Vulgair Latijn is niet gevuld met godslastering of een jargonversie van Klassiek Latijn, hoewel er zeker vulgaire woorden waren. Integendeel, Vulgar Latin is de vader van de Romaanse talen; Klassiek Latijn, het Latijn dat we bestuderen, is hun grootvader.
Vulgair Latijn werd anders gesproken in verschillende landen, waar het in de loop van de tijd bekende moderne talen werd als Spaans, Italiaans, Frans, Catalaans, Roemeens en Portugees. Er zijn anderen minder vaak gesproken.
Toen het Romeinse rijk uitbreidde, verspreidden de taal en gebruiken van de Romeinen zich onder mensen die al hun eigen talen en culturen hadden. Het groeiende rijk vereiste dat soldaten bij alle buitenposten moesten worden geplaatst. Deze soldaten kwamen uit het hele rijk en spraken Latijn verdund door hun moedertaal.
In Rome zelf sprak het gewone volk niet het hoogdravende Latijn dat we kennen als Klassiek Latijn, de literaire taal van de eerste eeuw voor Christus. Zelfs de aristocraten, zoals Cicero, spraken niet de literaire taal, hoewel ze het schreven. We kunnen dit zeggen omdat, in sommige van Cicero's persoonlijke correspondentie, zijn Latijn minder was dan de gepolijste vorm die we beschouwen als typisch Ciceronian.
Klassiek Latijn was daarom niet de lingua franca van het Romeinse rijk, ook al was het Latijn in een of andere vorm.
In het hele rijk werd Latijn in vele vormen gesproken, maar het was eigenlijk de Latijnse versie die Vulgar Latin werd genoemd, het snel veranderende Latijn van het gewone volk (het woord vulgair komt van het Latijnse woord voor het gewone volk, zoals het Griekse hoi polloi 'the many'). Vulgair Latijn was een eenvoudiger vorm van literair Latijn.
Misschien ziet u iets van wat er in de 3e of 4e eeuw na Christus met het Latijn was gebeurd, toen een lijst van 227 fascinerende "correcties" (in feite Vulgair Latijn, verkeerd; Klassiek Latijn, rechts) werd samengesteld door Probus.
Tussen de veranderingen in de taal die door de moedertaalsprekers van het Latijn werd bewerkstelligd, de veranderingen die door de soldaten werden aangebracht en de interactie tussen het Latijn en de lokale talen, was het Latijn gedoemd - althans in gewone spraak.
Voor professionele en religieuze zaken ging het Latijn op basis van het literaire klassieke model verder, maar alleen hoogopgeleiden konden het spreken of schrijven. De alledaagse persoon sprak de alledaagse taal, die in de loop van de jaren steeds meer afweek van zelfs Vulgair Latijn, zodat aan het einde van de zesde eeuw mensen uit verschillende delen van het rijk de mensen in anderen niet langer konden begrijpen: Het Latijn was vervangen door de Romaanse talen.
Hoewel zowel Vulgar als Klassiek Latijn grotendeels zijn vervangen door de Romaanse talen, zijn er nog steeds mensen die Latijn spreken. In de rooms-katholieke kerk is het kerkelijk Latijn nooit volledig uitgestorven en is de laatste jaren toegenomen. Sommige organisaties gebruiken doelbewust Latijn, zodat mensen in een levende Latijnse omgeving kunnen wonen of werken. Er is een radio-nieuwsuitzending vanuit Finland geweest die helemaal in het Latijn wordt afgeleverd. Er zijn ook kinderboeken die in het Latijn zijn vertaald. Er zijn ook mensen die zich tot het Latijn wenden voor nieuwe namen voor nieuwe objecten, maar dit vereist alleen een begrip van individuele woorden en is geen "levend" gebruik van de Latijnse taal.
Er is geen regel tegen academici die hun inspiratie uit B-films halen, maar dit kan je verbazen.
Iemand op de e-maillijst van Classics-L noemde Latijn een Nosferatic Language. Als u de term Googlen probeert, zal Google Nostratic-taal voorstellen, omdat Nosferatic iets van een slim neologisme is. Een Nostratische taal is een voorgestelde macrofamilie van talen. Een Nosferatic-taal is een ondode taal, zoals de vampier Nosferatu voor wie het is vernoemd.
Engels heeft veel woorden van Latijnse oorsprong. Sommige van deze woorden worden gewijzigd om ze meer op andere Engelse woorden te laten lijken, meestal door het einde te wijzigen (bijvoorbeeld 'office' van het Latijnse officium), maar andere Latijnse woorden worden intact gehouden in het Engels. Van deze woorden zijn er enkele die nog onbekend zijn en die in het algemeen cursief zijn om aan te tonen dat ze vreemd zijn, maar er zijn andere die zonder enige betekenis worden gebruikt om ze uit het Latijn te importeren. Je weet misschien niet eens dat ze uit het Latijn komen.
Of u nu een korte Engelse zin (zoals "Gelukkige verjaardag") in het Latijn of een Latijnse uitdrukking in het Engels wilt vertalen, u kunt de woorden niet gewoon in een woordenboek stoppen en een nauwkeurig resultaat verwachten. Dat kan niet met de meeste moderne talen, maar het ontbreken van een één-op-één correspondentie is nog groter voor Latijn en Engels.
Als je wilt zeggen dat de vooruitzichten somber zijn, zou je kunnen zeggen: "Het komt niet goed uit." Augur wordt in deze Engelse zin als werkwoord gebruikt, zonder specifieke religieuze connotatie. In het oude Rome was een augur een religieuze figuur die natuurverschijnselen observeerde, zoals de aanwezigheid en locatie links of rechts van vogels, om te bepalen of de vooruitzichten goed of slecht waren voor een voorgestelde onderneming.