Top tien tragedies

Heb je ooit gemerkt hoe sommige stukken zo'n domper zijn? Zelfs sommige toneelstukken die komedies zouden moeten zijn, zoals de meesterwerken van Anton Chekov, zijn stoer en cynisch en ronduit deprimerend. Natuurlijk gaat het theater - net als het leven - niet alleen over komedie en gelukkige eindes. Om de menselijke natuur te weerspiegelen, duiken toneelschrijvers vaak in de met tranen doordrenkte uithoeken van hun ziel en produceren literaire werken die tijdloze tragedies zijn die zowel terreur als medelijden oproepen, net hoe Aristoteles het leuk vindt!

Hier is een lijst met de meest angstaanjagende toneelstukken van het theater:

# 10 - 'Nacht moeder

Er zijn veel toneelstukken die het onderwerp zelfmoord onderzoeken, maar weinigen zijn zo direct en, durf ik te zeggen, zo overtuigend als het stuk van Marsha Norman, 'nacht moeder. In de loop van één avond heeft een volwassen dochter een oprecht gesprek met haar moeder, waarin ze duidelijk uitlegt hoe ze van plan is haar eigen leven te nemen voor het ochtendgloren.

Het ellendige leven van de dochter wordt geteisterd door tragedie en psychische aandoeningen. Nu ze echter haar beslissing heeft genomen, heeft ze duidelijkheid gekregen. Hoe haar moeder ook ruzie maakt en smeekt, de dochter zal niet van gedachten veranderen. New Yorkse theatercriticus John Simon prijst de toneelschrijver waarin staat dat Marsha Norman 'de gelijktijdige monsterlijkheid en gewoonheid van deze gebeurtenis overbrengt: dat Jessie zowel bezorgd om de toekomst van haar moeder voorziet als haar verlaat, koel zakelijk over wat de meesten van ons opvalt als de ultieme irrationele daad. " Zoals met veel trieste, tragische en controversiële toneelstukken, eindigt 'Night Mother met veel om over na te denken en te bespreken.

# 9 - Romeo en Julia

Miljoenen mensen denken aan de klassieker van Shakespeare Romeo en Julia als het ultieme liefdesverhaal. Romantici beschouwen de twee door sterren gekruiste minnaars als het typische jonge paar, dat de wensen van hun ouders achter zich laat, voorzichtigheid betoont aan de spreekwoordelijke wind en genoegen neemt met niets minder dan ware liefde, zelfs als het ten koste gaat van de dood. Er is echter een meer cynische manier om naar dit verhaal te kijken: twee hormoongestuurde tieners vermoorden zichzelf vanwege de koppige haat van onwetende volwassenen.

De tragedie is misschien overschat en overdreven, maar overweeg het einde van het stuk: Juliet ligt te slapen, maar Romeo gelooft dat ze dood is, dus bereidt hij zich voor om gif te drinken om zich bij haar te voegen. De situatie blijft een van de meest verwoestende voorbeelden van dramatische ironie in de geschiedenis van het podium.

# 8 - Oedipus de koning

Deze tragedie, ook bekend als Oedipus Rex, is het beroemdste werk van Sophocles, een Griekse toneelschrijver die meer dan tweeduizend jaar geleden leefde. In het geval dat je nog nooit de plot van deze beroemde mythe hebt gehoord, wil je misschien naar het volgende stuk op de lijst gaan.

Spoiler Alert: Oedipus ontdekt dat hij jaren geleden zijn biologische vader heeft vermoord en onbewust met zijn biologische moeder is getrouwd. De omstandigheden zijn grotesk, maar de echte tragedie komt voort uit de bloedige reacties van de personages terwijl elke deelnemer de ondraaglijke waarheid leert kennen. De burgers zijn vervuld van shock en medelijden. Jocasta hangt zichzelf op. En Oedipus gebruikt de pinnen van haar jurk om zijn ogen te meten. Nou, we denken allemaal dat we het op verschillende manieren moeten doen.

Creon, de broer van Jocasta, neemt de troon over. Oedipus zal ronddwalen in Griekenland als een ellendig voorbeeld van de dwaasheid van de mens. (En ik neem aan dat Zeus en zijn mede-Olympiërs genieten van een gemeen gejuich.) Lees de volledige samenvatting van de plot van Oedipus de koning.

# 7 - Dood van een verkoper

Toneelschrijver Arthur Miller vermoordt niet alleen zijn hoofdrolspeler, Willy Loman, aan het einde van het stuk. Hij doet ook zijn best om de American Dream te euthanaseren. De ouder wordende verkoper geloofde ooit dat charisma, gehoorzaamheid en doorzettingsvermogen tot welvaart zouden leiden. Nu zijn geestelijke gezondheid zwak is en zijn zoon zijn verwachtingen niet heeft waargemaakt, bepaalt Loman dat hij meer dood dan levend waard is.

In mijn recensie van het stuk leg ik uit hoe dit drama misschien niet mijn favoriet is in het werk van Miller, maar het stuk bereikt duidelijk zijn doel: ons inzicht verschaffen in de pijnlijkheid van middelmatigheid. En we leren een waardevolle, gezond verstand les: dingen gaan niet altijd zoals we willen dat ze gaan.

# 6 - Wit:

Er is veel humoristische, hartverwarmende dialoog te vinden in Margaret Edson's verstand. Maar ondanks de vele levensbevestigende momenten van het stuk, is Wit gevuld met klinische studies, chemotherapie en lange stukken pijnlijke, introspectieve eenzaamheid. Het is het verhaal van Dr. Vivian Bearing, een Engelse professor met een harde nagels. Haar ongevoeligheid is het duidelijkst tijdens de flashbacks van het stuk. Terwijl ze rechtstreeks aan het publiek vertelt, herinnert dr. Bearing zich verschillende ontmoetingen met haar voormalige studenten. Terwijl de leerlingen worstelen met het materiaal, vaak in verlegenheid gebracht door hun intellectuele ontoereikendheid, reageert Dr. Bearing door hen te zeggen intimiderend en beledigend. Maar terwijl Dr. Bearing haar verleden opnieuw bezoekt, beseft ze dat ze haar studenten meer 'menselijke vriendelijkheid' had moeten aanbieden. Vriendelijkheid is iets waar Dr. Bearing wanhopig naar hunkert naarmate het spel verder gaat.

Als je het al hebt meegemaakt verstand dan weet je dat je de poëzie van John Donne nooit op dezelfde manier zult bekijken. Het hoofdpersonage gebruikt de cryptische sonnetten om haar intellect scherp te houden, maar tegen het einde van het stuk ontdekt ze dat academische excellentie geen partij is voor menselijk mededogen, en misschien een verhaaltje voor het slapengaan.

Ga door met het lezen van de Top 10-lijst van de triestste toneelstukken ter wereld.