Belangrijkste belangrijke oorzaken en motivaties van terrorisme

Losjes gedefinieerd, terrorisme is het gebruik van geweld gericht op het bevorderen van een politiek of ideologisch doel ten koste van de algemene bevolking. Terrorisme kan meerdere vormen aannemen en heeft vele oorzaken, vaak meer dan één. Het kan zijn wortels hebben in religieuze, sociale of politieke conflicten, vaak wanneer de ene gemeenschap door een andere wordt onderdrukt.

Sommige terroristische evenementen zijn unieke handelingen die verband houden met een bepaald historisch moment, zoals de moord op de Oostenrijkse aartshertog Franz Ferdinand in 1914, die de Eerste Wereldoorlog heeft geraakt. Andere terroristische aanslagen maken deel uit van een lopende campagne die jaren of zelfs generaties kan duren, zoals was het geval in Noord-Ierland van 1968 tot 1998. 

Historische wortels

Hoewel terreurdaden en geweld al eeuwen worden gepleegd, kunnen de moderne wortels van het terrorisme worden herleid tot het bewind van de Franse Revolutie in 1794-95, met zijn gruwelijke openbare onthoofdingen, gewelddadige straatgevechten en bloeddorstige retoriek. Het was de eerste keer in de moderne geschiedenis dat massaal geweld op zo'n manier werd gebruikt, maar het zou niet de laatste zijn.

In de tweede helft van de 19e eeuw zou terrorisme het voorkeurswapen zijn voor nationalisten, met name in Europa als etnische groepen die onder het rijk heersten. De Irish National Brotherhood, die Ierse onafhankelijkheid van Groot-Brittannië zocht, voerde in de jaren 1880 meerdere bomaanslagen in Engeland uit. Rond dezelfde tijd in Rusland begon de socialistische groep Narodnaya Volya een campagne tegen de royalistische regering, waarbij uiteindelijk tsaar Alexander II in 1881 werd vermoord..

In de 20e eeuw werden terroristische daden over de hele wereld gangbaarder omdat politieke, religieuze en sociale activisten voor verandering ophitsten. In de jaren dertig voerden Joden die in bezet Palestina woonden een campagne van geweld tegen de Britse bezetters in een zoektocht naar de staat Israël.

In de jaren zeventig gebruikten Palestijnse terroristen toen nieuwe methoden, zoals het kapen van vliegtuigen om hun zaak te bevorderen. Andere groepen, die zich inzetten voor nieuwe doelen, zoals dierenrechten en milieuactivisme, pleegden gewelddadigheden in de jaren tachtig en negentig. En in de 21e eeuw, de opkomst van pan-nationalistische groepen zoals ISIS die sociale media gebruiken om haar leden te verbinden, hebben duizenden gedood bij aanvallen in Europa, het Midden-Oosten en Azië.

Oorzaken en motivaties

Hoewel mensen om vele redenen hun toevlucht nemen tot terrorisme, schrijven experts de meeste gewelddaden toe aan drie belangrijke factoren:

• politiek: Terrorisme was oorspronkelijk een theorie in de context van opstandigheid en guerrillaoorlogvoering, een vorm van georganiseerd politiek geweld door een niet-statistisch leger of groep. Individuen, abortuskliniek bommenwerpers of groepen, zoals de Vietcong in de jaren zestig, kunnen worden begrepen als terroristen kiezen wanneer ze proberen recht te doen aan wat zij beschouwen als een sociale, politieke of historische fout. Tijdens de "problemen" in Noord-Ierland, die zich uitstrekten van 1968 tot 1998, voerden katholieke en protestantse groepen een voortdurende campagne van geweld tegen elkaar in Noord-Ierland en in Engeland, op zoek naar politieke dominantie.
• religieuze: In de jaren negentig kwamen verschillende aanvallen uit naam van religie in het nieuws. De Japanse doemsdagcultus Aum Shinrikyo pleegde twee dodelijke sarin-gasaanvallen in de metro van Tokio in 1994 en 1995, en in het Midden-Oosten werden sinds de jaren tachtig talloze zelfmoordaanslagen gevierd als het werk van islamitische martelaren. Carrière-terrorisme-experts begonnen te beweren dat een nieuwe vorm van terrorisme in opkomst was, met concepten als martelaarschap en Armageddon als bijzonder gevaarlijk. Zoals doordachte studies en commentatoren echter herhaaldelijk hebben opgemerkt, interpreteren en exploiteren dergelijke groepen religieuze concepten en teksten selectief om het terrorisme te ondersteunen. Religies zelf 'veroorzaken' geen terrorisme.
• Sociaal-economische: Sociaaleconomische verklaringen van terrorisme suggereren dat verschillende vormen van achterstelling mensen tot terrorisme drijven, of dat ze gevoeliger zijn voor werving door organisaties die terroristische tactieken gebruiken. Armoede, gebrek aan opleiding of gebrek aan politieke vrijheid zijn enkele voorbeelden. Er is suggestief bewijs aan beide kanten van het argument. Vergelijkingen van verschillende conclusies zijn vaak verwarrend omdat ze geen onderscheid maken tussen individuen en samenlevingen, en ze besteden weinig aandacht aan de nuances van hoe mensen onrecht of ontbering ervaren, ongeacht hun materiële omstandigheden. De groep Shining Path voerde een jarenlange campagne van geweld tegen de Peruaanse regering in de jaren 1980 en vroege jaren 90 in een poging om een ​​marxistische staat te creëren. 

Deze verklaring van de oorzaken van terrorisme kan moeilijk te slikken zijn. Het klinkt te simpel of te theoretisch. Als je echter naar een groep kijkt die algemeen wordt begrepen als een terroristische groep, zul je merken dat deze elementen fundamenteel zijn voor hun verhaal.

Individueel versus de groep

Sociologische en sociale psychologische opvattingen over terrorisme beweren dat groepen, niet individuen, de beste manier zijn om sociale fenomenen zoals terrorisme te verklaren. Deze ideeën, die nog steeds aan het winnen zijn, zijn congruent met de trend in de late 20e eeuw om de samenleving en organisaties te zien in termen van netwerken van individuen.

Deze visie deelt ook raakvlakken met studies van autoritarisme en cultusgedrag die onderzoeken hoe individuen zich zo sterk identificeren met een groep dat ze individuele keuzevrijheid verliezen.

Er is ook een aanzienlijke hoeveelheid theorie die nu concludeert dat individuele terroristen niet meer of minder waarschijnlijk zijn dan andere individuen om een ​​abnormale pathologie te hebben. 

Analyse

In plaats van de oorzaken van terrorisme zelf te zoeken, is een betere aanpak het bepalen van de voorwaarden die terreur mogelijk of waarschijnlijk maken.

Soms hebben deze voorwaarden te maken met de mensen die terrorist worden; ze worden beschreven als hebbende bepaalde psychologische eigenschappen, zoals narcistische woede. En sommige voorwaarden hebben te maken met de omstandigheden waarin ze leven, zoals politieke of sociale repressie of economische strijd.

Terrorisme is een complex fenomeen; het is een specifiek soort politiek geweld gepleegd door mensen die niet over een legitiem leger beschikken. Er is niets in een persoon of in hun omstandigheden dat hen rechtstreeks naar terrorisme stuurt. In plaats daarvan lijken geweld tegen burgers een redelijke en zelfs noodzakelijke optie.

Het stoppen van de cyclus van geweld is zelden eenvoudig of gemakkelijk. Hoewel het Goede Vrijdag Akkoord van 1998 een einde maakte aan het geweld in Noord-Ierland, bijvoorbeeld, blijft de vrede fragiel.

En ondanks de inspanningen voor het opbouwen van landen in Irak en Afghanistan, blijft terrorisme na meer dan een decennium van westerse interventie een dagelijks gegeven. Alleen tijd en toewijding door een meerderheid van de betrokken partijen kan een conflict oplossen.