebecca Kordecki ... maakte kleine slofjes en een diaset om te gebruiken tijdens bewegingen die het lichaam versterken en verlengen. De naam Buit dia is een dubbele inzender, ze legt uit: 'We dragen de laarsjes aan onze voeten, maar de workout tilt ook je buit op.' " (Carlene Thomas-Bailey, "American Fitness Crazes Hit the UK." The Guardian, 28 december 2010)
"Hoewel veel mentosongs over traditionele 'volksliedjes' gaan, van politiek commentaar tot eenvoudig dagelijks leven, is een onevenredig groot aantal nummers 'schunnige liedjes', vaak met slecht verhulde (en heerlijk grappig) seksueel double-bodems. Populaire mentosongs bevatten verwijzingen naar 'Big Bamboo', 'Juicy Tomatoes', 'Sweet Watermelon', enzovoort. ' (Megan Romer, "Jamaican Mento Music 101," About.com World Music)
Mevrouw Slocombe: Voordat we verder gaan, willen de heer Rumbold, mevrouw Brahms en ik graag klagen over de toestand van ons onderbroek. Ze zijn een positieve schande. Mr. Rumbold: Uw wat, mevrouw Slocombe? Mevrouw Slocombe: Onze laden. Ze blijven hangen. En het is altijd hetzelfde bij vochtig weer. Mr. Rumbold: Werkelijk. Mevrouw Slocombe: Miss Brahms kon de hare nu nauwelijks verplaatsen. Mr. Lucas: Geen wonder dat ze te laat was. Mevrouw Slocombe: Ze stuurden een man die bijenwas op hen deed, maar dat maakte hen erger. Mr. Rumbold: Ik ben niet verrast. Miss Brahms: Ik denk dat ze schuurpapier nodig hebben. (Mollie Sugden, Nicholas Smith, Trevor Bannister en Wendy Richard in Wordt u al geholpen?)
"Ze raakte zijn orgel aan en uit dat heldere tijdperk, zelfs het, de oude metgezel van zijn gelukkigste uren, niet in staat als hij aan verheffing had gedacht, begon een nieuw en vergoddelijkt bestaan." (Charles Dickens, Martin Chuzzlewit, 1844)
Verpleegster: God, goede morgen, heren. Mercutio: God ye goede den, eerlijke heer. Verpleegster: Is het goed den? Mercutio: 'Dat zeg ik niet minder; want de wijzer van de wijzerplaat bevindt zich nu op de lul van het middaguur. Verpleegster: Op jou af! wat een man ben jij! (William Shakespeare, Romeo en Julia, Act II, scene drie)
"Het is onmogelijk om de prominentie van water als een primair motief in de zwarte spirituele cultuur te negeren - van de verzwakte evangelie-pleidooien om 'wit als sneeuw gewassen' te worden tot de door de rebellie gecodeerde dubbele inzender 'waad in het water', dat zowel naar de doop verwijst als naar ontsnappingsroutes uit de slavernij. ' (William J. Cobb, To the Break of Dawn: A Freestyle on the Hip Hop Aesthetic. NYU Press, 2006)
Gebruik van de Double Entender voor dames in Engeland uit de 18e eeuw "Van alle verbeteringen in beleefde gesprekken weet ik niets dat half zo vermakelijk en belangrijk is als het dubbele inzender. Het is een figuur in de retoriek, die zijn geboorte, evenals zijn naam, dankt aan onze inventieve buren de Fransen; en is die vrolijke kunst, waarmee mode-personen de meest losse ideeën kunnen communiceren onder de meest onschuldige uitdrukkingen. De dames hebben het om de beste reden ter wereld geadopteerd: ze hebben lang geleden ontdekt dat de huidige modieuze weergave van hun personen geenszins een voldoende hint is voor de mannen dat ze meer betekenen dan alleen hun bewondering aantrekken: de dubbele inzender toont de geest in gelijke mate en vertelt ons vanuit welke motieven de schoonheid wordt weggegooid ... "De dubbele inzender is op dit moment zozeer de smaak van alle vriendelijke bedrijven, dat er geen mogelijkheid is om beleefd of onderhoudend te zijn zonder dit. Dat het gemakkelijk te leren is, is het gelukkige voordeel ervan; want omdat het weinig meer vereist dan een geest die goed is opgeslagen met de meest natuurlijke ideeën, kan elke jonge dame van vijftien grondig worden geïnstrueerd in de beginselen ervan uit haar romansboek, of haar wachtende meid. Maar om even bekend te zijn als haar moeder in alle verfijningen van de kunst, moet ze het allerbeste gezelschap houden en regelmatig privélessen krijgen van een mannelijke instructeur. " (Edward Moore, "The Double Entender." De wereld, Nr. 201, donderdag 4 november 1756)