De Latijnse liggende lijn gebruiken voor verbale naamwoorden

De rugligging is een Latijns verbaal zelfstandig naamwoord. Omdat het een zelfstandig naamwoord is, heeft het een verbuiging, maar het verschijnt alleen in het beschuldigende en ablatieve enkelvoud.

Gebruik de vierde declinatie om de rugligging te verlagen. Omdat je alleen het beschuldigende en ablatieve enkelvoud nodig hebt, zijn de enige eindes die je gebruikt -um en -u. Het lastige deel, als je geen woordenboek hebt, is het uitzoeken van de stam waaraan je het moet toevoegen -um (gebruikt voor doel met werkwoorden; vertaald als een infinitief) of -u (gebruikt met bijvoeglijke naamwoorden en soms werkwoorden). Dit hangt af van de vervoeging waartoe het werkwoord behoort. Als u een woordenboek hebt, is het vierde hoofdgedeelte meestal de rug, maar met een ons einde.

De rugligging voor werkwoorden vormen in de

• 1e vervoeging - verwijder einde maar houd thematische klinker (a); voeg een -t- ​​toe en voeg vervolgens de 4e declinatie-uiteinden toe (ofwel -um of -u), als in Paratum.
• 2e vervoeging - verwijder einde en thematische klinker (e); voeg -it- toe en voeg vervolgens de 4e declinatie-uiteinden toe (ofwel -um of -u), als in habitum
• 3e vervoeging, je moet omgaan met onregelmatigheden. De rug van mittere is missum, maar de rugligging van capere is captum. Hoewel dit misschien niet helemaal voorspelbaar is, wordt de rugligging meestal gebruikt als het vierde hoofddeel in het woordenboek voor het werkwoord, dus het moet bekend zijn.
• 4e vervoeging - verwijder einde maar houd thematische klinker (i); voeg een -t- ​​toe en voeg vervolgens de 4e declinatie-uiteinden toe (ofwel -um of -u), als in auditum.

Voorbeelden van de Supine

• Venerunt visum ze kwamen kijken.
• Mirabile dictu geweldig om te zeggen.

Kun je erachter komen waarom je de rugligging waarschijnlijk niet zou gebruiken om te zeggen "ze lopen naar het werk" met zelfstandige naamwoorden met de 4e declinatie?