Top Alfred, Lord Tennyson Gedichten

Tennyson, dichteres-laureaat van Groot-Brittannië en Ierland, ontwikkelde zijn talent als dichter aan het Trinity College, toen hij bevriend raakte met Arthur Hallam en leden van de literaire club van de apostelen. Toen zijn vriend Hallam plotseling stierf op 24-jarige leeftijd, schreef Tennyson een van zijn langste en meest ontroerende gedichten 'In Memoriam'. Dat gedicht werd een favoriet van koningin Victoria. 

Hier zijn enkele van de bekendste gedichten van Tennyson, met een fragment van elk. 

The Charge of the Light Brigade

Misschien is het beroemdste gedicht van Tennyson, "The Charge of the Light Brigade", de citaatregel "Rage, rage against the dying of the light". Het vertelt het historische verhaal van de Slag om Balaclava tijdens de Krimoorlog, waarbij de Britse Light Brigade zware verliezen leed. Het gedicht begint:

Een halve competitie, een halve competitie,
Een halve competitie verder,
Alles in de vallei van de dood
Reed de zeshonderd.

In Memoriam

Geschreven als een soort lofrede voor zijn grote vriend Arthur Hallam, is dit ontroerende gedicht een hoofdbestanddeel van herdenkingsdiensten geworden. De beroemde regel "Natuur, rood in tand en klauw" verschijnt voor het eerst in dit gedicht, dat begint:

Sterke Zoon van God, onsterfelijke liefde,
Wie wij, die uw aangezicht niet hebben gezien,
Omhels door geloof en alleen geloof,
Geloven waar we niet kunnen bewijzen

Een vaarwel

Veel van Tennysons werken zijn gericht op de dood; in dit gedicht overdenkt hij hoe iedereen sterft, maar de natuur zal doorgaan nadat we weg zijn.

Stroom naar beneden, koude beek, naar de zee
Uw eerbetoon levert:
U zult niet meer stappen
Voor altijd en altijd

Break, Break, Break

Dit is een ander gedicht van Tennyson waar de verteller worstelt om zijn verdriet over een verloren vriend te uiten. De golven breken meedogenloos op het strand en herinneren de verteller eraan dat de tijd voortschrijdt.

Pauze, pauze, pauze,
Op uw koude grijze stenen, o zee!
En ik zou willen dat mijn tong kon uiten
De gedachten die in mij opkomen.

De bar oversteken

Dit gedicht uit 1889 gebruikt de analogie van de zee en het zand om de dood te vertegenwoordigen. Er wordt gezegd dat Tennyson verzocht om dit gedicht op te nemen als het laatste item in alle collecties van zijn werk na zijn dood. 

Zonsondergang en avondster,
En een duidelijke oproep voor mij!
En moge de bar niet kreunen,
Toen ik de zee op ging,

Slaapt nu het Crimson Petal

Dit Tennyson-sonnet is zo lyrisch dat veel songwriters hebben geprobeerd het op muziek te zetten. Het overdenkt door het gebruik van natuurlijke metaforen (bloemen, sterren, vuurvliegjes) wat het betekent om iemand te herinneren.