Wat zijn eindnoten, waarom zijn ze nodig en hoe worden ze gebruikt?

Een "eindnoot" is een verwijzing, verklaring of opmerking die aan het einde van een artikel, onderzoekspaper, hoofdstuk of boek wordt geplaatst. Net als voetnoten (die in dit artikel worden gebruikt), dienen eindnoten twee hoofddoelen in een onderzoekspaper: (1) Ze erkennen de bron van een citaat, parafrase of samenvatting; en (2) Ze bieden verklarende opmerkingen die de stroom van de hoofdtekst zouden onderbreken.

Eindnoten versus voetnoten

"Uw afdeling kan aangeven of u voetnoten of eindnoten moet gebruiken, met name voor een proefschrift of proefschrift.

Als dit niet het geval is, moet u meestal voetnoten kiezen, die gemakkelijker te lezen zijn. Eindnoten dwingen lezers om naar achteren te draaien om elke citaat te controleren. Kies anderzijds eindnoten wanneer uw voetnoten zo lang of zo talrijk zijn dat ze te veel ruimte op de pagina in beslag nemen, waardoor uw rapport onaantrekkelijk en moeilijk te lezen is. Eindnoten zijn ook beter geschikt voor tabellen, geciteerde poëzie en andere zaken die speciale typografie vereisen. "

(Turabian, Kate L. Een handleiding voor schrijvers van onderzoeksdocumenten, scripties en proefschriften, 7e ed., University of Chicago Press, 2007.)

"Lezers van academische en wetenschappelijke boeken geven meestal de voorkeur aan voetnoten boven eindnoten, omdat de eerste hen in staat stelt de biljetten te lezen zonder hun plaats in de tekst te verliezen. Populaire wijsheid zegt echter dat niet-lezers niet graag willen of een non-fictie handelsboek willen kopen waarvan voeten zijn ingesloten met kleine linten; zo plaatsen de meeste handelsboeken (de winkelterm is 'begraven') de bankbiljetten met bronnen en referenties aan de achterkant van het boek. "

(Einsohn, Amy. Het handboek van de copyeditor, University of California Press, 2006.)

Endnote-conventies

"Een auteur of titel die in de tekst wordt genoemd, hoeft niet te worden herhaald in de voetnootcitatie, hoewel het vaak handig is om dit te doen. In een eindnoot moeten de auteur (of op zijn minst de achternaam van de auteur) en de titel echter worden herhaald, omdat ten minste enkele lezers misschien zijn vergeten of het biljetnummer 93 of 94 was tegen de tijd dat ze het aan de achterkant van een werk vonden.

Een dergelijke frustratie kan worden voorkomen door de apparaten die in de onderstaande voorbeelden worden geïllustreerd. "

34. Dit en de voorgaande vier citaten komen allemaal uit Gehucht, act 1, sc. 4.
87. Barbara Wallraff, Word Court (New York: Harcourt, 2000), 34. Verdere citaten bij dit werk worden in de tekst gegeven.

( Het Chicago Manual of Style, University of Chicago Press, 2003.)

Nummering eindnoot

"Eindnoten zijn opeenvolgend genummerd in een hoofdstuk of artikel, waarbij elk nieuw hoofdstuk of elke sectie begint met eindnoot 1. De notitiesectie aan de achterkant wordt vervolgens opgesplitst per hoofdstuk of sectie, met de bijbehorende eindnootnummers hieronder vermeld.

Plaats eindnootnummers in de tekst in superscripttype (kleine letter boven de regel). Gebruik in de sectie Notities hetzelfde nummer om de eindnoot te identificeren met het nummer in de tekst. "

(Robbins, Lara M. Grammatica en stijl binnen handbereik, Alpha, 2007.)

Voorbeeld-eindnoten uit Pennebaker's 'The Secret Life of Pronouns'

"Hoofdstuk 2: De inhoud negeren, de stijl vieren
19. De tekening komt uit de Thematic Apperception Test van Henry A. Murray, Card 12F, Cambridge, MA, Harvard University Press.
20. In dit boek neem ik citaten op van mensen die in mijn studies of lessen zijn geweest, van tekst op internet, of zelfs van gesprekken of e-mails van vrienden of familieleden. In alle gevallen is alle identificerende informatie verwijderd of gewijzigd.
22. In dit boek, de voorwaarden stijl, functie, en stealth-woorden door elkaar worden gebruikt. Ze hebben ook veel andere namen - ongewenste woorden, deeltjes, en gesloten klasse woorden. Taalkundigen zijn het meestal oneens over de precieze definities van elk van deze overlappende termen. "

(Pennebaker, James W. Het geheime leven van voornaamwoorden: wat onze woorden over ons zeggen, Bloomsbury Press, 2011.)