Review 'Ulysses'

Ulysses van James Joyce neemt een heel speciale plaats in de geschiedenis van de Engelse literatuur in. De roman is een van de grootste meesterwerken van de modernistische literatuur. Maar Ulysses wordt soms ook als zo experimenteel gezien dat het volkomen onleesbaar is.

Odysseus registreert gebeurtenissen in het leven van twee hoofdpersonen - Leopold Bloom en Stephen Dedalus - op één dag in Dublin. Met zijn diepgang en complexiteit heeft Ulysses ons begrip van literatuur en taal volledig veranderd.

Odysseus is eindeloos inventief en labyrintisch van constructie. De roman is zowel een mythisch avontuur van de dag als een verbluffend portret van interne psychologische processen - weergegeven door middel van hoge kunst. Briljant en sprankelend, de roman is moeilijk te lezen, maar biedt tien keer de moeite en aandacht die bereidwillige lezers eraan geven.

Overzicht

De roman is net zo moeilijk samen te vatten als moeilijk te lezen, maar heeft een opmerkelijk eenvoudig verhaal. Ulysses volgt op een dag in Dublin in 1904 en volgt de paden van twee personages: een Joodse man van middelbare leeftijd met de naam Leopold Bloom en een jonge intellectueel, Stephen Daedalus. Bloom gaat zijn dag door met het volle besef dat zijn vrouw, Molly, waarschijnlijk haar geliefde thuis ontvangt (als onderdeel van een lopende affaire). Hij koopt wat lever, gaat naar een begrafenis en kijkt naar een jong meisje op een strand.

Daedalus komt uit een krantenkantoor en legt een theorie van Shakespeare uit Gehucht in een openbare bibliotheek en bezoekt een kraamafdeling - waar zijn reis verweven raakt met die van Bloom, terwijl hij Bloom uitnodigt om samen met een aantal van zijn metgezellen op een dronken spree te gaan. Ze belanden in een berucht bordeel, waar Daedalus plotseling boos wordt omdat hij gelooft dat de geest van zijn moeder hem bezoekt.

Hij gebruikt zijn wandelstok om een ​​licht uit te schakelen en krijgt ruzie - alleen om zelf te worden uitgeschakeld. Bloom doet hem herleven en neemt hem mee terug naar zijn huis, waar ze zitten en praten en koffie drinken tot in de vroege uurtjes. In het laatste hoofdstuk glijdt Bloom terug naar bed met zijn vrouw, Molly. We krijgen een laatste monoloog vanuit haar gezichtspunt. De reeks woorden is beroemd, omdat deze volledig zonder interpunctie is. De woorden vloeien gewoon voort als één lange, volledige gedachte.

Het verhaal vertellen

Natuurlijk vertelt de samenvatting je niet veel over wat het boek is werkelijk helemaal over. De grootste kracht van Ulysses is de manier waarop het wordt verteld. Joyce's verrassende bewustzijnsstroom biedt een uniek perspectief op de gebeurtenissen van de dag; we zien de gebeurtenissen vanuit het innerlijk perspectief van Bloom, Daedalus en Molly. Maar Joyce breidt ook het concept van bewustzijnsstroom uit.

Zijn werk is een experiment, waarbij hij wijd en wild speelt met verhalende technieken. Sommige hoofdstukken concentreren zich op een fonetische weergave van zijn gebeurtenissen; sommige zijn nephistorisch; een hoofdstuk wordt verteld in epigrammatische vorm; een ander is aangelegd als een drama. In deze stijlvluchten regisseert Joyce het verhaal vanuit verschillende taalkundige en psychologische gezichtspunten.
Met zijn revolutionaire stijl legt Joyce de basis voor literair realisme. Zijn er immers niet meerdere manieren om een ​​verhaal te vertellen? Welke manier is de Rechtsaf manier? Kunnen we dit oplossen? waarheidlievend manier om de wereld te benaderen?

De structuur

Het literaire experiment is ook gekoppeld aan een formele structuur die bewust is gekoppeld aan de mythische reis die wordt verteld in Homerus Odyssee (Ulysses is de Romeinse naam van het centrale karakter van dat gedicht). De reis van de dag krijgt een mythische resonantie, terwijl Joyce de gebeurtenissen van de roman in kaart bracht in afleveringen die zich voordoen in de Odyssee.

Odysseus wordt vaak gepubliceerd met een tabel met parallellen tussen de roman en het klassieke gedicht; en het schema biedt ook inzicht in Joyce's experimentele gebruik van de literaire vorm, evenals enig inzicht in hoeveel planning en concentratie er in de constructie van Ulysses ging.

Bedwelmend, krachtig, vaak ongelooflijk verontrustend, Ulysses is waarschijnlijk het hoogtepunt van het experiment van het modernisme met wat kan worden gecreëerd door middel van taal. Ulysses is een tour de force door een echt geweldige schrijver en een uitdaging voor volledigheid in het begrijpen van taal die maar weinigen kunnen evenaren. De roman is briljant en belastend. Maar Ulysses verdient zijn plaats in het pantheon van werkelijk grote kunstwerken zeer.