Verdrag van Greenville Een ongemakkelijke vrede voor de Noordwest-Indische oorlog

Het Verdrag van Greenville was een vredesverdrag tussen de Verenigde Staten en de indianen van de Northwest Territory, ondertekend op 3 augustus 1795 in Fort Greenville, nu Greenville, Ohio. Op papier beëindigde het verdrag de Noordwest-Indische Oorlog en breidde het Amerikaanse grondgebied verder uit naar het westen. Hoewel het een korte ongemakkelijke vrede vestigde, intensiveerde het Verdrag van Greenville de inheemse Amerikaanse wrok voor blanke kolonisten, wat leidde tot meer conflict in de toekomst. 

Belangrijkste afhaalrestaurants: Verdrag van Greenville

• Het Verdrag van Greenville beëindigde de Noordwest-Indische Oorlog en vergemakkelijkte de verdere uitbreiding van de Verenigde Staten naar het westen.
• Het verdrag werd ondertekend op 3 augustus 1795 in Fort Greenville, nu Greenville, Ohio.
• Het verdrag resulteerde in de verdeling van betwiste landen in het hedendaagse Ohio en delen van Indiana, evenals betalingen van 'annuïteiten' aan indianen.
• Hoewel het de Noordwest-Indische Oorlog beëindigde, slaagde het verdrag er niet in verdere conflicten tussen indianen en kolonisten te voorkomen.

Noordwest Indische Oorlog

Het Verdrag van Greenville werd ondertekend een jaar nadat het Amerikaanse leger indianen versloeg in de slag om Fallen Timbers in augustus 1794, de laatste slag bij de Noordwest-Indische oorlog van 1785 tot 1795. 

Gevochten tussen de Verenigde Staten en een coalitie van Indiaanse stammen, geholpen door Groot-Brittannië, was de Noordwest-Indische Oorlog een decenniumlange reeks gevechten om de controle over het Noordwestelijk Gebied - vandaag de staten Ohio, Indiana, Illinois, Michigan, Wisconsin en een deel van Minnesota. De oorlog was het hoogtepunt van eeuwenlange conflicten over het grondgebied, eerst tussen de indianenstammen onderling, en later tussen de stammen toen zij zich in lijn brachten met kolonisten uit Frankrijk en Groot-Brittannië.

De Verenigde Staten hadden 'controle' gekregen over de Northwest Territory en zijn vele Indiase stammen onder het Verdrag van Parijs van 1783, dat een einde maakte aan de Amerikaanse Revolutionaire Oorlog. Ondanks het verdrag bleven de Britten forten bezetten op het grondgebied van waaruit hun troepen de inboorlingen steunden. Als reactie stuurde president George Washington het Amerikaanse leger om de conflicten tussen de inwoners en kolonisten te beëindigen en de Amerikaanse soevereiniteit over het grondgebied af te dwingen. 

Het Amerikaanse leger werd destijds goedgemaakt door ongetrainde rekruten en militieleden, en leed een reeks nederlagen die werden benadrukt door de nederlaag van St. Claire in 1791. Ongeveer 1.000 soldaten en militieleden werden gedood, met een totaal aantal Amerikaanse slachtoffers dat de inheemse verliezen ver overtrof. Na de nederlaag van St. Claire beval Washington de held van de Revolutionaire Oorlog, generaal Mad Mad Wayne, om een ​​goed getrainde strijdmacht naar het noordwesten te leiden. Wayne leidde zijn mannen naar een beslissende overwinning in de Slag om gevallen hout in 1794. De overwinning dwong de inheemse stammen om te onderhandelen over en akkoord te gaan met het Verdrag van Greenville in 1795.

Voorwaarden van het Verdrag van Greenville

Het Verdrag van Greenville werd op 3 augustus 1795 ondertekend in Fort Greenville. De Amerikaanse delegatie werd geleid door Fallen Timbers-held generaal Wayne, samen met grensbewoners William Wells, William Henry Harrison, William Clark, Meriwether Lewis en Caleb Swan. Inheemse Amerikanen die het verdrag ondertekenden waren leiders van de landen Wyandot, Delaware, Shawnee, Ottawa, Miami, Eel River, Wea, Chippewa, Potawatomi, Kickapoo, Piankashaw en Kaskaskia. 

Het verklaarde doel van het verdrag was: "Om een ​​einde te maken aan een destructieve oorlog, alle controverses op te lossen en de harmonie en vriendschappelijke omgang tussen de genoemde Verenigde Staten en de Indiase stammen te herstellen ..." 

Verdeling van landen en rechten

Onder het verdrag gaven de verslagen inheemse stammen alle aanspraken op het huidige Ohio en delen van Indiana op. In ruil daarvoor gaven de Amerikanen alle aanspraken op landen ten noorden en westen van het betwiste gebied op, op voorwaarde dat de inheemse stammen de Amerikanen toestemming gaven handelsposten op hun grondgebied te vestigen. Bovendien mochten de stammen wild jagen op de landen die ze hadden opgegeven. 

Ook in 1795 hadden de VS het Jay-verdrag met Groot-Brittannië onderhandeld, op grond waarvan de Britten hun forten in het Noordwesten van de VS verlieten terwijl ze enkele van hun koloniale gebieden in het Caribisch gebied openden voor Amerikaanse handel. 

Lijfrente-betalingen in de VS.

De VS stemden er ook mee in om de indianen een "lijfrente" te betalen in ruil voor hun verlaten landen. De Amerikaanse regering gaf de inheemse stammen een eerste betaling van $ 20.000 aan goederen in de vorm van stoffen, dekens, landbouwwerktuigen en huisdieren. Bovendien stemden de VS ermee in om de stammen jaarlijks $ 9.500 aan soortgelijke goederen en federale subsidies te betalen. Dankzij de betalingen kon de Amerikaanse overheid een zekere invloed uitoefenen op tribale zaken en controle hebben over het leven van de indianen. 

Tribale dissidentie

Het verdrag resulteerde in wrijving tussen de "vredesleiders" onder leiding van Little Turtle van de Miami-stam, die hadden gepleit voor samenwerking met de Verenigde Staten, en Shawnee-chef Tecumseh, die de vredesleiders beschuldigden van het weggeven van land dat ze niet onder controle hadden. 

Nasleep en historische betekenis

Tegen 1800, vijf jaar na het Verdrag van Greenville, was het Northwest Territory verdeeld in Ohio Territory en Indiana Territory. In februari 1803 werd de staat Ohio toegelaten als de 17e staat van de Unie. 

Zelfs na hun overgave aan Fallen Timbers weigerden veel indianen het Verdrag van Greenville te eren. Terwijl blanke kolonisten bleven doorgaan naar het land dat gereserveerd was voor de stammen door de overeenkomst, ging het geweld tussen de twee volkeren ook door. In het begin van de 19e eeuw voerden tribale leiders zoals Tecumseh en de profeet de strijd van de Indiaan door om hun verloren land terug te winnen.